Na een goede nacht was ik weer mooi op tijd wakker. Hoewel ik tot nu toe elke ochtend mijn wekker had gezet, had ik hem nog geen enkele keer nodig gehad. We volgden het ritueel van aankleden (zo fijn dat er vanavond weer gedoucht kan worden en dat er dan schone kleding is, ik heb weleens lekkerder geroken), ontbijten, inpakken, opzadelen en nog een keer de laatste waterfles vullen voor we weer op pad gingen.
We begonnen de dag met een stukje klimmen, nog iets hoger de Egebjerg op. We kregen het dus al snel weer warm, dus de jas ging na een enkele kilometer alweer uit. Binnen vijf kilometer kwamen we bij een oude molen, die mochten we beklimmen, maar dat lieten we aan ons voorbij gaan, we wilden lekker doorwandelen nu.
En lekker doorwandelen deden we, de route was zeker niet vlak, maar de stijgingen en dalingen waren niet meer zo venijnig. We kwamen door een dorpje en we hoopten dat we daar ergens een bakkie konden konden scoren. Helaas was dat niet het geval, dus net buiten het dorpje sterken we neer op een grote kei, ieder één voor onszelf. We zaten hier niet lang, maar het was wel even lekker om van de voeten af te zijn.
Langzaam maar zeker verandert het landschap, het wordt glooiender en de bossen verdwijnen en daar komt landbouwgrond voor terug. Toch wordt het niet minder mooi, tenminste dat vind ik, deze vergezichten kan ik ook van genieten.
Het glooiende landschap betekent dat we de kust naderen en dus ook onze eindbestemming Svendborg. Maar Svendborg is groot, dus als we de bebouwing bereiken, weten we dat we er nog lang niet zijn. Waar we dan wel bijna zijn is de rust. Deze is ongeveer onder de hoge brug die het eiland Funen verbindt met het eiland Tåsinge.
We zoeken weer een beschut plekje en we genieten van onze lunch, brood met vispaté en thee, en van alles wat er om ons heen gebeurt. Gesprekken in diverse talen, wandelaars die gezwommen (brrrrrrr) hebben, enthousiaste honden, het zonnetje en het uitzicht. Ook hebben we contact met Hilly, zij is na haar verblijf in Faldsted weer in Svendborg gearriveerd en ze zit aan de route op ons te wachten.
Wij moeten nog zo'n zes kilometer, dus ze moet nog even wachten. We verlaten ons plekje onder de brug en langs het water vervolgen we onze weg door Svendborg. Ik vind het een mooi stuk, aan de linkerkant de stad en aan de rechterkant het water. De stad, in ieder geval het deel dat ik zie, is mooi, ruim en rustig. Soms is er een stukje industrie, maar het is wat mij betreft niet storend.
Ongeveer een half na ons vertrek van de rust treffen we Hilly bij een van de havens. wat fijn om haar weer te zien. We kletsen even en dan lopen Kenneth en ik weer door, nu nog zo'n drie-en-halve kilometer te gaan tot de finish, daar gaat Hilly ook naar toe.
Het gaat nog even voort langs het water. We treffen het laatste bordje met de afstandsaanduiding, 70 km, en dan laten we het water weer achter ons. Er volgt nog één flinke klim en dan gaan we, onder luid gejuich van de vrijwilligers, over de finish.
Kenneth en ik halen onze beloning op en lopen dan richting het kampement. Op weg daarnaartoe treffen we Hilly. We zetten onze tentjes op en dan kunnen Kenneth en ik eindelijk douchen, na drie dagen wandelen zonder deze voorziening is dat een genot.
Na de douche vertrekken we weer naar het finishterrein om te shoppen, te eten, te drinken, muziek te luisteren en de binnenkomende wandelaars toe te juichen. Het is zeer gezellig op het finishterrein dus we brengen daar een paar genoeglijke uurtjes door. Maar aan alles komt een eind, dus tijd om naar bed te gaan.
Ik heb genoten van dit festijn, wat een bijzondere wandeling. Ik hoop (en verwacht) dat ik in de toekomst meer Fjällraven Classics mag meemaken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten