's Ochtends word ik wakker van de regen die op mijn tent tikt, nattigheid dus. Even later is het droog, ik regel snel mijn toilet en ga vervolgens inpakken. Omdat het gras ook nat is, stapelen we onze spullen op in het toiletgebouw. Ook onze collega-wandelaar doet daar aan mee,dus al snel liggen er drie stapels spullen verspreid over de ruimte. En hoewel het nu droog was en ik mijn tent buiten nog even goed uitschudde, zat er niets anders op dan de tent nat in te pakken. Gelukkig zitten alle andere spullen in waterdichte zakken, zodat alles ook droog blijft.
Vanaf de camping namen we een alternatieve route naar het DMT-traject, in die alternatieve route zat direct al een pittige klim, we waren dus gelijk wakker. Eenmaal op het DMT-traject liepen we weer even vlak. In een weiland moesten we een ommetje maken om een omgevallen boom heen. Achter die boom wachtte weer zo'n onmogelijk draaihekje waarbij de rugzak af moest. Die rugzak bleef nog een paar meter af, want na het draaihekje moesten we ook nog bukken om onder een boom door te kunnen. Nu de rugzakken af waren, deden we ook direct de jas maar uit, het was er warm genoeg voor.
Na het weiland ging het door een stuk bos omhoog en weer omlaag tot we in het gehucht Bissen kwamen. We hoopten dat we bij Eperheide een bakkie konden scoren, zodat we uitgerust en met energie aan de beklimming van Summit nummer vijf, de Hakkenberg, konden beginnen. Helaas geen bakkie daar, dus we liepen nog maar een stukkie door.
Voor we het doorhadden, waren we al begonnen aan de beklimming van de Hakkenberg en daar waren geen bankjes meer, dus niks uitrusten voor de beklimming. Er zaten een paar steile stukken in de beklimming, dus af en toe moesten we even uithijgen en hydrateren, maar ook deze Summit werd bedwongen. Op de top troffen we twee wandelaars en zij wilden ons wel samen op de foto zetten. Weer een top bedwongen.
We vervolgden onze weg en we hoopten dat we snel een bankje tegen zouden komen. dat bankje liet even op zich wachten. Eerst ging het over een hobbelig slingerpaadje en daarna volgde een bospad dat veranderde in eens steil dalende holle weg. Fantastisch om te lopen, maar ik moest de aandacht er wel bijhouden.
Na deze afdaling gingen we weer verder over een vlak pad, wel weer met zo'n ellendig draaihekje, en hier vonden we eindelijk een bankje. Vanaf dit punt hadden we een prachtig uitzicht op het plaatsje Teuven. Nadat we de inwendige mens hadden versterkt en de benen de nodige rust hadden gegeven, konden we weer verder.
We liepen nog even vlak en toen mochten we we de Teuvenerberg beklimmen, geen Summit, wel hoogtemeters. En na een beklimming volgt natuurlijk weer een afdaling, deze keer over een prachtig pad dat uitkwam op een idyllisch plekje bij de Gulp. Na het beklimmen van een akelig trapje kregen we weer even rust.
Via het Belgische Nurop kwamen we weer in Nederland terecht. Dit duurde niet zo lang, want het volgende plaatsje, Plank, hoort weer bij de zuiderburen. Even leek het erop dat er hier horeca zou zijn, maar toen we bij het pand aankwamen, bleek het te huur te staan. Geen toilet dus. We bleven dalen en stijgen, door het Broekbos (of was het nou Broek Los, Hilly) en richting het plaatsje Kwinten, hoogtemeters genoeg dus. Na Kwinten wachtte Summit nummer zes, de Kattenroth. Deze beklimming viel enorm mee en halverwege hadden we ook nog eens een prachtig uitzicht.
Na de Kattenroth vonden we een bankje, tijd voor de tweede pauze van vandaag. We hadden nog een kilometer of vijf te gaan, stukje België, stukje Nederland, stukje België om dan w eer uit te komen op de camping in Nederland. Dat bracht ons eerst richting Mheer, voornamelijk dwars door de weilanden. Het kleine stukje bos waar we nog doorheen liepen, was wel gelijk een heftige kuitenbijter.
Net voor Mheer bogen we af richting België en ondanks het feit dat het prachtig wandelen was, waren we blij dat we Nederland en vlak daarna de camping bereikten.
Op de camping troffen we voor de derde keer onze mede-wandelaar en weer kregen de drie tentjes een plekje naast elkaar. En nadat het de hele dag droog was geweest, kregen we na de douche weer regen. Van een campinggast, die zelf ooit op de fiets naar Santiago was geweest, kregen we een waterkoker en Good-Noodlessoep. In de afwasruimte kookten we water voor de soep en voor thee en man, wat was dat lekker.
We brachten de waterkoker terug en daarna zat er niets anders op dan ons tentje in te duiken. We gingen dus mooi op tijd slapen, morgen nog twintig km naar station Maastricht, met onderweg nog één Summit.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten