Het oude jaar gingen we uitluiden bij vrienden. Omdat er in ons dorp nog wel eens spullen versleept worden (meestal niet gesloopt, gewoon ergens anders neergezet) en ik geen zin had om nieuwjaarsdag het halve dorp af te zoeken naar de containers, vroeg ik de schatjes om de containers in de schuur te zetten. Ondertussen zou ik de vaat in vaatwasser zetten en nog het een en ander opruimen.
De schatjes waren nog maar net buiten, toen Dochterlief weer naar binnen kwam rennen. "Mam, de boom aan de overkant staat in de brand!!!!" Aan de overkant van de weg staan bij ons geen huizen, daar loopt een sloot. En langs die sloot staat een aantal prachtige oude knotwilgen. Al zolang wij hier wonen, ruim 15 jaar, is de knotwilg tegenover ons hol. En volgens Dochterlief stond deze boom dus in de brand. Ik rende naar de voorkant van ons huis, haalde het gordijn omhoog en zag inderdaad de knotwilg in brand staan. De hele binnenkant gloeide.
Omdat het waaide vlogen de vonken in het rond. Ik besloot om toch de brandweer maar te bellen en mij werd toegezegd dat ze zouden komen om de situatie te beoordelen. Daar was ik blij om en toen werd de ramptoerist in mij wakker. Mijn fototoestel stond al klaar om mee te nemen en dus ging ik naar buiten om foto's te maken. Enige tijd later stond onze oprit vol met buurtgenoten, waren politie en brandweer aanwezig en was ik niet meer de enige fotograaf. Spektakel in de straat.
Nadat de brand geblust was, vertrokken we lopend naar de andere kant van het dorp, waar we een heerlijke avond hadden met vrienden. Om twaalf uur vertrokken we naar buiten om vuurwerk te bekijken en af te steken. En ik ben gek op vuurwerk. Niet zozeer om af te steken, maar om te fotograferen. Spelen met sluitertijd, zodat je prachtige effecten krijgt en op de foto dingen ziet die je in het echt niet ziet!!!
Na nog een drankje om het nieuwe jaar in te luiden, vertrokken we naar huis. Vanmorgen ging ik de schade aan de knotwilg eens van dichterbij bekijken. Arme boom... Ik ben bang dat dit zijn einde betekent. Nu zal er wel weer een nieuwe geplant worden, maar deze was zo bijzonder (hol) en hoorde zo bij ons uitzicht....
En zo is het nieuwe jaar begonnen. Wij wensen iedereen een gezond, gelukkig en liefdevol 2014!!!!
Ondertussen zijn er drie generaties aan de wandel. En alle drie de generaties hebben hun sporen achtergelaten in Wandelland. Ooit ben ik dit blog begonnen om de wandelvorderingen van generatie 3 bij te houden. Maar het is intussen een kroniek geworden van een een gezin dat in stormachtig weer is beland, maar dat overeind is gebleven en volop geniet van elkaar en het leven. Ik hoop dat jullie mee genieten van de grote en kleine dingen die ons leven leuk maken.
Naar Purper:
JE MOET ZEILEN OP DE WIND VAN VANDAAG. DE WIND VAN GISTEREN HELPT JE NIET VOORUIT, DE WIND VAN MORGEN BLIJFT MISSCHIEN WEL UIT! tekst en uitvoering: PURPER
Ik hou van motto's, hoewel ik niet iemand ben die ze zelf verzint. Liever zoek ik naar bestaande motto's die aansluiten bij mijn (manier van) leven. De tekst van Purper is al sinds jaren mijn handelsmerk, maar sinds ons bezoek aan de musical "Soldaat van Oranje" is daar een tweede motto aan toegevoegd: Morgen is Vandaag! Eigenlijk zeggen beide motto's hetzelfde. Geniet nu, leef nu, doe nu!!! En dat blijf ik proberen!!!!!
Ik hou van motto's, hoewel ik niet iemand ben die ze zelf verzint. Liever zoek ik naar bestaande motto's die aansluiten bij mijn (manier van) leven. De tekst van Purper is al sinds jaren mijn handelsmerk, maar sinds ons bezoek aan de musical "Soldaat van Oranje" is daar een tweede motto aan toegevoegd: Morgen is Vandaag! Eigenlijk zeggen beide motto's hetzelfde. Geniet nu, leef nu, doe nu!!! En dat blijf ik proberen!!!!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten