Vandaag was het dan eindelijk zover, Hilly en ik startten met de Dutch Mountain Trail (DMT). Lang hebben Hilly en ik getwijfeld hoe we de start van deze trail, in verband met de reistijd, zouden aanpakken. De treinreis naar Eygelshoven duurt namelijk vierenhalf uur. Uiteindelijk besloten we om de dag van de heenreis nog een klein stukje te lopen, namelijk de eerste Summit, de Wilhelminaberg, over en dan eindigen in Kerkrade. Zo gezegd, zo gedaan.
Dochterlief zette mij af op het station en nadat ik mijn OV-kaart had opgewaardeerd en de meereiskorting had geactiveerd, was ik ruim op tijd op het perron. Hilly had doorgegegeven waar ze zat, zodat ik gelijk in de goede coupé kon instappen.
Over de treinreis kan ik kort zijn, lang, met een overstap in Zwolle, Utrecht en Sittard. Gelukkig konden we overal wel zitten.
Eenmaal op station Eygelshoven begon het zenuwen gedoe. Jas goed aan, stokken erbij pakken, rugzak nog een keer controleren, vervolgens op de rug en dan uiteindelijk gaan.
Al heel snel kon de jas weer uit, we liepen uit de wind en het ging omhoog, we kregen het dus snel warm. Ook konden we dan gelijk even op adem komen, het is nog wennen dat hoogteverschil. We slingerden door het bos, staken een beekje over en toen begon de beklimming van de eerste Summit, de Wilhelminaberg. Soms steil omhoog, soms weer een stukje vlak, smalle paadjes, bredere wegen, trappetjes, we hebben van alles gezien.
Helaas wordt er bovenop de berg een uitkijkpunt gerealiseerd, dat ziet er nu niet zo mooi uit. Ik heb er stiekem nog even gekeken, illegaal door de hekken heen geglipt, het is nu een bouwput, maar ik denk dat het wel mooi wordt.
Na een pauze op de top begonnen we aan de afdaling, dat was goed te doen tot we bij een overhangende boom kwamen, net op een hoogte dat er niet overheen geklommen kon worden, maar eigenlijk ook weer te laag om, met rugzak, onderdoor te kruipen. Toch deden we dat. Omdat we te lui waren om de rugzak af te doen, werd het een gemartel om weer overeind te komen, dat kostte de nodige moeite. Pluspuntje was wel dat ik een eekhoorn door de bosjes zag rennen.
Na deze hindernis liepen we al snel Kerkrade in. Hier verlieten we de route om naar ons hotel te gaan. na het doen van de boodschappen, een drankje drinken, eten en douchen, werd er nog even gehangen.
De reis was lang, de wandeling kort, maar de kop is eraf. Morgen gaan we serieus aan de wandel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten