Na een drukke week wilde ik wel even lekker naar buiten om te wandelen, maar ik had geen zin om ver te rijden en ook niet om lang van huis te zijn. Het werd dus weer een etappe Drenthepad, met de beproefde logistieke methode dat Manlief mij haalt op het eindpunt van de dag.
Het was druilerig weer, dus ik besloot om maar meteen met mijn regenbroek aan te vertrekken, dat is ook nog eens lekker warm. Vanaf de auto zocht ik de route weer op. Maar voor ik dat deed maakte ik eerst even een rondje langs de schaapskudde.
Ik was nog maar net op weg toen ik van andere wandelaars een foto kreeg uit Emmen. Zij stonden op de foto met een houten kabouter en een paar minuten later liep ik ook langs een houten kabouter. Ik stuurde dus maar een foto terug...
Al snel kwam ik weer op de route, ik liep een klein stukje dubbel, wel leuk om te zien hoe de natuur is veranderd in die vier weken. Onderstaande foto's zijn op ongeveer hetzelfde punt gemaakt:
zaterdag 29 oktober
zaterdag 25 november
Het was ongelooflijk genieten van het Holtingerveld, de natuur en de wolkenvelden. Het ene moment donker en dreigend en het volgende moment was de lucht bijna volledig blauw en zonnig. Ik kreeg te maken met een paar spatten regen en nog geen tien minuten later zag ik de restanten van een hagelbui in het gras liggen. Het was echt de herfst op zijn mooist.
Ik volgde al die tijd braaf de route, maar toen er een bordje stond dat ik een alternatieve, niet gemarkeerde, route kon volgen, was de keuze niet zo moeilijk. Ik ging voor de alternatieve route....
Heerlijk lopen was het op de alternatieve route en omdat ik nu toch van het padje af was, besloot ik om dan ook echt van het padje af te gaan....
En wat werd ik beloond voor mijn eigenwijze gedrag. Ik maakte eerst een foto van het turfvaartje, dat was al een prachtig plaatje, maar toen ik mijn blik iets verlegde zag ik een regenboog ontstaan en die regenboog werd ook nog eens prachtig weerspiegeld in het water. Zo ongelooflijk mooi.....
Hier heb ik dus minutenlang ademloos naar staan kijken......
Wat een fantastisch moment maakte ik mee, daar aan het Turfvaartje, ik had na afloop constant het liedje "What a wonderfull world" van Louis Armstrong in mijn hoofd. En met dat liedje schoten de kilometers onder mijn schoenen door, op naar Diever.
Net voor Diever belde ik Manlief om aan te geven op welk tijdstip ik verwachte op het eindpunt te zijn, zodat we daar ongeveer tegelijk konden zijn. Daarna genoot ik nog even van de laatste kilometers, in het zonnetje over de mooie Drentsche paden...
Op het moment dat ik de bocht maakte naar de parkeerplaats waar Manlief en ik hadden afgesproken, maakte ook Manlief die bocht. Het was bijna eng hoe synchroon onze aankomsttijden waren.
Ik stapte bij Manlief in de auto en via de parkeerplaats waar mijn auto stond gingen we weer huiswaarts. Ik had een heerlijke ochtend buiten gespeeld, maar nog fantastischer, ik heb zelden zo'n mooie regenboog gezien. Het was dus een wandeling met een flinke gouden rand!!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten