Om acht uur stond ik bij Wandelmams op de stoep. Dat betekent dat ik ongeveer drie minuten daarvoor van huis was vertrokken. Wandelmams dronk haar laatste slok koffie en even later zaten we samen op de fiets richting Darp. Onderweg zagen we ook deze keer alweer een pijl hangen. Dat zou ons later deze dag erg goed van pas komen.
Mams en ik fietsten sneller dan we hadden verwacht, zodat we ruimschoots de tijd hadden om in te schrijven, het toilet te bezoeken en bij te praten met de diverse aanwezige wandelvrienden. En om onze jassen achter te laten in de fietstassen, want de temperatuur was ondertussen flink opgelopen.
Al snel na de start ontstond er enige verwarring over de te volgen route. Gelukkig had de organisatie geleerd van de dag van gisteren en bleek dat de route zo was uitgezet dat je altijd goed uitkwam. Na een kilometer of vijf kwamen uit in een stuk bos tussen Darp, Havelterberg en Havelte. Een prachtig stuk natuur dat, mede door het mooie weer, voor veel genot zorgde.
Helaas zorgde het kuddegedrag, volg het voorste schaap, ervoor dat de meute een pijl miste en ineens iedereen stilstond op een T-splitsing, waar volgens de routebeschrijving een Y-splitsing zou zijn. Met behulp van de kaart op de telefoon en de pijlen die Wandelmams en ik tijdens onze fietstocht naar de start hadden gezien, wisten wij de juiste route weer te vinden. We gingen van pijl nummer acht naar pijl nummer zeventien, maar dat mocht de pret niet drukken, we zaten in ieder geval weer op de route. Achteraf bleek dat "grapjassen" wat pijlen hadden verhangen. Jammer, maar ach, het leverde ons een gratis kilometer wandelplezier op voor we bij de eerste rust kwamen.
Ondertussen was de temperatuur zover opgelopen dat het ondershirt met lange mouw uitging en de pijpen van de broek werden verwijderd of omgekruld. Alarm voor witte benen was geen overbodige luxe....
Na de rust vervolgden we onze weg, maar het duurde niet lang voor we weer stil stonden. Uitgebloeide katjes zorgden bij mams en mij voor een fotomoment. Niet iedereen zag de schoonheid hiervan in. Een passerende wandelaar riep keihard: "Nou ja, dat zijn gewoon uitgebloeide katjes." Gezien de leeftijd van deze dame kostte het mij wat moeite om mijn fatsoen te bewaren, het lag op mijn lippen om te zeggen dat de katjes niet de enige waren die waren uitgebloeid, maar ik hield mij in. Hoewel de gezichtsuitdrukking van Mams boekdelen sprak. Zij dacht hetzelfde als ik. Ach, erger u niet, verwonder u slechts......
Tenslotte was het heerlijk weer en waren we gewoon weer heerlijk aan de wandel. En ondanks het feit dat we al zeer veel kilometers hebben gemaakt in dit gebied, kwamen we ook nu weer op onbekende plekken. De tweede rust was zeker niet op onbekend gebied. Kampeerboerderij Holtingerzand hebben we al vele malen bezocht. Ook nu was het weer een lekker plekje om even bij te komen.
Na deze rust wachtte ons nog een kilometer of 7. En tot groot verdriet van Wandelmams ging een groot gedeelte van die 7 kilometer door het mulle zand. Maar eindelijk, eindelijk troffen we die hunnebedden, waar deze wandeling naar is vernoemd. En toen zagen wij dat we nog een extra blokje moesten om de hunnebedden moesten lopen om de 25 km vol te maken. Maar omdat wij 's ochtends al een extra kilometer hadden gemaakt door het missen van een pijl, vonden we dat we deze keer de kortste route terug mochten nemen. En dat bleek helemaal te kloppen. De officiële route was 24,8 km en daar kwamen wij ook op uit. Keurig gedaan dus.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten