Wandelmams en ik hebben 2 van de 4 lussen gelopen. Een heerlijke tocht in een warme nacht. Helaas ben ik na een kilometer of 8 gevallen. Ondanks de hulp van 2 zaklampen stapte ik op een donker grindpad op een dikke kiezel. Zwik, wiebel en toen BOEM!!!!! Languit..... Zere handen en een zere knie met flinke schaafwonden. Tenminste, zover we konden zien bij het licht van de zaklampen.
Bij de tweede rustpost zijn de plekken schoongemaakt en na verloop van tijd nam het gloeien van de schaafwonden af. Na een korte rust in de kantine van vv Steenwijk, waarin we een kopje soep en 2 broodjes aten, gingen we vol goede moed op weg voor lus 2. Ondertussen liepen we wel in de achterhoede, er liep nog één meneer achter ons. Maar daar zijn we wel aan gewend, ons tempo is nu eenmaal lager dan de gemiddelde Kennedymars-loper.
Omdat de route richting "ons dorp" ging, vroegen we ons af hoe het verder zou gaan. We kunnen daar rechts, maar we kunnen daar ook links en dan rechts, en dan zo of zo........ en o, we kunnen natuurlijk ook nog........ De eerste rust in de tweede lus bracht ons dichter bij ons bed dan bij de auto, dus de verleiding van het bed lag op loer, maar natuurlijk gingen we door. Het mooiste stuk moest nog komen, Giethoorn bij het ochtendgloren. Langzaam werd het licht, de zaklampen gingen in de tas en we zagen Giethoorn steeds dichterbij komen.
De route stuurde ons Giethoorn-Noord door en die verrekte hoge bruggen deden best wel Auw-Zeer aan de benen. Maar dat pad is ook zo ongelooflijk mooi, grachten, mooie huizen en doorkijkjes naar het achtergelegen meer. Zeker bij de opkomende zon gaf dit prachtige beelden. Ook troffen we aantal pachtige runderen aan, die zich waarschijnlijk afvroegen, wat al die idioten nou deden, die middenin de nacht langskwamen.
Wandelmams vroeg zich nog even af wat ze hier nu deed en bedacht dat ze ook de bus wel kon nemen, maar ja, platteland, dus de eerste bus in het Hemelvaartweekend rijdt ergens tegen 9 uur, dus doorlopen was uiteindelijk toch sneller dan wachten op de bus.
Na de tocht door Giethoorn-Noord kwamen we vrij vlot bij de tweede rust. Hier brandde een vuurtje, kregen we een warme bakkie (koffie en bouillon) en gaven we de voetjes even rust. De hekkensluiter had zich ondertussen bij ons aangesloten en tegelijk vertrokken we weer.
Al snel liepen wij als hekkensluiter. Mijn knie begon op te spelen en ik merkte dat Wandelmams moest inhouden. Mijn tempo ging omlaag. Ik voelde mijn knie dik worden. Na een korte inspectie bleek er een dikke blauwe plek te ontstaan, met daaronder vocht. Ook nu was er sprake van Auw-Zeer. Bij elke stap dreunde het door in mijn knie, maar met nog maar 5 kilometer te gaan wilde ik niet opgeven.
Het tempo ging steeds verder omlaag en even overwoog ik om de EHBO te bellen om mij op te halen. Maar dat was toch mijn eer te na. Na ruim anderhalf uur gedaan te hebben over de laatste krappe 6 kilometer kwamen we weer bij vv Steenwijk. En natuurlijk moesten we die verrekte trap weer op. In de kantine gevraagd naar de EHBO, zodat mijn knie gekoeld kon worden. Uiteindelijk heb ik 20 minuten gezeten met een coldpack op mijn knie.
Om 8 uur was ik thuis, nadat ik 2 minuten eerder Wandelmams thuis had afgezet. Het Wandelmannetje en dochterlief werden net wakker en nadat ik had gedoucht en de schatjes een kus had gegeven dook ik mijn bed in. Trusten!!!!
Gelukkig viel het met mijn knie wel weer mee toen ik wakker werd (om half 4 vanmiddag). Er zit een keurige blauwe plek en nog een beetje vocht.
Maar na de St. Christoffelmars van afgelopen donderdag en de 40 kilometer van afgelopen nacht hebben Wandelmams en ik volop vertrouwen in een goede afloop van de N4D.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten