N4D 2015, de dag van Groesbeek

Vandaag een late start, dus "uitslapen" tot half 5. Omdat er gisteren toen ik naar bed ging nog vocht uit 1 blaar kwam, heb ik deze voet nog niet getaped, dat moet dus nog gebeuren. Wel heb ik alle tape al geknipt, zodat het alleen een kwestie van plakken is. En met het teamwork van de Wandelkerel en mij zitten we keurig op tijd weer op de fiets. We hebben allebei erg goed geslapen en hebben echt zin in de dag vandaag. Om kwart over 6 zijn we door de start. Op naar de Zevenheuvelenweg!!!

Maar voor het zover is, lopen we eerst weer kilometers lang door Nijmegen. Gelukkig is de route niet geheel gelijk aan de dag van gisteren. We gaan vandaag linksaf richting Malden, langs diverse rustgelegenheden, maar wij lopen door tot Malden, waar we bij een tuincentrum een plekje zoeken. Ik schuif aan in de rij voor de wc en de Wandelkerel zoekt 2 stoelen. Op de eerste gaat hij zitten, op de tweede zet hij zijn wandeltas. En dan wordt er aan hem gevraagd of die stoel vrij is. Daarop antwoord hij van niet, omdat deze stoel voor zijn moeder is, die er zo aankomt. Vervolgens wordt er gezegd dat hij dan verderop maar een andere stoel moet halen, zodat deze persoon die stoel kan meenemen. Daarop antwoord de Kerel dat deze persoon dan net zo makkelijk zelf die andere stoel kan gaan halen. Op dat moment kom ik aanlopen en kiest de vrager eieren voor zijn geld. weer iemand die denkt dat een "kind" makkelijk te sturen is. Maar deze Kerel is geen kind meer en laat zich de kaas niet meer van het brood eten. We drinken thee met veel suiker, eten iets en gaan vervolgens vol goede zin weer op pad.

En weer loopt hij in de berm. En zien jullie de gladiolen op de achtergrond????

Bij de camera's van omroep Gelderland zwaaien we naar T, hoewel wij ons afvragen of ze al wakker is, het is tenslotte nog vroeg. Maar eigenlijk doet dat er niet toe, want nu weet ze dat we in ieder geval naar haar gezwaaid hebben.

Na Malden volgen Mook en Middelaar. En hoewel we nog steeds heerlijk lopen, besluiten we om in Plasmolen te gaan rusten. Maar alleen als we een plekje vinden waar een toilet is, waar ze tomatensoep verkopen en waar we kunnen zitten. Dat plekje vinden we bij de haven in Plasmolen. Natuurlijk is de Wandelkerel veel sneller klaar bij de toiletten dan ik, maar dat geeft hem mooi de gelegenheid om twee stoelen voor ons te regelen. Deze keer geen zeurende mensen en als ik uitgetoilleteerd ben, kan ik zo aanschuiven. Nou ja, nadat ik de soep heb gehaald. En de soep is een aangename verrassing. Deze keer geen blik soep, maar heerlijke zelfgemaakt tomatensoep. We genieten van de soep en eten er allebei een broodje bij. De Wandelkerel besluit om één broodje te bewaren voor in de Oase. Vandaag staat daar een broodje Knak op het menu en daar hebben ze ketchup bij. En de Wandelkerel is verslaafd aan ketchup en dus ziet hij het wel zitten om zijn broodje ham te upgraden daar.

Plasmolen uit, betekent Milsbeek in. Heerlijke drukte daar en een soort van stilte voor de storm, want na Milsbeek volgt de eerste heuvel. En die heuvel hoort niet bij de Zevenheuvelenweg. Dit is de St. Jansberg en die is vervelender dan die andere (net geen) zeven heuvelen bij elkaar. Maar eenmaal bovenop de St. Jan wacht een warm onthaal in Breedeweg. En Breedeweg gaat (bijna) naadloos over in Groesbeek. En na Groesbeek volgt het hoogtepunt van de dag. DE ZEVENHEUVELENWEG!!!!!!

Maar voor het zover is belt Wandelmams. Zij zit met de Sjeik al bij de Oase en vraagt hoever wij nog moeten voor we daar zijn. We lopen op dat moment midden in Groesbeek, dus wij hebben nog wel een uurtje nodig om daar te komen. Mams gaat dan ook na haar bezoek aan de Oase verder met de Sjeik, op ons wachten gaat te lang duren. We zien elkaar wel weer bij ons tijdelijk onderkomen.

En de Zevenheuvelenweg is genieten. Het is niet zo ongelooflijk vol en druk als voorgaande jaren, maar het is nog steeds gezellig, sfeervol en genieten van de mensen aan de kant. Wel besluiten de Wandelkerel en ik om een poosje over het fietspad te lopen. Op de weg is het zo druk en vanaf het fietspad is het uitzicht op de weg prachtig. Daarnaast is er op het fietspad ook genoeg aanspraak van zowel wandelaars als publiek. En wat de Zevenheuvelenweg voor ons echt bijzonder maakt is dat mevrouw Sjeik hier op ons wacht en dat de Oase aan deze weg staat. Eerst knuffelen we mevrouw Sjeik en dan is het slechts één heuveltje lopen naar de Oase, waar we als vanouds vertroeteld worden.

Als we de Oase verlaten vraag ik de Wandelkerel of hij met mij verder wil lopen of dat hij liever even flink doorstapt naar de finish. Maar vandaag vindt hij het allemaal prima en loopt hij gezellig met mij mee naar de finish. Hij geeft ook aan dat de drukte hem gisteren even te veel werd en dat dat waarschijnlijk kwam omdat hij dinsdag niet voldoende tot rust was gekomen door ons gedwongen bezoek aan de Centrale Administratie. Gelukkig kent hij zichzelf goed genoeg om dat te (h)erkennen en nu vind ik het gewoon gezellig dat hij bij mij blijft.

We verheugen ons op de "witte" en de "rode" straat en het feest in de smalle straatjes van Nijmegen. We doen dan ook enthousiast mee met het gehos, gezwaai, gebler en gefeest en voor we het weten is de Wedren in zicht. En weer kunnen we niet anders zeggen dan dat we een heerlijke wandeldag achter de rug hebben en dat we ons verheugen op de dag van morgen. We zijn over de helft.