Naar Purper:


JE MOET ZEILEN OP DE WIND VAN VANDAAG. DE WIND VAN GISTEREN HELPT JE NIET VOORUIT, DE WIND VAN MORGEN BLIJFT MISSCHIEN WEL UIT! tekst en uitvoering: PURPER

Ik hou van motto's, hoewel ik niet iemand ben die ze zelf verzint. Liever zoek ik naar bestaande motto's die aansluiten bij mijn (manier van) leven. De tekst van Purper is al sinds jaren mijn handelsmerk, maar sinds ons bezoek aan de musical "Soldaat van Oranje" is daar een tweede motto aan toegevoegd: Morgen is Vandaag! Eigenlijk zeggen beide motto's hetzelfde. Geniet nu, leef nu, doe nu!!! En dat blijf ik proberen!!!!!

maandag 20 december 2021

NEE!!!!!

Alles in mij schreeuwt al sinds zaterdagavond: "NEE!!!!" Nee, niet weer de scholen dicht, nee, niet weer online lesgeven, nee, niet weer alles overhoop, nee, niet weer op het laatste moment dit bericht. Nee, nee, nee, nee, nee.
 
Allereerst is die nee voor al die leerlingen die weer thuis achter een scherm les moeten volgen. Geen docent die de blik in je ogen ziet, of de manier waarop je je hoofd op tafel legt. En dus ook geen docent die even een knipoog kan geven of een bemoedigende blik of een gesprekje kan aanknopen of nog even dat kleine beetje extra uitleg, zodat het net wel lukt.

Ook denk ik aan mijn kinderen, de Wandelkerel die zijn eerste jaar op het hbo (bijna) volledig online heeft gedaan. Hij geeft zelf aan dat hem dat zeker punten heeft gekost op zijn toetsen, simpelweg omdat hij dingen mist als hij de stof alleen moet lezen. Hij hoort ook graag wat zijn docenten erover te zeggen hebben en om het leerproces dan te voltooien praat hij er ook nog over met zijn klasgenoten. Dat is ook de reden dat hij ervoor gekozen heeft om het eerste jaar over te doen, hij wilde juist die fysieke lessen ook nog volgen om een goede basis neer te zetten voor de rest van zijn opleiding. 

En Dochterlief die het fantastisch naar haar zin heeft op haar opleiding, die mensen om zich heen nodig heeft, hoe gaat zij het doen als ze niet meer naar school kan.

Tot slot ook een nee voor mijzelf. Lesgeven vanachter een scherm is geen lesgeven. Ik doe meer dan mijn best, maar ik kan niet overbrengen wat ik overbreng in een fysieke les. De hele zondag heb ik met de pest in mijn lijf rondgelopen.

En dan nog de rare opstelling van de regering dat iedere vo-school zelf mag beslissen of ze de week voor de kerstvakantie helemaal dicht gaan of dat er toch gekozen wordt voor fysieke lessen aan examenklassen al dan niet gecombineerd met online lessen aan de overige klassen. Dat neigt voor mij naar het afschuiven van de verantwoordelijkheid. Als er wordt geklaagd over een beslissing van een school, kan Den Haag zeggen dat de beslissingsbevoegdheid bij de school ligt en dat zij daar geen invloed op hebben. Excuses voor mijn cynische kijk op deze zaak. Ik zou voor geen goud deze beslissingen willen nemen, maar dit is in mijn ogen een halfbakken beslissing.

Maar goed, vandaag stond ik weer gemotiveerd voor mijn examenklas en heb ik de online lessen voor de rest van de week kunnen voorbereiden. Mijn locatiedirecteur heeft voor vandaag gezegd dat er nog geen online lessen worden gegeven, de rest van de week wel.

En dus die ik nog even mijn best, ga ik vol enthousiasme deze week afronden en hoop, smeek en bid ik dat we na kerstvakantie weer "gewoon" fysiek naar school kunnen. Dat is zo belangrijk.

Een update op woensdag 22 december:
Eindelijk begint het op meer plaatsen door te dringen dat het grootste probleem niet de achterstand is die leerlingen hebben op het gebied van taal en rekenen, maar dat het probleem ergens anders zit, zie dit stuk in het NRC van 21 december.

Geen opmerkingen: