Vandaag was er weer sprake van een mijlpaal in Huize Wandelen en meer... Manlief en ik werden vandaag ouders van onze tweede twintiger. En man, dat betekent dan ook iets voor onze leeftijd. Als je jongste kind twintig wordt, ben jij dat zeker niet meer....
Maar genoeg over ons, want het middelpunt van deze dag is natuurlijk het feestvarken, Dochterlief. En voor het eerst in twintig jaar begin haar verjaardag niet in Huize Wandelen en Meer. Dus geen stuiterende dochter heel vroeg aan ons bed, geen cadeautjes uitpakken in ons bed, geen gezang voor het ontbijt, geen gehaast om alsnog op tijd op school te komen (met traktatie), maar slechts een vroeg appje in afwachting van een reactie.
Die reactie kwam na één uur en een kwartier en toen was het pas 8.35 uur. Na dit digitale contact begon het wachten op de echte knuffel en felicitaties. Die vonden uiteindelijk plaats op het station van Steenwijk om een uur zes 's avonds in het bijzijn van enkele klasgenoten.
En de aanvang van jouw verjaardag is niet de enige verandering van het afgelopen jaar. Na een kortstondig avontuur in Groningen, begon je dit jaar opnieuw aan een op kamers avontuur, deze keer in Leeuwarden. En dit avontuur heeft (gelukkig) een heel ander verloop dan het avontuur in Groningen. Geen verdrietige appjes, geen twijfels, geen telefoontjes van een huilend meisje, maar juist enthousiaste berichten, trots over behaalde resultaten en telefoontjes van een jonge vrouw die met volle overtuiging van haar opleiding geniet en die plannen maakt voor nu en later.
Wat heb jij het afgelopen jaar veel geleerd. Waar je in eerste bleef volhouden dat het een verloren jaar was, omdat je geen opleiding volgde en "alleen maar" werkte, besef je nu dat dat jaar ontzettend veel heeft gebracht. De ervaring en mensenkennis die je hebt opgedaan in jouw werk en tijdens jouw vrijwilligerswerk hebben je een hoop gebracht. En nee, dat zijn geen dingen die je in cijfers of resultaten kunt neerzetten, ze zijn zo waardevol dat ze niet te meten zijn, het zijn de dingen die jou als mens uniek maken, die jou jou maken.
En gelukkig blijf je jou, je trekt je niets aan van wat hoort. En dus is roze nog steeds jouw lievelingskleur, bij voorkeur met glitter, is een eenhoorn nog steeds jouw lievelingsdier, is jouw eenhoorn-onesie nog steeds jouw lievelingskledingstuk, met daaronder de roze gebreide sokken van oma/Wandelmams, speel je zo vaak als mogelijk yahtzee met je vader, dans je op het schoolplein, of in de tuin, maak je zodra het kan jouw functie als Dramaqueen waar, wil je waar het kan anderen helpen en ga je nog steeds over hoge pieken en diepe dalen.
Maar waar je echt trots op mag zijn, is dat je afgelopen jaar geleerd hebt om niet bij de pakken neer te gaan zitten en die diepe dalen al snel weer achter je te laten, terwijl je nog steeds met volle teugen geniet van de hoge pieken.
Meisje, wat zijn je vader en ik trots op je. Ga door met leven op jouw manier, dus dans met roze glitters, eenhoorns, roze gebreide sokken, maar laat ons vooral deel uitmaken van dit alles. Luv U, to the 🌙 and back.
Ja, ik weet het, arme kat, maar het geeft wel aan hoe het zit met die eenhoorns.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten