Omdat we vandaag een late start hadden, dit keer geen spectaculaire zonsopkomst bij het oversteken van de Waalbrug. En na de Waalbrug was het afwachten wat de route ons nu weer zou brengen. Door de herinrichting van Lent is de route de laatste jaren elke keer anders op dit stukje. De Wandelkerel loopt voor de 4e keer mee en hij heeft nog geen enkele keer dezelfde route gelopen. Ach een beetje variatie kan geen kwaad. En uiteindelijk komen we toch op de Via Begonia in Lent.
We hebben er zin in en we lopen een lekker tempo. We besluiten om in Bemmel gebruik te maken van een toilet en daar ook direct even een bakkie te doen, onze 1e rust na zo'n 10 kilometer. Ondertussen controleer ik de volg-app en ik zie dat ook Wandelmams gestart is en naar ik aanneem in het gezelschap van de Sjeik. Net als we verder willen gaan, komen er 2 bekenden binnen lopen, zij willen graag ons plekje overnemen, maar moeten eerst nog even naar het toilet. We houden de stoelen warm tot ze terug zijn en dan gaan de Kerel en ik weer verder.
Bij het zien van dit bord vraagt de Kerel zich af of hij nu moet inhouden. Hij wil geen snelheidsovertreding maken... Oef, wat moet je met zo'n kind!!!
We wandelen heerlijk en voor we het weten zitten we vlak voor Elst, waar we de wandelaars op de 50 km kunnen begroeten. We slingeren door het eerste stuk van Elst, waar we hartelijk worden begroet door de mensen langs de kant.
Als we het centrum ingaan, waar ook de 30 km wandelaars zich bij ons aansluiten, is het even druk en moeten we snelheid terugnemen. Maar we zingen mee, doen lekker gek, snoepen dropjes en komkommers en geven high-fives aan de enthousiaste kinderen langs de weg. Na de drukte in het centrum, werd het lopen weer iets makkelijker toen we de smalle straten verlieten. We zetten nog even door, want net buiten Elst wacht de Oase op ons, de enige echte Auto Gaat Sneller rustpost. Maar voor het zover was, moest ik de Wandelkerel nog even in bedwang houden. Traditioneel staat de firma van de enige echte Ketchup in Elst langs de route en de Wandelkerel is verslaafd aan dit product. Het liefst zou hij thuis zo'n grote fles tot zijn beschikking hebben. (En een moeder die hem geen ketchup-limiet oplegt!!!!)
Maar gelukkig werd hij snel afgeleid door de bekende vlag van de AGS-post aan de rechterkant van de weg en de wetenschap dat dan een klein stukje verderop de post ook daadwerkelijk te vinden is. En tot onze grote verbazing zagen wij daar Wandelmams en de Sjeik zitten. En zij waren daar net aangekomen. We kregen een heerlijke kop soep en kletsten bij met alle wandelvrienden die daar op dat moment ook aanwezig waren.
Na de nodige verwennerij in de Oase, gaan we met zijn vieren verder. Op naar Valburg en Slijk-Ewijk. We hebben met zijn vieren grote lol en de kilometers vliegen onder onze schoenen door. Voor we het weten zijn we op weg richting Oosterhout, waar we "onze" Doctor Pain treffen. Omdat Wandelmams licht last heeft van haar voet, mag Doctor Pain haar onder handen nemen. Het duurt even voor ze aan de beurt is en voor onze Sjeik duurt dat iets te lang. Hij gaat met één van de vele wandelvrienden verder. Wel met een nieuwe date met Wandelmams voor de volgende ochtend. Mams "geniet" met volle teugen van de behandeling door Doctor Pain, maar daarna kan ze wel veel lichtvoetiger op weg. Omdat de Wandelkerel en ik hier bijna een uur hebben gezeten, besluiten we om nu in één ruk door te lopen naar Nijmegen.
Heerlijk, koel water!!!!
Op de Oosterhoutse dijk gaan we veelvuldig de berm in. Zacht aan de voetjes en we kunnen ons eigen tempo lopen.
En daar is de Waalbrug weer!!!!!
Omdat we alledrie bij een ander startbureau moeten zijn, spreken we af om te verzamelen bij de gele Exit-borden. Bij mijn starbureau staat geen rij en ik ben binnen no-time terug bij ons verzamelpunt. Omdat het startbureau van de Wandelkerel vlakbij de borden is, maak ik stiekem een foto van hem.
Ik ga me zeker niet bemoeien met zijn afmelden. Hij is 15 jaar en het is zijn 4e N4D, ik mag toch aannemen dat hij zichzelf kan redden. Van een afstandje bekijk ik het tafereel. Hij kletst even met de bureaulisten en net na het scannen van zijn bandje zie ik hem verschrikt kijken. Ook krijgt hij, tot mijn grote verbazing geen nieuwe startkaart voor morgen. Hij krijgt zijn oude startkaart van vandaag terug. Ik besluit om nu toch maar even polshoogte te gaan nemen. De Wandelkerel moet naar de centrale Administratie, want volgens de gegevens die aan zijn polsbandje zijn gekoppeld heet hij Sandra en dat geloven ze niet. Foutje in de koppeling.
Helaas blijkt het foutje bij de Wandelkerel niet de enige te zijn. Er staat een enorme rij voor de Centrale Administratie. Volgens de officials is de wachttijd tussen de anderhalf en twee uur. Zucht!!! De Wandelkerel ziet het helemaal niet zitten, dus ik stuur hem naar de eerste de beste dikke boom om daar onder te gaan zitten, terwijl ik in de rij ga staan. Wandelmams twijfelt even, maar het lijkt ons toch beter dat zij terug gaat naar ons gastadres. Het heeft geen zin als zij ook met ons gaat wachten en bovendien kan zij dan onze gastvrouw inlichten over de gang van zaken.
Op zich is het in de rij reuzegezellig, hoewel voor ons allemaal geldt dat we er liever niet staan natuurlijk. Even later belt Wandelmams, waar onze fietsen staan, dan kan ze uit de fietstassen onze slippers/crocs halen, zodat onze voeten lucht krijgen. Nou dat geef ik met plezier door en zo staan de Wandelkerel en ik even later met ander schoeisel in de rij. Heerlijk!!!!
De medewerkers van het Rode Kruis lopen af en aan om te kijken of het goed gaat met de wandelaars in de rij. Ook delen ze flesjes water uit. De wandelaars onderling gaan met dropjes rond en eigenlijk is het best gezellig daar. Maar we zijn toch blij als we eindelijk aan de beurt zijn. Met een nieuw, goed gekoppeld, polsbandje en een startkaart voor de volgende ochtend lopen we weer naar buiten. We hebben dan zo'n anderhalf uur in de rij gestaan. Uiteindelijk zijn we om 6 uur terug op ons gastadres. Pfffff, douche! En dan eten, spullen klaarleggen voor de volgende dag, wekker zetten, mijn eerste blaar behandelen (ach, het is er maar 1) en naar bed. Maar de kop is er af, we hebben een goede wandeldag gehad.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten