Tja, ieder mens heeft goede en minder goede eigenschappen. En allemaal moeten we het doen met onze eigen eigenschappen en die van onze geliefden. Maar soms is het zo moeilijk om je kind te leren zichzelf trouw te blijven. Helemaal als je ziet dat jouw kind daardoor averij oploopt.
Want wat waren wij bang dat ons Wandelmannetje (Deze naam past niet meer bij hem, maar ik heb nog geen passende nieuwe naam voor hem.) klappen zou krijgen op de middelbare school. Zijn zeer sociale karakter en erg sterke gevoel voor wat goed en fout is, vinden wij bijzonder positieve eigenschappen, maar ja, zien zijn klasgenoten op de middelbare school dat ook zo???
En dus monitoren wij ons Mannetje vanaf dag 1 intensief. En dankzij zijn rugzak (LGF) wordt onze betrokkenheid gestimuleerd door de school. We zijn al twee keer op school geweest voor een voortgangsgesprek, we hebben regelmatig contact met zijn mentor en hij is aangemeld voor de SoVa-training. Ook bekijken we regelmatig zijn cijfers en die geven alleen maar reden tot trots.
Ons Mannetje gaat naar een TL-sportklas. De basisschool gaf hem een Havo-advies, maar wij kennen ons ventje. Een Mannetje zonder zitvlees wordt niet gelukkig op de Havo. Dus stonden en staan wij volledig achter zijn keus om naar de sportklas te gaan, zelfs als dat betekent dat hij "onder" zijn niveau naar school gaat. Natuurlijk hebben wij aangegeven dat we volledig achter zijn keus staan, maar dat we dan wel goede cijfers van hem verwachten. En tot nu toe stelt dat Ventje ons niet teleur. Zijn laagste cijfer is een 5.6 en die heeft hij gehaald op een toets waar hij het het verkeerde voor had geleerd. En daar leert hij dan gelijk weer van. Maar al zijn gemiddelden liggen boven de 7.0. Dus op school gaat alles naar verwachting en zelfs ruim daarboven.
Ook het contact met zijn klasgenoten is prima. Hij heeft met enkele klasgenoten intensief contact en met alle andere klasgenoten prima contact. Twee weken geleden kwam hij een uur later thuis dan verwacht en natuurlijk was hij zijn telefoon vergeten. Maar wij konden niet boos worden toen hij vertelde dat hij met zijn hele klas nog een poos in de kantine had gezeten en dat ze drinken en eten hadden gedeeld en vooral heel veel lol hadden gehad met zijn allen. Dus ook de sociale contacten op school leveren geen problemen op.
Tot nu toe één groot succes, de middelbare school. En toch heeft ons Mannetje het moeilijk. En de ellende is dan natuurlijk altijd dat het komt uit een hoek die je niet verwacht. En die hoek ligt nu op het voetbalveld. Één van zijn beste vrienden op de basisschool maakt ons Mannetje het leven zuur. En hij snapt het niet. Echt niet. Want toen zijn vader zo ziek was, hielp deze vriend hem. Door met hem mee te gaan naar opa en oma. Door op school iedereen op afstand te houden als ons Mannetje zo verdrietig was, dat hij moest huilen. Door een kaartje te sturen naar manlief, waarinook het Mannetje werd genoemd. Door nog een keer te bellen om te vragen waar hij met kerst en oud en nieuw zou zijn. Een echte vriend dus.
En nu??? Nu scheldt diezelfde vriend hem uit voor "Homo" en "Gay" tijdens de training. Nu maakt die vriend hem belachelijk bij de rest van het team. Nu zegt die vriend dat ons Mannetje hem uitscheldt voor "Homo" en "Gay" tijdens de training. En als ons Mannetje vraagt waarom hij wordt uitgescholden, dan zegt die vriend: "Omdat je een Homo bent!" En wij zijn niet over één nacht ijs gegaan. Want ook ons Mannetje is gevoelig voor de pubertijd. Dus hebben we anderen gevraagd naar hun bevindingen en die kloppen met ons Mannetje zegt. Helaas....
En ons Mannetje snapt het niet. Allereerst niet, omdat wij hem hebben geleerd dat "Homo" geen scheldwoord is. Een Homo is een mens zoals hij en ik. Sterker nog, wij zijn allemaal "Homo's" want we hebben allemaal eigenschappen gemeen met andere mensen. Maar natuurlijk weet hij echt wel dat die vriend in dit geval "Homo" bedoeld als scheldwoord. En dat snapt hij dan ook weer niet. Want een "vriend" doet zoiets niet.
In zijn ogen is een vriend iemand die je trouw blijft. Ook als hij soms iets doet waar je niet blij van wordt. Dan zeg je dat je dat niet leuk vond en dan is het klaar. Helaas heeft de pubertijd op die vriend een minder leuk effect. Want wat die vriend wil, is stoer zijn. En helaas ge/misbruikt hij ons Mannetje om stoer te zijn. Want bij ons Mannetje heeft hij succes. Ons Mannetje wordt boos, gaat in discussie (die hij bij voorbaat al heeft verloren) en krijgt vochtige ogen als hij het echt niet meer weet. Succes gegarandeerd dus voor die vriend.
En dat moeten wij als ouders begeleiden. En dat is moeilijk. Want wij vinden dat het feit dat het Mannetje ondanks alles trouw blijft aan zijn vriend een goede eigenschap. Maar aan de andere kant zien wij hoe datzelfde Mannetje leidt onder de fratsen van "zijn vriend." En dus geven wij geen mening, nou ja dat is ons streven. Gezien de reacties van ons Mannetje lukt dat niet helemaal, want eerder deze week was hij boos, omdat hij vond dat we niet aardig deden over die vriend. En hoewel wij dus die vriend een vreselijk pak rammel willen geven, blijven wij achter ons Mannetje staan. Het is zijn vriend, dus geen kwaad woord.
En wij, wij vormen een vangnet, zodat hij altijd zacht landt. In goede en in slechte tijden....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten