Vandaag ging ik op pad met Hilly, Kenneth en Wilmer, de schoonzoon van Hilly. We gingen voor een rondje VAM-berg, georganiseerd door het Toon Hermanshuis Drenthe. Omdat de maximale georganiseerde afstand 15 km was, besloten we om na afloop van de VAM Ventoux terug te lopen naar het huis van Hilly, dan kwam er nog zo'n 15 km lopen bij, een mooie afstand voor een zondag in april....
Om terug te kunnen lopen naar het huis van Hilly, moesten we wel eerst daar verzamelen. Na een startersbakkie werden we door man Piet naar de start gebracht. Weer mooi geregeld dus. Piet gooide ons, op de parkeerplaats, liefdevol de auto uit, waarna wij ons aanmelden bij het startbureau. We kregen een routebeschrijving op basis van wandelknooppunten en zo gingen we van start.
Druk kletsend verlieten we het parkeerterrein, om er na bijna 2 km achter te komen dat we al heel snel een afslag hadden gemist, niet omdat we dat zelf doorhadden, maar omdat een groepje dat voor ons liep, doorhad dat er iets niet klopte en vervolgens alle groepjes achter ons ook. En masse keerden we om, op zoek naar de afslag richting knooppunt 53. Die afslag bleek al 200 meter na de start te zijn, we hadden dus al snel wat bonuskilometers te pakken, gratis en voor niks!
Toen we dat punt bereikten, bleek dat er nog flink wat wandelaars ons tegemoet kwamen en ook deze wandelaars, misten bijna dat punt. Het zal er wel mee te maken hebben gehad, dat het vlak na de start was en dat er dan over het algemeen flink wordt bijgepraat...
Wij hadden in ieder geval de goede route weer te pakken en met de pas erin liepen we over een prachtig paadje langs het water.
Al snel kwam de splitsing tussen de 10 en de 15 km en bij die splitsing bleek dat de meeste wandelaars om ons heen de 10 km liepen, het werd erg rustig om ons heen. Allen om ons heen overigens, wij hadden meer dan genoeg om over te praten. Bijvoorbeeld het aanstaande debuut van Wilmer op de N4D, de plannen voor Zweden van Hilly, Kenneth en mij (en Tannetje), de trainingstochten die nog gepland staan, mijn deelname aan de Elfstedenwandeltocht, Kenneth die naar de 2Daagse Blankenberge gaat met vrouw en dochter, maar natuurlijk ook over allerlei andere zaken dan wandelen!
We volgden het water een poosje en na verloop van tijd staken we het water over om aan de andere kant onze weg te vervolgen. Het was hier volop genieten, wat een prachtig gebied. Toen we het water verlieten, werd het alleen maar mooier. Nat, maar zo mooi....
Ondertussen kwam het zonnetje ook door en dan ben ik altijd weer blij dat wandelen mijn hobby is. Buiten is toch echt de meest fantastische sportschool/speelplaats die er is!! Natuurlijk was het ook weer tijd voor een we-fie, deze keer vier man/vrouw sterk....
We bleven in het prachtige gebied van Landgoed de Vossenberg, een fantastisch pad langs een bosrand en daarna een heen-en-weertje langs het water. Toen het heen-gedeelte deden, zagen we Liana en haar dochter het weer-gedeelte doen. Helaas ging ons geroep ten onder in de tegenwind, doorlopen dus maar. Dat doorlopen was geen straf, opkomend groen, gele bloemen (kool- of raapzaad) en de zon. Wat wil een wandelaar nog meer.
Even later kwam onze route weer samen met de 10 km en vanaf daar werd het dus ook weer wat drukker met wandelaars. In de verte zagen we Liana en co lopen en Kenneth en ik besloten om te gaan voor een inhaalslag. Kenneth en ik begonnen samen, maar het laatste stukje kon ik hem net niet meer bijhouden. Het ging om een meter of 10, 20, maar ik kon het net niet bijhouden....
Gelukkig voor mij, vlakte het tempo af toen Kenneth Liana en haar dochter bereikte en zo kon ik dus al snel aansluiten. Met zijn vieren liepen we door, lekker kletsend over de wandelsport. Ook de dochter van Liana maakt dit jaar haar debuut op de N4D, dus genoeg te bespreken.
Kenneth en ik (en dus ook Wilmer en Hilly) hadden nog niet gerust, dus toen we een picknicktafel troffen, besloten we om even te gaan zitten, niet allen om te rusten, maar ook om even te wajcten op Wilmer en Hilly. Ook Liana en co schoven aan en zo genoten we met zijn zessen van een korte rust.
Na deze rust gingen we op voor de echte VAM Ventoux, op naar de top. Voor we die top konden gaan beklimmen, moesten we een oversteek maken via rotsachtige stenen. Hoewel een enkeling een klein slippertje maakte, wisten we allemaal zonder brokken de overkant te bereiken.
Volgens de aanwijzingen konden we kiezen welke top we beklommen, maar ergens misten we het keuzemoment, wij hielden het dus bij de laagste top van de Col du VAM.
We deden nog even een bakkie op de top voor we begonnen aan de laatste loodjes. De route van vandaag volgde de route van het Westerborkpad en ik was dus benieuwd of de stapstenen alweer begaanbaar waren. Nou, dat waren ze duidelijk wel, wat een verschil met vorige week...
Na de stapstenen meldden we ons af voor de VAM Ventoux en begonnen we aan ons eigen extraatje, op naar Beilen. We gebruikten daarvoor de etappe Wijster-Beilen van het Westerborkpad, maar die volgden we niet blindelings op. Hilly is etappebeheerder van dit stuk van het Westerborkpad en zij wil de route graag aanpassen, met name het ellenlange stuk over de weg langs het spoor. Wij waren dus gelijk proefpersonen om de door haar bedachte alternatieve route te beoordelen.
Aangezien ik de officiële route pas een week geleden liep, denk ik dat ik een redelijk goed oordeel kan geven over het verschil tussen hoe het nu is en hoe Hilly de route ziet en ik kan zeggen, dat de alternatieve route echt prachtig is.....
We streken nog even neer op een picknickbank voor een (bijna) laatste rust, niet omdat we per se moesten in verband met vermoeidheid, maar gewoon omdat het plekje zo prachtig was.
De route naar Hilly liep langs het huis van Wilmer, daar namen we dus nog even een korte pauze voor we met zijn drieën doorliepen naar het huis van Hilly, waar onze auto's op ons stonden te wachten.
We deden nog even drankje ter afsluiting en daarna vertrokken Kenneth en ik weer huiswaarts na een heerlijk dagje wandelen. Dat er nog maar veel mogen volgen!!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten