Naar Purper:


JE MOET ZEILEN OP DE WIND VAN VANDAAG. DE WIND VAN GISTEREN HELPT JE NIET VOORUIT, DE WIND VAN MORGEN BLIJFT MISSCHIEN WEL UIT! tekst en uitvoering: PURPER

Ik hou van motto's, hoewel ik niet iemand ben die ze zelf verzint. Liever zoek ik naar bestaande motto's die aansluiten bij mijn (manier van) leven. De tekst van Purper is al sinds jaren mijn handelsmerk, maar sinds ons bezoek aan de musical "Soldaat van Oranje" is daar een tweede motto aan toegevoegd: Morgen is Vandaag! Eigenlijk zeggen beide motto's hetzelfde. Geniet nu, leef nu, doe nu!!! En dat blijf ik proberen!!!!!

dinsdag 7 juni 2011

Elf

Elf jaar geleden is het. Elf jaar alweer dat er een klein kereltje in ons leven kwam, die ons vader en moeder maakte. We gingen een nieuwe weg bewandelen, samen met dat hummeltje.

En het werd een mooie weg, maar wel één met veel diepe dalen. Want wat was het toch, waardoor je regelmatig buiten de boot viel. Hoe kwam het toch dat alle jongetjes uit de klas naar dat kinderfeestje gingen en ik met jou aan de hand naar huis liep. Jij hardop huilend en ik van binnen nog harder huilend. Want dat deed dat zeer. Jouw kind wordt niet aardig genoeg gevonden.

Natuurlijk zagen wij ook wel dat er iets was, wat jou belemmerde, maar wij zagen ook die andere kant. Dat vreselijk lieve, sociale ventje, die graag wil helpen en die zo heerlijk gezellig kan kletsen, die zijn zusje troost als ze verdrietig is, die heel goed zorgt voor ons poezenbeest en die zich enorm kan verdiepen in de dingen die hem interesseren.

En dus zochten we hulp. Via consultatiebureau, orthopedagoog, VTO-team en ergotherapie leerde je een heleboel bij. Maar wat er nu precies aan de hand was....... Eindelijk, eindelijk werd het duidelijk. Toch ADHD. En toen begon de ellende opnieuw. Want zoveel mensen vonden het maar onzin, ADHD is een modeverschijnsel, en wisten wel hoe ze jou aan moesten pakken. Een kwestie van harder straffen of beter opvoeden of een dieet of juist niet of gewoon een flinke hoeveelheid medicijnen of therapie of speciaal onderwijs of, acht noem maar op.

Gelukkig kenden wij jou goed genoeg om tot een goede oplossing te komen. En toen ging het bergopwaarts. Extra hulp op school bij het leren, extra hulp om inzicht te krijgen in sociale gebeurtenissen en hoe te reageren op bepaalde situaties. En het ging steeds beter. Ineens kwamen er uitnodigingen voor kinderfeestjes. Het voetballen hielp je op weg, want dat kan je best goed en je schoolresultaten schoten omhoog.

En nu, nu ben je elf. En wij zijn zo ongelofelijk trots op je. Natuurlijk heb je hulp gehad, maar je hebt uiteindelijk zelf die stappen moeten zetten. En je hebt er zo hard voor geknokt om te komen tot wat je nu bent.

En wat ben je nu. Sociaal, sportief, gek op spelletjes, chaotisch, gezellig, geïntereseerd in alles wat leeft en groeit, beginnend puber, niet groot en niet klein. Maar vooral ben je wie je bent. En dat is goed.

Lieve kerel wij wensen jou toe dat je net zo lekker in je vel blijft zitten als nu en dat je net zo veel plezier in het leven blijft houden. Luv you!!!!!

Geen opmerkingen: