Het zwembad staat weer in de tuin. En voordat het zover was moesten dochterlief en het Wandelmannetje het bad schoonmaken. Dat vonden ze geen probleem, want het was warm en er was water....
Helaas heb ik de afgelopen dagen lange dagen gemaakt op het werk. Dus voor mij weinig vertier. Manlief daarentegen zit al enkele weken thuis. Zijn ongedefinieerde blessure is gedefinieerd. Hij heeft het syndroom van piriformis en is dus zeer beperkt in zijn doen en laten. Gelukkig gaat het (te) langzaam beter.
Dat betekent wel dat al enkele weken het grootste deel van het huishouden op mijn schouders rust. En dat breekt langzaam op. Het bloggen blijft dus een beetje achter. Ook heb ik daardoor weinig tijd om te wandelen.
Aan de andere kant is manlief ondertussen erg uitgerust en hij mag sinds een aantal dagen elke dag een stukje fietsen. En dat doen we samen. Voor ons allebei een stukje ontspanning. Ik laat alle stress en drukte van mij afwaaien en hij ziet iets anders dan het kleine wereldje dat thuis blijven met zich meebrengt. Dus we zien het positieve van de situatie maar weer in. C'est la vie!!!!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten