Naar Purper:


JE MOET ZEILEN OP DE WIND VAN VANDAAG. DE WIND VAN GISTEREN HELPT JE NIET VOORUIT, DE WIND VAN MORGEN BLIJFT MISSCHIEN WEL UIT! tekst en uitvoering: PURPER

Ik hou van motto's, hoewel ik niet iemand ben die ze zelf verzint. Liever zoek ik naar bestaande motto's die aansluiten bij mijn (manier van) leven. De tekst van Purper is al sinds jaren mijn handelsmerk, maar sinds ons bezoek aan de musical "Soldaat van Oranje" is daar een tweede motto aan toegevoegd: Morgen is Vandaag! Eigenlijk zeggen beide motto's hetzelfde. Geniet nu, leef nu, doe nu!!! En dat blijf ik proberen!!!!!

zondag 27 april 2014

Westerborkpad 1

Om half 8 rammelt de wekker, niet dat ik hem hoor, ik ben ondertussen al in de badkamer langzaam wakker aan het worden.

Eenmaal beneden regel ik de laatste dingen, thermosfles, bidon en lunch, ik plak mijn hielen af en geef Dochterlief alvast een dikke knuffel. Ik krijg van haar een knuffelmuisje mee. Zij houdt mama-Muis, zodat ik een kind bij me heb en zij een moeder bij zich heeft. wat een schatje is het toch. Om half 9 staat mams op de stoep om me naar het station te brengen. na een dikke kus en knuffel voor de thuisblijvers vertrek ik echt.

Op het station krijg ik van Mams een envelop in mijn handen gedrukt met de woorden: "Pas in de trein open maken."Ook van haar een dikke knuffel en dan stap ik in. Nog één keer zwaaien en........ nu ben ik echt alleen op pad. Natuurlijk ben ik reuzenieuwsgierig naar de inhoud van de envelop. Ik had al gevoeld dat er iets meer in zat dan alleen een kaartje en dat klopte.

Met tranen in mijn ogen las ik wat er stond. ik kreeg een "sleutelhanger" van de heilige Christoffel, de beschermheilige van de reizigers om mij te beschermen op deze en al mijn volgende reizen. Snel heb ik Sint Christoffel aan mijn tas bevestigd, zodat hij zich aan zijn taak kan kwijten.



Rond half 11 kwam ik aan op Amsterdam CS. Ik kocht nog wat broodjes voor onderweg, liet mijn wandelboekje stempelen, bezocht het toilet en haalde het boekje van het westerborkpad uit mijn tas. Ik was er klaar voor. Tot mijn grote verbazing regende het. Een half uurtje ondregronds op het station en het weer was omgeslagen.

Na enig zoekwerk vond ik de eerste markering, maar ik hield het boekje bij de hand. Niet alleen vanwege de achtergrondinfomatie, maar ook om de route te controleren. ik had al eens gehoord dat de markeringen in Amsterdam soms lastig te vinden zijn. En ik kwam er al snel achter dat dat klopt.




Ondertussen kwam de stad tot leven. De gemeentereiniging was bezig met het opruimen van de restanten van Koningsdag en het werd steeds drukker. Zelfs bij het Anne Frankhuis stond al een flinke rij mensen. Omdat ik toch geen plannen had om hier op bezoek te gaan, ik was er al eerder, vond ik dat geen probleem.

Op het Rembrandtplein was het ook druk. Niet alleen met toeristen, maar ook met politie. eerst dacht ik dat er iets gebeurd was, maar even later realiseerde ik me dat er nog iets te gebeuren stond. Ajax kon kampioen worden.

Ik liet het Rembrandtplein achter me en kwam even later terecht bij de boekenmarkt. En hoewel ik regelmatig in Amsterdam ben geweest, was ik hier nog nooit geweest. En omdat het nog steeds regende, was ik blij dat de boekenmarkt overdekt is. Helaas stond er geen bankje, want ik wilde onderhand wel een kop thee en buiten zitten was ook niks met die regen. En dus liep ik door. Langs de Stopera en de Hermitage. Net na de Hermitage moest ik onder een viaduct door en daar kon ik droog zitten. Eindelijk thee!!!









Na de thee kwam ik langs het monument van de Dokwerker, de Portugese Synagoge en het Spiegelmonument. Bij de Dokwerker en het Spiegelmonument lagen bloemen, geplaatst door schooljeugd. Erg indrukwekkend en door de regen vond ik het Spiegelmonument nog indrukwekkender. De regen versterkte de barsten in de spiegels. Vanaf het Spiegelmonument naar de Hollandsche Schouwburg was een klein stukje. De proloog zat er op.










In de Hollandsche Schouwburg haalde ik een stempel voor in mijn wandelboekje en bezocht ik het toilet. Een verder bezoek zat er vandaag niet in, ik moest nog naar Weesp. Maar ik denk dat ik de proloog nog eens ga lopen bij mooi weer en dan bezoek ik de Hollandsche Schouwburg wel. Nu ging ik snel weer verder, de regen in. Volgens de man achter de balie was dit ook niet de beste dag om de schouwburg te bezoeken in verband met de sjoa-herdenking. Sjoa of Shoa is de term die door het Joodse volk gebruikt wordt voor de Holocaust.

Vlak na de Hollandsche Schouwburg wandel ik langs het monument voor het Kunstenaarsverzet en na een foto wandel ik weer door in de regen. Mijn boekje van het Westerborkpad begint er onder te lijden. Als ik even later een supermarkt binnen loop voor alweer een broodje neem ik een plastic zakje (voor groente) mee om het boekje te beschermen. Tijdens het doorkruisen van de Transvaalbuurt begon ik plezier in het wandelen wat te verliezen door de aanhoudende regen. op een bankje zitten was er niet bij en buiten het centrum was er geen horeca meer te vinden. (Op een vage coffeeshop na...)

De route stuurde mij langs de Joodse begraafplaats Zeebrug, waar het een drukte van belang was. ik nam aan dat dit ook te maken had met de Sjoa en omdat ik de gebruiken niet ken, besloot ik om door te lopen, ik wilde niemand storen.




Ik vervolgde mijn weg langs het water en kwam uit bij de Zeeburgerbrug. En even later passeerde ik het plaatsnaambord Diemen. Het regende nog steeds, dus al mijn hoop was gevestigd op station Diemen, waar ik graag ergens binnen wilde zitten. gezien de ervaringen op de begraafplaats Zeebrug, ging ik niet naar de Joodse begraafplaats Diemen, maar liep ik door naar het station. En daar volgde een teleurstelling. Geen café of iets dergelijks te bekennen. Uiteindelijk besloot ik om op het perron te gaan zitten en zelf te zorgen voor een droge plek, een bakkie thee en wat te eten.

Terwijl ik genoot van de rust stopte het met regenen en kwam de zon zelfs door. Mijn kleren werden langzaam droog en vol goede moed vertrok ik richting Weesp waar ik een overnachting geregeld had via Vrienden op de Fiets.






Na een saai stukje langs industrie en een drukke weg kwam ik in het Diemerbos. en daar ging het mis. eerst werd ik aangesproken door een verdwaalde mevrouw, of ik wist waar een hoge brug was bij Diemen. Nou nee, en ik liep richting Weesp, dus ook nog eens de andere kant op. Ze besloot om toch maar "gezellig" met mij mee te lopen en vertelde vervolgens haar hele levensverhaal en vooral alle ellende. Pfffffff. Even later kwam ze tot de conclusie dat ik toch niet de goede kant op ging en vroeg ze de weg aan een fietser. Ik liep door en kwam tot de conclusie dat ik nu ook verkeerd zat. Deels door het gekwebbel van deze mevrouw en deels door grondwerkzaamheden in het Diemerbos. En u stond ik aan de Gaasp. In de verte zag ik de brug die over moest, maar hoe ik daar moest komen?



Omdat het al kwart over 5 is, besluit ik om de kortste route naar Weesp te zoeken. Met behulp van een fietser kom ik tot de conclusie dat die route via Driemond leidt. Daarna bel ik mijn gastheer dat ik later kom en vervolg mijn weg. Gelukkig schijnt de zon volop, fluiten de vogels en is de omgeving mooi. Als ik op de brug bij Driemond een foto neem van de brug die ik eigenlijk had moeten nemen, gaat mijn telefoon. het is mijn gastheer. omdat er ook in Weesp grondwerkzaamheden zijn, komt hij naar de brug toe om mij op te halen. Daar ben ik blij om, want ik ben het nu wel zat.



En zo kan het dat ik een half uur later onder de douche sta. Na een hapje eten, een praatje met mijn gastheer, even tv kijken en een telefoontje naar huis, kruip ik mijn bed in. Morgen is er weer een dag.


1 opmerking:

Rubato zei

Hallo,
Ik volg je al een tijd.
Wat leuk, je gaat zelf op pad en loopt het Westerborkpad?
Ik ga deze wandeling volgen.
Veel succes er mee.