Deze morgen hadden Dochterlief en ik een late start, dus toen de Wandelkerel vertrokken was, kon ik me nog een keer omdraaien en nog even lekker dutten. Toch werkt dat bij mij niet zo goed, dus ruim voor de wekker ging was ik alweer uit bed om de voorbereidingen te treffen voor deze dag. Dus toen ik Dochterlief wakker maakte, waren de tassen ingepakt, had ik mijn eerste kop thee op en stond de koffie voor Dochterlief klaar. En dankzij de koffie konden we ook deze ochtend zonder gemopper weer op pad.
Eenmaal op de Wedren was het alweer licht. Toen we in de rij stonden voor de scan, zagen we in de verte Kenneth lopen, helaas drong ons geroep niet tot hem door. Tot ons grote geluk stond Kenneth vlakbij de wachtrij en tot ons grote verdriet verliet hij die plek voordat we op gespreksafstand waren. Geen praatje met Kenneth dus deze ochtend. Dochterlief vond het wel onvoorstelbaar dat hij er nu al was, terwijl hij de 30 km liep en dus nog lang niet mocht starten. Heb ik al eens gezegd dat slapen een van de favoriete hobby's van Dochterlief is? Gelukkig waren we al met al vlot door de start, op naar weer een dagje wandelen.
De weersverwachting voor vandaag begon positief, minder warm dan gister en in eerste instantie droog, pas later op de dag werd er kans op regen gegeven. Toch werden we tussen Nijmegen en Malden getrakteerd op de eerste regendruppels, niet zo ernstig dat Dochterlief en ik al behoefte hadden aan regenkleding, al gold dat lang niet voor iedereen.
In Malden pakten we onze eerste rust en tot onze grote verrassing en tot ons grote plezier, sloot Martin daar bij ons aan. Na een welverdiende rust met een hapje en een drankje en na een sanitaire stop gingen we dus met zijn drieën verder.
Er was genoeg om bij te praten en dus vlogen de kilometers onder onze schoenen door. Het stuk na Malden, langs het water blijft een mooi stuk vind ik en ik niet alleen, Martin is gek op lopen langs het water. In Plasmolen hadden Dochterlief en ik alweer een sanitaire stop nodig, die besloten we te nemen bij een camping daar. Martin was nog niet toe aan een rust en liep dus verder.
Nadat we gebruik hadden gemaakt van het toilet, zagen we dat er soep verkrijgbaar was, daar hadden we wel zin in, dus Dochterlief zocht een zitplek en ik ging soep halen. Helaas was de soep net op, we moesten het dus doen met een kopje koffie/thee en de inhoud van onze tas, niks mis mee, maar wel een kleine tegenvaller als je op soep had gerekend.
Toen we vertrokken uit Plasmolen begon het te regenen en nu wel dusdanig dat we enige bescherming tegen de regen nodig hadden, we gingen dus in het plastic. Gelukkig was de regen nu van korte duur, zodat we in Milsbeek alweer zonder plastic konden, ook stond er in Milsbeek weer muziek langs de kant, even een genietmomentje dus.
Net na de samenkomst met de 50 km kreeg ik een telefoontje van de Wandelkerel, hij wilde weten of ik nog een poncho had, degene die hij had was gescheurd en niet meer draagbaar en er dreigde weer regen. Hij bleek een klein stukje achter ons te lopen en ik had nog een poncho, dus dat moest kunnen lukken. Alleen was de telefoonverbinding daar, op de grens van Nederland en Duitsland waardeloos. De verbinding viel elke keer weg, veel verder dan we lopen rechts, kwamen we niet. Uiteindelijk besloten Dochterlief en ik om dan maar op de Wandelkerel te wachten en terwijl we stonden te wachten gingen de hemelsluizen weer open, dus snel de poncho's aan. Toen we die net aanhadden, zagen we de Wandelkerel aan komen lopen, dus ook hij snel in het plastic. Op dat moment belde Mams om te vragen waar wij waren, nou bovenop de Sint Jansberg.
Mams zat even bij Dr. Pain, zij was dus al op de Zevenheuvelenweg, wij waren daar nog lang niet, dus vandaag liep Mams een stuk op ons voor.
Met zijn drieën gingen we verder, ondanks de regen nog steeds met de nodige lol, al werd dat wel wat minder toen het even heel hard ging regenen en zelfs de poncho's moeite hadden met het verwerken van al dat water.
Terwijl we druk aan het kletsen waren, sloten Carola en Jacqueline bij ons aan, zij liepen zonder poncho, dat scheelt een hoop geritsel en geklapper, maar vooral Dochterlief was blij dat ze in het plastic zat, ze heeft het snel koud, al bleven we zeker niet helemaal droog.........
Met zijn vijven liepen we verder en net toen het weer harder ging regenen waren we bij Dr. Pain, een moment om even droog bij hem in de tent te gaan zitten. Na die bui leek het redelijk droog te worden en wee gingen dus na een korte pauze weer verder, geen massages nodig. Bij de Canadese begraafplaats hadden Dochterlief en ik weer een sanitaire stop nodig, Carola en Jacqueline niet, dus zij gingen verder. De Wandelkerel besloot om wel om op ons te wachten.
Onderaan de Zevenheuvelenweg konden de poncho's weer uit, dat was maar goed ook, want die van mij was dusdanig gescheurd, dat hij weinig regen meer tegenhield. We maakten de slinger door Berg en Dal en begonnen toen aan de lange rechte weg richting Nijmegen. Het publiek aan de kant werd weer wat enthousiaster en wij ook, nu het eindelijk weer droog was.
Helaas ontstonden er door de regen wel allerlei ongemakken. Ik voelde een schuurplekje op mijn linkerhiel, een beetje zeurend, maar niet pijnlijk, de Wandelkerel maakte een stop, omdat zijn sok ergens dubbel was gaan zitten door het vocht, wij moesten maar doorlopen van hem, om te voorkomen dat we het koud zouden krijgen, maar toen Dochterlief een sanitaire stop nodig had, stond ze uiteindelijk toch te bibberen in de rij.
Door de kou en door de verwachting dat we er bijna zouden zijn, kreeg Dochterlief een dip. Zelfs het feest in de witte en rode straat hielp niet om uit de dip te komen.
Wat wel hielp was het feit dat de schoenen op de Wedren konden worden ingewisseld voor slippers, maar eenmaal op de fiets bleef Dochterlief bibberen. Net voor de camping kwam de Wandelkerel ons ook weer achterop, dus met zijn drieën bereikten we de camping weer.
Dochterlief sloeg gelijk af naar de massage, ik zou snel een handdoek een haar douchespullen halen, zodat ze na de massage direct onder de warme douche kon. Het ophalen van die spullen ging iets minder snel, want door de regen waren de tent en het klompenhok (aanbouw) ingestort.
Even slikken, maar eerst snel de spullen voor Dochterlief regelen en wegbrengen. Daarna samen met de Wandelkerel de problemen oplossen.
Gelukkig was er geen blijvende schade, wel was de slaapplaats van de Wandelkerel (het klompenhok) zo nat, dat hij daar niet meer kon slapen. Gelukkig had Wandelmams nog een plekje in haar caravan voor hem, zodat hij niet buiten hoefde te slapen. En in de toekomst moeten we maar extyra stokken aanschaffen voor de ondersteuning van het dak....
Ook na de douche bleef Dochterlief bibberen, we besloten dus maar om ons diner in de voortent te eten in plaats van in de buitenlucht. Daarna was het snel de voorbereidingen voor morgen doen en lekker warm ons bed in. Nog een dag te gaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten