Sint Christoffelmars Steenwijkerwold

De maand mei bracht ons weinig tijd om kilometers te maken, dus moet het nu maar weer eens gaan gebeuren. En met twee "thuiswedstrijden" in het verschiet, valt er niet te ontkomen aan de hoognodige kilometers. Gelukkig hebben we er weer zin in.

Omdat het Wandelmannetje deze dag een voetbaltoernooi heeft, starten Wandelmams en ik met z'n tweeën. We gaan voor de 35 kilometer. Om half 8 parkeren we op een weiland tegenover de feesttent in Steenwijkerwold. Het is dan een komen en gaan van wandelaars. We schrijven ons in, houden een sanitaire stop en krijgen commentaar op onze shirts. "Hé, jullie waren ook in Dwingeloo." En: "Hebben jullie die shirts zelf laten bedrukken of is dat van een vereniging?"

Nou we hebben onze shirts zelf laten bedrukken. En we gaan, naast onze polo's, die vrij dik zijn, ook "gewone"shirts bestellen, zodat we herkenbaar blijven. En nu willen jullie, voor zover nog niet bekend, weten wat er op onze shirts staat. Dus hierbij een oudere foto van het Wandelmannetje en mij met de tekst op onze shirts.

We vertrokken om kwart voor 8. De zon scheen volop en de temperatuur bleef stijgen. Na een stuk asfalt werden we een grasbaan opgestuurd. Gelukkig was die niet zo lang en kwamen we al vrij snel weer op een fietspad. Langs het fietspad zat een reiger met een vis in zijn snavel, maar net toen ik foto maakte vloog hij weg. Ook een mooi gezicht, maar ik had hem liever met die vis in zijn snavel vastgelegd.

We gingen vol goede moed verder over het fietspad. Ondertussen waren we ruim 6 kilometer op weg en het werd steeds warmer. Na het fietspad volgde een stuk ruig pad langs een visvijver om vervolgens weer op asfalt uit te komen. Deze weg liep langs het water en al spoedig zagen een aantal prachtige jachten liggen langs de oever. Dit was zeker geen verkeerde plek om een deel van je vakantie door te brengen.

Helaas voor ons ging vervolgens de brug omhoog toen we het water moesten oversteken. Maar we waren nog aan het begin van onze wandeling, dus de spieren konden er prima omgaan. Na de brug was het nog een klein stukje naar de eerste rust. Daar was het een drukte van belang, dus sloten we ons aan bij een echtpaar dat al aan een tafeltje zat. Zij hadden shirts aan van de MESA, een Belgische tocht, en via die shirts kwamen we in gesprek over de Vierdaagse van de IJzer. Een vierdaagse die bij ons in de planning is opgenomen en die zij al eens gelopen hebben. Ook houden zij een blog bij en dus kreeg ik een kaartje met alle gegevens. Klik hier voor hun blog. Altijd leuk om ook verhalen van andere wandelaars te lezen.

Zij vertrokken weer en wij haalden nog een tweede bakkie. Ondertussen was het zo warm, dat wij besloten om onze blauwe shirts maar uit te doen. Te warm. Op het terras was ondertussen een luiddruchtig herengezelschap neer gestreken. Ze heettten allemaal Hans, behalve Henk, die werd Geurt genoemd. Oftewel het onzingehalte was zeer hoog. We luisterden nog even naar de heren, maar vertrokken toen alweer snel. Net na de rust volgde weer een stuk onverhard, maar dat duurde gelukkig (voor ons) niet al te lang. Wij zijn meer van het asfalt, maar er zat wel een heel mooi stukje tussen, want we staken dwars over op een maisveld, waar zelfs bij het zaaien rekeing was gehouden met "overstekend wild" dat niet in het dierenrijk thuishoort.

Er was een "beperkte" rust bij 20 kilometer en een uitgebreidere bij 22 kilometer, maar wij besloten voor de eerste te gaan. Deze was bij een ijsbaan. En hoewel de temperatuur ondertussen was opgelopen tot ruim boven de 25 graden, vond men het toch nodig om ons te laten weten dat er niet geschaatst kon worden. Gelukkig hadden wij de schaatsen thuis gelaten........

Net na de rust troffen wij een jongedame die het spoor even bijster was en samen trokken wij verder. Voornamelijk over asfalt en soms een stukje bos. Deze jongedame ging op voor haar eerste N4D en al snel waren we volop in gesprek, want wij zijn enthousiaste N4D-deelnemers. Uiteindelijk kwamen we terecht bij het theehuis in Tuk, waar de bediening heel vriendelijk, maar verre van efficient was, zodat wij, met 2 wachtenden voor ons, zeker 10 minuten in de rij stonden. Maar de thee was vers en heet en we zaten heerlijk buiten in de schaduw, dus dat maakte een hoop goed. Na een sanitaire stop gingen we gedrieën weer verder. Volgens de routebeschrijving hadden we er 30 kilometer opzitten en volgens de GPS ook. Op papier was de route 36 kilometer, met de mogelijkheid om in te korten tot 34, dus nog een goed uur lopen tot de finish.

En inderdaad kwamen we na een kilometer of 4 weer op de doorgaande weg richting Steenwijkerwold. Omdat wij de weg daar kennen gingen wij ervanuit dat we rechtstreeks terug zouden lopen naar de starttent, maar niets was minder waar. We gingen nog een ommetje maken. Ook zagen we al pijlen op de weg staan waarvan wij dachten dat die waren voor de nacht van Steenwijk, die van 3 op 4 juni gelopen wordt. Of dit klopt daar komen we morgen achter.

Na een blik op de watertoren van Steenwijkerwold werden we verder gestuurd. We gingen een rondje buitenom maken. En ondertussen waren we het wel zat. Volgens de GPS zaten we al 34 kilometer, maar Steenwijkerwold was nog niet te zien. Even later kwamen we het bordje tegen waar de verkorte route op stond aangegevn, maar dat was onze eer te na. Alledrie wilden we  de gehele route lopen. En dus zuchtten we een keer flink en zetten door. Eindelijk, eindelijk kwam de feesttent in zicht. Daar kregen we een prachtige medaille. We lieten de GPS zien, waarop toch ruim 38 kilometer stond. Volgens één van de aanwezige heren lag dat aan Garmin, want dat is werkelijk een waardeloze GPS, altijd verkeerde afstanden. Tja, dat kan. Maar in aanmerking genomen dat wij vanaf het theehuis Tuk toch een anderhalf uur onderweg zijn geweest, ben ik toch van mening dat dat laatste stuk langer was dan 6 kilometer. Maar het is een prachtige tocht, goed gepijld, goed verdeelde rusten en een goede voorbereiding voor de N4D door het vele asfalt. Hij staat zeker weer op de agenda voor volgend jaar.