Helaas was het, in verband met werkzaamheden, niet mogelijk om via Almere te reizen en daarom moesten alle reizigers richting Amsterdam via Amersfoort. En dat was te merken. Van Zwolle tot Hilversum hebben we gestaan. Het laatste stukje konden we nog even zitten, maar dat was geen onverdeeld succes. We zaten naast een hevig verliefd stelletje dat de tijd voornamelijk zoenend doorbracht. En dat was niet alleen zichtbaar, maar ook hoorbaar. Dochterlief moest er diep van zuchten.
Maar eindelijk bereikten we onze eindbestemming, Amsterdam. We bezochten het toilet en scoorden een broodje en toen verlieten we het station en kwamen we tot de ontdekking dat het regende. Maar daar lieten we ons niet door tegenhouden en vol goede moed gingen we op weg. Al snel hadden de schatjes door waar ze op moesten letten bij het zoeken naar de markeringen en werd het een sport om als eerste de volgende markering te vinden. Daarbij keken ze gelukkig nog wel naar de omgeving en hadden ze oog voor de panden waar we langs liepen.
Ondertussen hield het op met zachtjes regenen en begon het water vanaf ons hoofd in de nek te druppen. Ook onze broeken werden steeds natter en langzaam maar zeker werden we koud. Regenjassen hadden we niet bij ons, want volgens de berichten die wij hadden gezien zou het niet regenen. Omdat we een leuke dag wilden, besloten we om de brui te geven aan het wandelen en om ons heil te zoeken bij Madame Tussaud. Toen Manlief in het AMC lag, heb ik een aantal keren door de stad gezworven en zodoende wist ik de kortste route richting Madame Tussaud. De wachtrij was een kwartier en even later stonden we droog en warm binnen en kon het opdrogen beginnen.
Bij binnenkomst dook Dochterlief gelijk af op "bakken" met informatie, waarna haar broer volgde. En terwijl zij rustig alles stond te lezen, kwam de volgende groep de lift uitgestroomd. Dochterlief trok zich daar niks van aan en las rustig verder. Gelukkig voor haar sloegen de meeste bezoekers dit deel over en kon zij in alle rust alles lezen over de historische personen waar de tentoonstelling mee begint. Het mooiste is dat de Wandelkerel dan ook van alles gaat uitzoeken. Hij leest niet zo gedegen, maar zoekt de feitjes die hij interessant vindt. En die feitjes onthoudt hij om ze later, op een geschikt moment, op te lepelen.
Er was nog tijd voor beweging, want er kon meegedaan worden in een film van Charlie Chaplin. Dit leverde voor de toeschouwer hilarische beelden op, maar de schatjes hadden zelf ook de grootste lol.
En zo liepen we van de ene bekende artiest naar de volgende bekende artiest. We deden mee aan een quiz, Dochterlief ging op de foto met Einstein, de Wandelkerel met Daniël Craig en Doutzen Kroes, ze kwamen tot de conclusie dat Michael Jackson kleine handen had, we voetbalden nog een potje en voor we het wisten stonden we in de souvenirshop. Daar waren we snel klaar. De schatjes zelfs nog sneller dan ik, want ze waren niet van plan om hier geld uit te geven.
Op de weg naar beneden was er nog van alles te zien, maar uiteindelijk kwamen we buiten.
En buiten regende het niet meer, het was nog wel vochtig, maar geen regen!!!! En we besloten om op zoek te gaan naar een leuke plek om te lunchen. Die vonden we, maar voor die tijd kwamen we een tafereel tegen dat de belangstelling van de Wandelkerel wist te trekken. Dochterlief en ik vonden het wat minder, maar hij was met ons mee geweest naar binnen bij de Haan en Wagenmakers, dus deden wij nu hetzelfde voor hem.
Ondertussen trok de lucht weer dicht en we vonden dat we vandaag al nat genoeg waren geregend, dus tijd om weer richting station te gaan.
Op het station nog even snel een burger bij de King en toen naar het juiste perron. De trein stond al op ons te wachten en we vonden nog een plekje in een stiltecoupé, niet onze eerste keuze, maar we konden in ieder geval zitten. Helaas was dit van korte duur. In Amersfoort moesten we overstappen en daar waren geen zitplaatsen meer en kwamen we terecht op het balkon. Tijdens de rit naar Zwolle werd het steeds benauwder en ik zag de Wandelkerel, die last heeft van wagenziekte, langzaam wit wegtrekken. Gelukkig haalden we Zwolle zonder ellende, maar wat waren we blij dat we konden uitstappen.
Het laatste stuk konden we weer zitten en konden we bijpraten over deze dag. De schatjes hadden een leuke dag gehad, maar ze willen nog een keer terug naar Amsterdam, als het niet regent, om alsnog de proloog van het Westerborkpad te lopen. Ach, wat in het vat zit, verzuurd niet.
Moe van de indrukken, maar vooral moe van het staan in de trein, kwamen we thuis. Maar we hebben een leuke dag gehad en daar gaat het om.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten