Zaterdagmorgen kwart over 8. Manlief en ik liggen nog op één oor. Deze zaterdag geen vroege voetbal- of hockeywedstrijden en ook geen wandeling in de planning, dus we nemen het er even van. Ineens vliegt de deur van onze slaapkamer open, vervolgens gebeurt er in eerste instantie niks...........
Dan komt dochterlief binnen met een dienblad in haar handen. "Ik heb een ontbijtje voor jullie gemaakt. Deze is voor mama, met thee en een eitje." Een eitje? Ik kijk naar het dienblad dat intussen op mijn schoot staat. Daar staat een keurig bordje op met scrambled eggs. Voor ik aan dochterlief kan vragen hoe of wat is ze weer vertrokken om het dienblad voor haar vader op te halen. Even later komt ze terug met een dienblad met een kop koffie en zo'n zelfde bordje ei.
"Eh, meis, hoe heb je dat gedaan met dat eitje?" "Nou gewoon, ik heb de laatste tijd bij papa gekeken hoe hij dat deed en dat heb ik nu zelf gedaan." Allerlei gedachten schieten door mijn hoofd. Die hebben alleen maar te maken met eng, gevaarlijk en kleine en grote rampen. Ondertussen zeg ik: "Goh meis, goed gedaan. Heb je nu het gas wel uitgedraaid?" Natuurlijk had ze dat gedaan en ze had ook al opgeruimd, alleen de koekenpan was nog niet schoon.
Tja, ik heb besloten om haar de komende tijd meer te betrekken bij het koken. Kan ik zelf in de gaten houden hoe goed ze het doet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten