We arriveerden mooi op tijd en konden dus parkeren op de parkeerplaats naast paviljoen de Leijen. We waren net de inschrijfformulieren aan het invullen toen de menigte werd toegesproken. WIK heeft besloten om de langste afstand, nu 25 km, in de toekomst om half 9 te laten vertrekken. Alleen bij deze tocht niet, omdat het nog te donker is om de route dan te kunnen pijlen. Maar de pijlers waren al een mooi stuk op weg, dus mochten de 25 km-lopers alsnog eerder vertrekken. Tja, wij hoorden bij de 25 km-lopers, maar moesten nog inschrijven. Gelukkig waren we niet de enige, zodat we alsnog tussen vele andere wandelaars vertrokken. Omdat we hier niet voor de eerste keer liepen, konden we al snel herinneringen op halen. Toen we hier de eerste keer liepen hebben we tot onze enkels in de modder gestaan, hebben we hier ook niet een keer in ijzige kou gelopen, voor de hoeveelste keer lopen we hier nu eigenlijk, en voor de hoeveelste keer is de Wandelkerel mee en heeft Dochterlief hier ook niet een keer meegelopen.....
En dan is het fijn dat je een blog bijhoudt, want zo vond ik het antwoord op alle vragen. We deden mee in 2011, 2012, 2013 en dus nu in 2014. Wandelmams en ik waren hier alweer voor de vierde keer.
En natuurlijk kwamen we op bekende paden, maar ook nu kwamen we op stukken die we nog niet eerder hadden gelopen. En de nieuwe stukken riepen bij ons de vraag op of ze bij WIK in de leer waren geweest bij de FLAL of de SWOS. Schouwpaden, glibberpaden, smalle bruggetjes en andere obstakels maakten deel uit van de route. Maar de eerste rust was weer in herberg "De Parel" in Eastermar, waar de koffie, thee en chocolademelk weer heerlijk smaakten.
Na de rust verlieten we Eastermar en gingen we op weg naar Opeinde. We werden langs de Leijen gestuurd, waar de wind ons vol in het gezicht blies en we dus stevig moesten doorstappen. Maar dat vonden we geen enkel probleem, het is een prachtig gebied. Uiteindelijk liepen we langs een doorgaande vaarroute, waar aan de overkant veel wandelaars liepen. Van een eerdere keer wandelen hier, kon ik mij herinneren dat we eerst het dorp Opeinde moesten doorkruisen, voordat we uiteindelijk aan de overkant van het water verder zouden gaan. En dat bleek ook dit jaar weer het geval te zijn. Tussen de heen- en terugweg langs het water bleek 4 km en een rust te zitten....
Na de tweede rust vertrokken we vol goede moed aan de laatste 8 km. We gingen inderdaad verder aan de andere kant van water, waar we in de verte de laatste wandelaars zagen aankomen. Langzaam maar zeker werden we een beetje moe. De laatste maanden hebben we niet veel kilometers gemaakt en dan is 25 km toch best een "end". In Rottevalle deden we nog een poging NK hoogspringen, omdat een auto die net de hoek omkwam ineens toeterde. Dat bleek een wandelvriendin te zijn die voor de 15 km had gekozen. Man, wat schrikken.... Maar uiteindelijk kwam paviljoen de Leijen weer in zicht. We werden nog even op het verkeerde been gezet door een grote hoeveelheid geparkeerde auto's, die een pad eerder bleken te staan. Voor zover wij ons konden herinneren hadden hier in voorgaande jaren geen auto's gestaan, dus het lijkt erop dat WIK een goede opkomst had.
Eenmaal op de parkeerplaats legden we de tassen in de auto en gingen we naar binnen voor een bakkie snert en een broodje bal. Toen we weer buiten kwamen, zag ik ineens nog een paar gympen liggen. Ben benieuwd hoe lang die er nog liggen....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten