Winterkwartet TIGO, Darp

Eindelijk was ik zover dat er weer gewandeld kon worden. En omdat er op een kwartier rijden van huis een georganiseerde tocht was, besloot ik om voor de 10 km toch maar die kant op te gaan. En daar werd ik rijkelijk voor beloond.

Toen ik aan kwam rijden vertrok net de groep wandelaars voor de langere afstanden. Toch wel een beetje vreemd, want normaal gesproken behoor ik ook tot die groep, maar ik was nu gewoon blij dat ik weer kon wandelen. Bij de inschrijving trof ik bekenden, die vandaag de 15 km zouden gaan lopen en gezamenlijk gingen we op pad. Het eerste stukje over de toegangsweg naar de Johannes Postkazerne.

Daarna werden we het bos ingestuurd. En doordat het gevroren had, was de mooie omgeving nog mooier.  Wat genieten.

Al snel kwamen we op voor mij bekend terrein, de hunebedden bij Havelte. Nog steeds druk kletsend liepen we door, tot ik ontdekte dat ik bij de hunebedden rechtdoor had gemoeten in plaats van linksaf. ik was beland op de 15 km-route. Even kwam ik in de verleiding om toch 15 km te gaan lopen, maar ik liet mijn verstand zegevieren. Op de routebeschrijving zag ik dat ik langs de schaapskooi moest en omdat ik hier de weg weet, kwam ik via een alternatieve route weer op de goede weg.

Net voor ik bij de schaapskooi kwam, kruiste de schaapskudde mijn pad. Prachtig om te zien hoe de hond alle schaapjes bijeen houdt.

Eenmaal langs de schaapskooi werd ik toch nog verrast. Ik kwam langs een deel van het oude vliegveld. En hoewel ik weet dat er vroeger een vliegveld was, kende ik dit stukje nog niet. Zomaar een plakje op bekend terrein.

Even later liep ik Havelte binnen, waar een rustpost was. Ik maakte hier enkel gebruik van het toilet (daar heb ik netjes toestemming voor gevraagd) voor ik weer verder ging. Ik was de eerste wandelaar ter plekke en de eerste die weer vertrok.

En nu was ik dus alweer op de weg terug. En nadat ik de 10 km-route had opgezocht, had ik geen wandelaar meer gezien. Toch wel eenzaam wandelen zo. Hoewel ik daar een poosje later niet echt rouwig om was. het paadje werd zo smal dat er maar plek was voor één persoon.

Tegen half 12 stapte ik de startlocatie weer binnen. Daar hadden ze nog niet gerekend op terugkerende wandelaars. Ze waren net begonnen met het afstempelen van de boekjes. Kon die van mij er zo tussendoor. Na mijn uitleg dat ik herstellende ben van een knieblessure en dat ik blij was dat deze 10 km goed was gegaan, snapte men waarom ik zo snel binnen was.

Ik heb heerlijk gewandeld, zonder noemenswaardige problemen. Heerlijk dat dit gelukt is.