Naar Purper:


JE MOET ZEILEN OP DE WIND VAN VANDAAG. DE WIND VAN GISTEREN HELPT JE NIET VOORUIT, DE WIND VAN MORGEN BLIJFT MISSCHIEN WEL UIT! tekst en uitvoering: PURPER

Ik hou van motto's, hoewel ik niet iemand ben die ze zelf verzint. Liever zoek ik naar bestaande motto's die aansluiten bij mijn (manier van) leven. De tekst van Purper is al sinds jaren mijn handelsmerk, maar sinds ons bezoek aan de musical "Soldaat van Oranje" is daar een tweede motto aan toegevoegd: Morgen is Vandaag! Eigenlijk zeggen beide motto's hetzelfde. Geniet nu, leef nu, doe nu!!! En dat blijf ik proberen!!!!!

zondag 17 november 2013

Ik wil, ik wil, ik wil..........

Altijd als één van de schatjes begint met: "Mama, ik wil......" dan roep ik, verwijzend naar Kinderen voor Kinderen: "Ik wil een krokodil als huisdier!!!" Over het algemeen heb je namelijk niet zo veel te willen. En zeker toen de schatjes klein(er) waren, waren de eisen behoorlijk gericht op het materiële vlak. Ondertussen zijn ze een stuk wijzer en hebben ze, door de ervaringen met hun zieke vader, geleerd dat materiële zaken niet zaligmakend zijn. Wat ze nu willen is rust in de tent, een vader die aanwezig is en naar zijn kunnen meedraait in het gezin en vooral tijd door brengen met zijn vieren. En ik moet zeggen dat ik daar ook van geniet.

Maar zo nu en dan krijg ik het Spaans benauwd. Door de omstandigheden bestaat mijn leven voornamelijk uit regelen, verplichtingen nakomen en dingen voor anderen doen.

Het regelen zit hem in alle dagelijkse dingen. Ritjes naar sportvelden voor trainingen en wedstrijden, ritjes naar supermarkten en andere winkels voor de boodschappen, eten koken, vuilniszakken verwisselen, stofzuigen, oud papier verzamelen, containers aan de weg zetten, planten water geven, wassen draaien, was ophangen, was opruimen (het vouwen doet Manlief), en zo zijn er nog duizenden andere dingen die Manlief en ik in het verleden verdeelden en die nu door mij gedaan worden.

De verplichtingen zitten hem voornamelijk in werk en alles wat daar bij komt kijken en die dingen voor anderen liggen op diverse terreinen. En ik wil niet klagen, maar ondertussen blijft er verrekte weinig tijd over voor mijzelf. En als ik tijd heb voor mijzelf, dan is er altijd wel iemand thuis, die toch nog iets van mij wil. Alleen op vrijdagmiddag van kwart voor 1 tot ongeveer half 3, als Manlief gaat sporten, ben ik helemaal alleen thuis. Maar op de één of andere manier is er dan altijd wat. Ik wordt gebeld, er staat iemand aan de deur voor een collecte, er komt iemand een bakkie doen, de Wandelkerel is eerder vrij of het is niet gelukt om 's ochtend boodschappen te doen en dat moet alsnog gebeuren.

Dus als je mij nu vraagt wat ik wil: Tijd voor mezelf. Tijd waarin ik alleen maar aan mijzelf hoef te denken, voor mezelf hoef te denken en waarin ik gewoon weer even IK kan zijn, zonder mijn rugzak met dagelijkse beslommeringen, verwachtingen die ik mijzelf opleg en die door anderen worden opgelegd en vooral zonder de altijd aanwezige zorg op de achtergrond. De laatste keer dat ik dat, zo'n beetje, ervaren heb, was tijdens de N4D. Ik had een doel en mezelf om dat te halen. Hoewel ik toen natuurlijk niet helemaal alleen was, waren er geen andere zaken die mijn aandacht vroegen.

En dus wordt het misschien tijd om een "pelgrimage" voor mezelf te houden. Naar Santiago de Compostella zit er nog niet in, maar een weekje er tussen uit in Nederland zou toch haalbaar moeten zijn. Het wordt tijd om de vakantieplanning voor 2014 maar eens even te bekijken........

1 opmerking:

Liana zei

Ik heb weer met genoegen je blog (bij)gelezen.
Wat een prachtige foto van de wandelkerel.
Ik hoop jullie gauw weer te treffen op een tochtje.
groetjes Liana