Wij gingen vandaag voor de 25 km en waren ruim op tijd bij de Vrijbuiter. Er werd ingeschreven, een bezoek gebracht aan het toilet, de veters werden nog eens goed gestrikt en de tassen goed ingepakt. En toen hielden we nog tijd over om eens rustig om ons heen te kijken.
Om kwart over negen konden we vertrekken en ook buiten was het een drukte van belang. Een lang lint wandelaars slingerde zich Roden uit en ook buiten Roden bleef er sprake van een lint. Een jongeman op de fiets besloot dat het beter was om het laatste stuk van het fietspad lopend af te leggen, met de fiets aan de hand, fietsen was eigenlijk niet mogelijk met als die tegemoet komende wandelaars. Maar hij bleef lachen en daarom kreeg hij van ons een welgemeend "Goedemorgen" toegewenst.
Na zeven kilometer kwamen we in Peize, waar de eerste rust stond gepland. En hier was het een drukte van belang. Zelfs zo druk dat de rij voor de controle tot buiten stond. De Wandelkerel wilde zijn veters graag opnieuw gestrikt, door mij, en daarom ging Wandelmams in de rij staan, terwijl wij op een muurtje plaats namen en ik zijn veters opnieuw strikte. De meeste wandelaars hadden er geen probleem mee om even te wachten, maar een enkele wandelaar ging aardig te keer. Er kwamen wandelaars aan die zich hardop afvroegen waar de rij voor was. Toen ik zei dat dit de rij was voor de controle werden ze boos op mij. "Nou, we kunnen ons bij de volgende post ook wel melden, je denkt toch niet dat ik in de rij ga staan." Ik dacht eigenlijk helemaal niets, ik gaf antwoord op de hardop uitgesproken vraag. Toen ik vervolgens zei: "Prettige wandeling dan verder." Werd mij ook nog een opgestoken middelvinger getoond. Een grote groep medewandelelaars gaf daarop zoveel commentaar, dat die persoon maar snel doorliep. Pfffffff, wat kunnen mensen zich toch druk maken om kleine dingen.
Omdat het binnen in het café te druk was besloten we om door te lopen naar de tweede rust, in de hoop dat we daar wel een plekje konden vinden om te zitten. We verlieten Peize en liepen de natuur in. Prachtige plekjes werden vandaag voorzien van prachtige luchten, met in de verte de stad Groningen. En het lint wandelaars bleef maar aanhouden.
Waar we normaal gesproken langzaam maar zeker in de achterhoede terecht komen, was dat vandaag niet het geval. Een blik op de GPS liet zien dat we een bewegingsgemiddelde hadden van 5.6 km per uur. Voor ons doen redelijk snel. En het goede nieuws was dat we geen van drieën het idee hadden dat het te snel te ging en dat we zelfs nog tijd hadden om te genieten van de omgeving en om foto's te nemen. (Behalve van de GPS, dus ik kan niet bewijzen dat we echt 5.6 liepen...) En voor we het wisten waren we in Roderwolde bij "het rode hert" voor rust nummer twee. Ook hier was het een drukte van belang, maar we vonden gelukkig wel een plekje om te zitten. Ook hier had men niet gerekend op zo'n grote schare wandelaars, want de tomatensoep was al op, tot groot verdriet van de Wandelkerel, en Mams en ik hadden het laatste beetje mosterdsoep. De Wandelkerel nam in plaats van tomatensoep een stuk appeltaart met slagroom en dat maakte het gemis aan tomatensoep weer wat goed. Hoewel hij aangaf dat hij liever soep had gehad.
Met een goed gevulde maag verlieten we Roderwolde. We waren ondertussen over de helft en er stond nog een rust gepland. We besloten om te proberen het tempo vast te houden, het kan voor ons geen kwaad om te trainen op tempo en tot nu toe was de route volledig verhard geweest en dus ook geschikt om het tempo vast te houden. En zo liepen we verder. Via een fietspad, tussen water en weiland richting Leek, waar we ook langs landgoed Nienoord zouden komen. Als klein meisje ben ik daar ooit geweest. Ik kan mij nog een treintje in een speeltuin herinneren en een rijtuigmuseum. Dat treintje omdat ik er in mocht zitten en de rijtuigen, omdat ik vroeger veelvuldig met mijn opa meeging als hij op pad ging met zijn paard en
En inderdaad passeerden we een treinspoor en zagen we in de verte een speeltuin. Maar we hadden het vooral druk met op de been blijven, want we hadden nu duidelijk het verharde deel van de route verlaten. We glibberden door de modder. En waarschijnlijk was het verderop op de route nog erger, want de route was aangepast. We moesten de pijlen volgen en niet de routebeschrijving. Maar dat was geen probleem, want ook nu was de route prachtig. We werden rondom de gebouwen van het landgoed gestuurd en dat leverde mooie plaatjes op.
Tegenover het "kasteeltje" stond een prachtige Schotse Hooglander. En aangezien de Wandelkerel gek is op dieren en er zoveel mogelijk zelf wil vastleggen, moest er hier even gestopt worden. Omdat de Wandelkerel alleen de beschikking heeft over een telefoon, maakte ik ook een paar foto's, dan kan hij later altijd nog kiezen welke foto hij het mooiste vindt.
Na het modderpad en het gedrenteld rond deze kolos was het bewegingsgemiddelde gezakt tot 5.4 km per uur, maar dat vonden we nog steeds acceptabel. We liepen nog een stukje verder om Nienoord en zagen de prachtige oprijlaan. Daar mochten we helaas niet overheen. Waarschijnlijk waren onze schoenen te vies, want we werden over het bospad langs de oprijlaan gestuurd.
We liepen nog een stukje door het centrum van Leek, we sloegen de bocht om bij de Hema en na een stap of drie waren we in Nietap en na nog drie stappen was daar de derde rust. Ook hier was het druk, maar minder druk dan bij de voorgaande rusten. Helaas was het personeel hier ook wat minder efficiënt, waardoor de wandelaars alsnog vrij lang moesten wachten op hun natje. Zeker als je zoals wij een thee, een warme chocolademelk en een cappuccino wilde bestellen. Oef, dat viel niet mee. Maar het lukte en even later verlieten we de laatste rust op weg naar de eindbestemming. Volgens de routebeschrijving nog een kilometer of zes. Ook nu wandelden we heerlijk door. Via een stukje bos kwamen we weer in Roden, waar we een doorgaande weg moesten oversteken. Wandelmams moest daar even wachten, terwijl de Wandelkerel en ik de oversteek al hadden gemaakt, maar uitendelijk bereiketen we het eindpunt met zijn drieën.
Het was een heerlijke wandeldag, met prachtig weer, een prachtige route, een prachtig tempo voor ons en met ruim 800 deelnemers een prachtige opkomst voor de organisatie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten