Naar Purper:


JE MOET ZEILEN OP DE WIND VAN VANDAAG. DE WIND VAN GISTEREN HELPT JE NIET VOORUIT, DE WIND VAN MORGEN BLIJFT MISSCHIEN WEL UIT! tekst en uitvoering: PURPER

Ik hou van motto's, hoewel ik niet iemand ben die ze zelf verzint. Liever zoek ik naar bestaande motto's die aansluiten bij mijn (manier van) leven. De tekst van Purper is al sinds jaren mijn handelsmerk, maar sinds ons bezoek aan de musical "Soldaat van Oranje" is daar een tweede motto aan toegevoegd: Morgen is Vandaag! Eigenlijk zeggen beide motto's hetzelfde. Geniet nu, leef nu, doe nu!!! En dat blijf ik proberen!!!!!

woensdag 26 februari 2014

GE-WEL-DIG

Voor het eerst sinds drie jaar gingen we met zijn viertjes een dagje uit. En het was GE-WEL-DIG. Ten eerste omdat we voor het eerst met zijn vieren een dag weggingen. En tweede omdat de bestemming hoge verwachtingen bij ons opriep. Maar voordat we de eindbestemming bereikten moesten we 2 uur doorbrengen in de auto. Maar dat is nooit een probleem voor ons. Heerlijk liedjes zingen, bijkletsen en onzin praten.

De eerste indicatie van onze eindbestemming zie je hier:


Al een idee???? Ok, hier de eindbestemming:


De musical "Soldaat van Oranje" stond op ons programma. We hadden er al veel over gehoord, zowel positief als negatief. Negatief zou zijn dat er weinig gezongen zou worden, dat er veel gevloekt zou worden en dat de zang soms slecht verstaanbaar was. Positief het spel, het decor en natuurlijk het verhaal.

We waren ruim op tijd aanwezig. We bezochten het toilet, een belevenis op zich en genoten van de sfeer in de hangar.



Omdat Manlief mee was in de rolstoel mochten we iets eerder dan de grote massa de zaal in, zodat Manlief de tijd en de ruimte had om plaats te nemen in de gereserveerde stoelen. Overigens verbaasden wij ons over het ongeduld van sommige mensen. Toen de rolstoelers werden binnengelaten, waren er mensen die luidkeels protesteerden, omdat zij nog niet naar binnen mochten. Tja, dat is te begrijpen als alles open ligt en iedereen het beste plekje wil, maar in het theater heb je gereserveerde stoelen, dus je plekje is altijd vrij. Nou ja, altijd.... Er waren veel mensen die vergisten tussen ring en zaal en er speelden zich veel discussies over de plaatsen voor onze neus af.

Er is toch niets leukers dan mensen kijken....


Nadat alle discussies waren gesloten en iedereen zijn plekje had gevonden, begon de voorstelling. En wat hebben we genoten. Soms wisten we niet waar we kijken moesten, soms waren we (bijna) zeeziek, soms werd mijn arm fijngeknepen door Dochterlief, soms hoorde ik de Wandelkerel schateren en regelmatig keken Manlief en ik elkaar aan, want wat genieten.

Ach over alle eerder genoemde positieve en negatieve dingen valt wat te zeggen, maar wij hebben genoten van de belevenis die "Soldaat van Oranje" is.

Na een voorstelling van 3 uur, onderbroken door een krap half uur pauze vertrokken we weer. Tien uur nadat we van huis waren vertrokken, waren we weer thuis. Maar over deze dag zullen we nog lang napraten....



Geen opmerkingen: