Voorjaarsloop, Balkbrug

Na de test van mijn scheenbeen van vorige week en de positieve beoordeling van de fysiotherapeut, ging ik vandaag voor een serieuze wandeling op pad. En wel de 35 km van de Voorjaarsloop in Balkbrug, deze keer samen met Wandelmams. Dat betekende wel vroeg starten, dus ik stond al om kwart over 7 bij Mams op de stoep. Het was deze vroege paasochtend nog erg rustig op de weg en zonder problemen en oponthoud bereikten we de startlocatie. Na het inschrijven en een bezoek aan het toilet vetrokken we klokslag acht uur.

Het eerste half uur regende het nog licht, maar daarna werd het droog. Helaas gold dat niet voor de ondergrond, af en toe moesten we flink slalommen om de plassen heen. Na een lekker stukkie lopen kwamen we bij begraafplaats Ommerschans. Hier stonden we even stil bij diverse graven, het blijft toch een bijzondere plek.

We slingerden verder en kwamen langs een molen, waar later op de dag een soepkraam zou komen te staan. Nu werd er nog druk gebouwd aan een partytent. Gelukkig waren we nog niet toe aan een rust en aan soep hadden we ook nog geen behoefte. Na een stukje verhard mochten we weer slalommen. En na 10 km bereikten we de eerste rust. Hier deden we aan bakkie en bezochten we een toilet. Het was jammer dat het zulk triest weer was, want de tuin zag er prachtig uit en is zeker een bezoek waard.

Een aantal routes liep tegengesteld, zodat we bij het verlaten van deze rust wandelaars tegen kwamen. Dat is weer eens wat anders dan alleen maar wandelaars die dezelfde kant op gaan. We liepen nu voornamelijk over (zeer verlaten) asfaltwegen en dat vond Mams toch een stuk prettiger lopen dan het geslalom over een blubberpad. De kilometers vlogen onder onze schoenen door en voor we het wisten waren we alweer 10 km verder en bereikten we de tweede rust. Ook hier genoten we van een bakkie.

En na deze rust werden we zelfs verwend met zon. We kregen het zelfs zo warm dat we ons begonnen af te vragen of we onze jas uit moesten doen. Maar toen we het bos ingingen en de zon wat minder fel ging schijnen, was het maar goed dat we dat niet gedaan hadden. Ook in dit stuk bos was het nog behoorlijk nat, maar gelukkig niet zo nat dat er veel geslalomd moest worden. Eenmaal het bos weer uit, kwamen we in Oud-Avereest waar de laatste rust was in bezoekerscentrum De Wheem. Het was hier behoorlijk druk en gezellig. Wandelaars van jong tot oud en met veel en weinig kilometers op de teller kwamen hier samen voor een bakkie en een stuk koek.

Vanaf dit punt was het nog 5 km naar de finish. En die laatste kilometers gingen heerlijk. Stukje bos, stukje verhard, weg oversteken en klaar. En tot mijn grote geluk, geen last van mijn scheenbeen!!!