Ik stond met de boor in handen en Manlief met de stofzuiger. Waarbij ik dan ook moest zeggen dat Manlief de stofzuiger wel aan moest zetten, omdat het anders geen zin had om dat ding vast te houden. Ik zaagde het laminaat op maat en Manlief klikte het op zijn plaats. Ik voorzag de muren van structuurverf en Manlief ruimde achter mij aan de kranten van de vloer op en maakte schoon.
Volgens ons niks mee, want het werkte super en ons huis knapte er van op. Het was bij tijd en wijle zelfs komisch. Gingen we naar de bouwmarkt, stelde ik een vraag, gaven ze het antwoord aan Manlief, die vervolgens zei dat ze mij het antwoord moesten geven, want hij snapte er niks van. Dat was voor de heren bouwmarkt-medewerkers vaak flink slikken.
En de geschiedenis herhaalt zich. Want de Wandelkerel heeft het technisch inzicht en vermogen van een Barbie en Dochterlief staat er met haar neus bovenop als er door Paps of mij geklust wordt.
En zo kon het gebeuren dat de Wandelkerel en Dochterlief vanmiddag samen gebogen zaten over het techniekboek van de Kerel. Want hij snapte er niks van. En aangezien ik afgelopen tijd meer niet dan wel aanwezig was, had hij zijn vader om hulp gevraagd, tevergeefs. Vanmiddag vroeg hij mij om hulp, maar op dat moment moest hij even 5 minuten wachten. Zijn zusje hoorde het woord techniek en schoot ten hulp.
En dat deed ze goed. Samen losten ze alle vraagstukken op en de Wandelkerel deed opgelucht zijn boek weer dicht.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten