De Wandelkerel startte na twee basisjaren VMBO in 3GT. Helaas voor hem kwamen zijn vrienden in een andere klas terecht, omdat ze ander niveau doen. Dit soort veranderingen zijn voor hem toch altijd even lastig. Na de eerste kennismaking kwam hij niet zo positief thuis. De meiden waren tutten (van de meeste vindt hij dat nog steeds) en de jongens waren te druk en te stoer, hij gebruikte het woord z.kk.n. Na een week bleek het met de jongens wel mee te vallen en vond hij aansluiting bij een groepje.
Daarnaast had hij in klas 1 en 2 elke dag een huiswerkuur, waarin hij al zijn huiswerk maakte. Af en toe moest hij thuis wat doen, voornamelijk leerwerk, maar dat was te verwaarlozen en zijn cijfers waren meer dan prima. Vanaf dit jaar heeft hij nog 2 huiswerkuren, is het niveau omhoog gegaan en de hoeveelheid huiswerk en loopt hij ook nog eens één dag in de week stage, waardoor hij de overige dagen lang op school zit. En dat betekent thuis aan het werk. In het begin kon hij dat nog overzien, maar in de loop van de weken werd het lastiger. Dan had hij het huiswerk voor volgende week al af, terwijl hij voor de volgende dag nog wat moest maken of leren. En dus kwam er een dipje in de cijfers. En dus grepen wij in. Allereerst kwam er een andere agenda. Eén die meer overzicht en structuur biedt, de 1blikagenda. Samen oefenden we een paar keer met invullen en dat had effect, in ieder geval op het maakwerk. Het leerwerk bleef nog even achter, hij dacht er nog iets te makkelijk over, maar ook dat lijkt nu op orde. In de vakantie volgende week bekijken we in alle rust nog eens zijn agenda en gaan we plannen voor de eerste toetsweek, maar de eerste stap in de goede richting is gezet.
Voor Dochterlief was de overstap nog groter. Zij ruilde de basisschool in voor de middelbare school. Gelukkig had ze enorm vee zin in deze overstap en stiekem was ze blij dat ze als enige van haar oude klas in de nieuwe klas begon. Ze was echt toe aan een nieuw begin.
En dat nieuwe begin loopt super. Zeker op sociaal gebied. Ze heeft nu al meer afspraken met vriendinnen gehad dan het volledige jaar in groep 8. Regelmatig krijgt Manlief 's middags een appje dat ze met iemand mee naar huis is. Wij wonen op een kilometer of 6 van de school, dus na schooltijd komen er geen vriendinnen mee, maar in het weekend hebben we al vriendinnen gezien. Ook het eerste feestje is al geweest. Dochterlief vertrekt 's ochtends blij naar school en komt 's middag blij weer terug. Heerlijk voor haar en voor ons.
Daarnaast is het cijfermatig natuurlijk ook even spannend. Van een basisschool waar je alles met twee vingers in de neus doet, naar 1 Gymnasium, waar de lat toch wel hoger ligt. Maar het gaat prima. Ze plant haar huiswerk zelf, houdt rekening met trainingstijden en -dagen en werkt in het weekend voor de hele week vooruit. Er is slechts één minpuntje. Engels.
Op de basisschool heeft ze nooit geleerd voor Engels en ze haalde daar een voldoende, dus de prikkel om echt te gaan leren ontbrak. En de basis nu dus ook. En naast de ontbrekende basis, moet ze nu ook nog echt gaan leren voor dat vak. En dat is ook lastig. De eerste SO bracht een 4.2. Oeps, onvoldoende, maar nog te overzien. Daarna volgde een repetitie en dat leverde een 4.7 op. Toen waren er even tranen en was een peptalk nodig. Bijvoorbeeld dat ze zich een halve punt verbeterd had en dat een repetitie ook nog moeilijker is. En dat door de weging haar afgeronde cijfer van een 4 naar een 5 was gestegen. Maar de belangrijkste les die we haar probeerden mee te geven, was wel dat ze het niet alleen hoeft te doen en dat we haar willen helpen, maar dan moet ze ons wel de kans geven. En dat lijkt te lukken. De inzet nu is een voldoende voor Engels en de rest ruim voldoende. En dat moet gaan lukken, want de rest van haar cijfers zijn super.
Voor Manlief was de grootste verandering dat Dochterlief tussen de middag niet meer thuiskomt en dat hij nu van 's ochtends half 8 tot 's middag een uur of 3, soms 4 alleen thuiszit. Ook voor hem dus een nieuw ritme. En hij heeft geen nieuwe dingen daarvoor in de plaats. Nou ja, een beetje nu. Hij volgt rijlessen in een aangepaste auto, met handrem en handgas. Gelukkig is zijn rijbewijs nog steeds geldig, dus nieuwe theorielessen zijn niet nodig, ook geen rijexamen, maar een rijtest. En die is nu in aanvraag. Dus wie weet kan Manlief binnenkort zelf weer op pad met de auto. Dat vergroot zijn wereld enorm, maar betekent ook weer mogelijkheden voor mij. Want dan kan Manlief op zaterdagmiddag Dochterlief ophalen na de hockeywedstrijd of zelf naar de wedstrijd rijden om haar aan te moedigen. En dan kan ik dus aan de wandel af en toe. Maar eerst een positieve rijtest en eigen bolide voor Manlief.
En dan uiteindelijk ook voor mij weer een beetje een nieuw begin, namelijk iets meer vrijheid voor mij, door de extra mobiliteit van Manlief.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten