Na een onrustige nacht, veroorzaakt door stevige windvlagen en een rondzwervende krolse kat, konden we de tent droog inpakken. Na een snel ontbijt vertrokken we richting Vaals, waar we eerst nog even een paar boodschappen wilden doen. Na de boodschappen wisten we nog een bakkie-to-go te scoren en zo konden we voldaan de grens over naar het Vaalserquartier om de originele route weer op te pakken.
Het was weer prachtig wandelen, soms glooiend omhoog en soms pittig steil. We beklommen de Vaalserberg, niet via de toeristische route, maar met een ommetje. De Vaalserberg hoort niet bij de Seven Summits van de DMT, dus Hilly en ik doopten de Vaalserberg tot Summit tweeA. Eenmaal boven wilden we toch op de foto en wel op het hoogste punt van Nederland. Ook liepen we nog een rondje om het drielandenpunt voor we weer verder gingen. We waren jammer genoeg te vroeg voor de horeca, we waren dus dubbel blij met het bakkie in Vaals.
Vanaf de Vaalserberg liepen we lange tijd redelijk vlak langs verschillende grenspalen. We waren afwisselend in Nederland en België denken we. En zoals te verwachten was, we waren de Vaalserberg op geklommen, dus we moesten uiteindelijk ook weer dalen. We bereikten een verharde weg waar we nu duidelijk een grens overstaken, om even later een onduidelijke grens weer over te steken naar Nederland.
Na de bospaadjes omhoog en omlaag over de Vaalserberg, liepen we nu over een weiland waar het pad vlak was. We konden prachtig ver kijken, het was genieten. Misschien ook wel omdat wij dit soort vergezichten in Drenthe niet gewend zijn. Helaas werd het genieten soms onderbroken door de vele draaihekjes, het was best lastig om die met die grote rugzak op onze rug te passeren. Soms moest de heupgordel los en soms moest de rugzak echt af om door het draaihekje te kunnen.
Na het weiland kwamen we uit op een holle weg en dan vind ik het machtig om al die wortelstelsels van de bomen te zien.
Ondertussen had ik er een sport van gemaakt om de veldkruisen en kapelletjes die we passeerden op de foto te zetten. Ik had dus regelmatig een fotomomentje.
Na de holle weg lopen we even verhard langs een groepje huizen (en een duivel) voor we onverhard verder gaan. In de verte blijven we de kerktoren van Vijlen zien, daar draaien we al sinds gisteren omheen, we zijn nu bij kant nummer drie. We lopen nu weer kilometers door een bosgebied, omhoog, omlaag we maken al heel veel hoogtemeters terwijl we nog een best eind moeten lopen tot de eerste Summit van vandaag, de Eyserbos. Bij het gehucht Rott maakt het bos plaats voor weiland. Ik waan mij af en toe in Spanje, op de smalle paadjes tussen de weilanden.
Na het oversteken van een heuvelrug komen we in Wahlwiller en hoewel het terras staat opgesteld, is de horecazaak gesloten. We besluiten om toch maar even te gaan zitten op het terras. We schudden onze schoenen leeg en via een bezoek aan de kerk vervolgen we onze weg weer. Na Wahlwiller komen we door een gebied met wijngaarden. Helaas is het wijnvat leeg, we blijven het dus doen met water.
We maken weer de nodige hoogtemeters voor we bij het Miljoenenlijntje komen, daar zien we Summit nummer drie boven ons verschijnen. Voor we echt gaan stijgen neem Hilly nog even (letterlijk) een vetermomentje om haar tenen wat lucht te geven. Het eerste deel van de beklimming van de Eyserbos is goed te doen, maar na het gehucht Piepert moeten de kuiten weer flink aan het werk. Door bos, door weiland, over een venijnig trappetje, nog even een stukje dalen, nog een stukje klimmen en dan zijn we er, de top van de Eyserbos, Summit nummer drie is een feit.
We
komen even op adem, we drinken wat (nog steeds water) en dan starten we
met de weg naar beneden. Als we bijna in Gulpen zijn, nemen we nog
even een pauze. We delen een flesje cola en dat geeft ons de nodige
energie voor de laatste loodjes van vandaag. Om bij de camping te komen
moeten we namelijk de Gulperberg ook nog over. Maar voor we aan deze
beklimming beginnen, nemen we een ommetje via de supermarkt in Gulpen
voor een maaltijdsalade, een ontbijt en brood voor onderweg. Ook vullen
we de voorraad aan met cola, die suikerboost eerder vandaag beviel
goed.
We beklimmen de Gulperberg vanuit het dorp (dus via een alternatieve route) en daarmee hebben we ook Summit nummer vier beklommen.
Vanaf de top is het nog een klein stukje naar de camping. Hier troffen we dezelfde wandelaar als gisteren op de camping. We zetten de drie tentjes naast elkaar en na een douche strijken we neer voor de tentjes. We kletsen, we eten, we drinken en delen ervaringen. Als ik koude voeten krijg, trek ik de door Wandelmams gebreide teensokken aan, wel warme voeten, geen schoenen nodig.
Redelijk op tijd duiken we de slaapzak in, morgen wacht ons de langste etappe.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten