De bananenvanger van Havelte

Dochterlief kreeg op school de opdracht om een bestaand sprookje te herschrijven, waarbij ze ook meerdere sprookjes mocht combineren. Ze maakte er de "Bananenvanger van Havelte" van. Ik vind het eindresultaat geweldig, vandaar dat ik dat, met haar toestemming, met jullie deel.

De bananenvanger van Havelte

Heel, heel, heel lang geleden, wat eigenlijk best meevalt maar het klinkt gewoon cool, was er een man die supergoed trompet kon spelen. Hij speelde de noten hoog en laag, langzaam en snel, melodisch en supersaai. De “beste” noemt heel Havelte hem. Hij treedt vaak op. Maar altijd als hij zijn kleedkamer in komt, is die vol met bananen. Hij houdt van bananen en dat heeft hij zijn fans ook gezegd. Als de pers hem weer komt vragen naar zijn optreden, begint hij net als na elk optreden over zijn kleedkamer vol bananen. Hij zegt: 'Ik weet niet hoe het komt, maar altijd ligt mijn kleedkamer vol bananen. Ik wil tegen mijn fans zeggen dat ik blij ben met jullie aandacht, maar het hoeft niet meer. Het zijn duizenden bananen en die krijg ik nooit op.' Maar zijn fans keken elkaar geschokt aan. Niemand had bananen gegeven. Waarom beschuldigd hij hen van bananen geven. Als de Havelters thuiskomen zijn al hun bananen weg. 'Diefstal, diefstal!' Hoe komt hij aan al die bananen en zijn hun bananen weg. Heel Havelte beschuldigt hem. Niemand boekt hem nu nog voor optredens. Hij is werkloos... en zo begint ons verhaal over de bananenvanger van Havelte.

Zittend in zijn hol, waar hij zich verschuilt tegen de woedende Havelters, speelt de bananenvanger van Havelte, zoals de Havelters hem noemen, trompet. Hij weet nu hoe al die bananen in zijn kleedkamer komen. Hij trekt bananen aan. Als hij liedjes speelt met zijn trompet vliegen de bananen naar hem toe. Hij verzamelt zijn bananen en omdat hij de Havelters zo haat... vergiftigt hij ze. Met dit gif zal heel Havelte 100 jaar slapen. Zo leren ze dat ze de bananenvanger van Havelte niet moeten beschuldigen van diefstal.

Als alle bananen zijn vergiftigt loopt de bananenvanger verkleed langs alle huizen en legt de bananen neer. Hij zegt: 'Hihihi, nog een paar dagen wachten en heel Havelte slaapt 100 jaar behalve Mirthe B, want die lust geen bananen. Hahahahaha.' Als bij iedereen de bananen liggen, gaat de bananenvanger van Havelte weer naar zijn hol.
Een paar dagen later slaapt heel Havelte behalve Mirthe B, want die lust geen bananen. Het plan van de bananenvanger van Havelte is gelukt. De bananenvanger van Havelte maakt een paar baby gelaarsde stokstaartjes om de Havelters wakker de kussen. Lang leve de Gelaarsde stokstaartjes, voor de Havelters dan.

"Reusachtig en pluizig. Even leuk. Super technisch en echt lachen. Tot je echt ziet, onbeperkt hoe een echte top intelligente knapperd je bent.' Weet jij hoe de bananenvanger van Havelte echt heet?

Honderd jaar later.
De bananenvanger van Havelte heeft zijn stokstaartjes op pad gestuurd om iedereen wakker te maken en met hun hypnotische oogjes ze naar hem te leiden. Als hij een paar uur heeft gewacht komen de stokstaartjes op de hielen gevolgd door de Havelters. 'Beste bewoners van Havelte, jullie hebben mij beschuldigd van diefstal en daarom heb ik jullie 100 jaar laten slapen en als jullie hier weg willen, moeten jullie mijn naam raden. Mijn echte naam.' De mensen keken elkaar aan. Hoe moesten ze zijn echte naam weten? Er werden allemaal namen door elkaar geroepen als: Jan, Henk, Karel, Hans, Gert Jan, Thijs, Bas, Naud, Daan, Marc. Allemaal namen gingen heen en weer, maar de naam van de bananenvanger zat er niet tussen.

Hij wachtte twee dagen en hij maande de mensen tot stilte. 'Ik heb een hint. Reusachtig en pluizig. Even leuk. Super technisch en echt lachen. Tot je echt ziet, onbeperkt hoe een echte top intelligente knapperd je bent.' De mensen wisten niet wat ze moesten met de hint. Ze bleven maar namen raden en raden en raden. O ja en raden. Maar zijn naam zat er niet bij. Een klein meisje had trek en ging op zoek naar de bananenvanger. Maar ze hoorde iets vreemds: 'Niemand en echt niemand weet dat ik Repelsteeltje heet.'

Ze rende weg en zocht haar moeder. Toen ze haar gevonden had trok ze aan haar arm. 'Mama, mama, ik weet zijn naam,' zei het kleine meisje. Haar moeder riep de bananenvanger en hij was er snel. 'Ik weet uw naam,' zei het kleine meisje. 'O wat dan?' Het kleine meisje ging heel zelfverzekerd staan en zei: 'Repelsteeltje.' De bananenvanger schrok. Had dat kreng hem gehoord. Hij pakte zijn trompet en drukte alle ventielen in. Wat gebeurde er nou? Er kwam een zender uit de schotel. Hij blies en elke keer kwam er een straal en binnen no time was iedereen zijn geheugen verloren. Zo erg dat heel Havelte behalve Mirthe B, omdat ze geen bananen lust, dacht dat ze baby's waren. De bananenvanger van Havelte ging weg en nam alles mee. Nu was Meppel aan de beurt en vanaf nu was hij “De bananenvanger van Meppel”.

Eventjes om dat raadsel op te lossen. Van alle woorden de eerste letter (op de laatste twee woorden na omdat het anders niet mooi klonk) vormt het “Repelsteeltje zo heet ik”.
Eerst wou ik dat de bananenvanger van Havelte iedereen, behalve Mirthe B, dood zou maken. Alleen dan zou mijn sprookje geen hit worden in Havelte.

Aan fantasie geen gebrek bij Dochterlief.