Even genieten

Manlief was vandaag een paar uurtjes thuis. Zomaar even. De arts stelde dit voor om te kijken hoe het thuis zou gaan. Manlief zei natuurlijk direct: "Ja!" En zo vertrok ik vanmorgen tegen 10 uur naar het ziekenhuis.

Eerst gingen we samen naar de fysiotherapie. Want lopen is nog steeds moeilijk voor manlief. Zonder steun van iemand anders kan hij eigenlijk niet. De fysiotherapeute wilde dus oefenen met hulpstukken. Eerst ging manlief aan de wandel met een kruk met 4 poten. Dat vond hij helemaal niks. Dus ging de fysio over op een gewone kruk. Dat ging manlief een stuk makkelijker af, maar hij heeft hiervoor nog wel veel oefening nodig. Een rollator is ook een optie, maar manlief is bang dat hij dan te snel gaat lopen (dit getuigt van zelfkennis) en zichzelf uiteindelijk "voorbij holt." De gewone kruk moet het dus worden.

Traplopen werd ook nog even geoefend, maar de conclusie was al snel dat dit nog te vroeg komt. Na 20 minuten was manlief te moe om verder te oefenen en reed ik hem in de rolstoel naar de auto. Op naar huis!

Thuisgekomen installeerde hij zich bekaf op de bank. Stapel kussens in zijn rug en een deken over hem heen en hij sliep. Ondertussen ging ik de kinderen van school halen. Zij wisten nog niet dat hij thuis was, dus dat heb ik ze op weg naar huis verteld. Helaas moest ik toen ook zeggen dat hij 's avonds weer terug moest naar het ziekenhuis, maar ze hebben genoten van de aanwezigheid van hun vader. Ook al sliep hij toch nog een poos, hij was er.

Dochterlief heeft een spelletje met hem gedaan, zoonlief heeft wat sterke verhalen verteld en ik...... Ik heb genoten van de blikken die we wisselden, van het begrip, de humor, de liefde, die we door die blikken deelden. Heerlijk vertrouwd.

Na het avondeten moest manlief weer terug naar het ziekenhuis. Eigenlijk was het veel te kort, maar dat hij een poos thuis was is een stap vooruit, dus lieten we manlief met pijn in ons hart, maar met een positief gevoel, achter in het ziekenhuis. Want hij is nu toch weer een stapje dichter bij thuis zijn.