Naar Purper:


JE MOET ZEILEN OP DE WIND VAN VANDAAG. DE WIND VAN GISTEREN HELPT JE NIET VOORUIT, DE WIND VAN MORGEN BLIJFT MISSCHIEN WEL UIT! tekst en uitvoering: PURPER

Ik hou van motto's, hoewel ik niet iemand ben die ze zelf verzint. Liever zoek ik naar bestaande motto's die aansluiten bij mijn (manier van) leven. De tekst van Purper is al sinds jaren mijn handelsmerk, maar sinds ons bezoek aan de musical "Soldaat van Oranje" is daar een tweede motto aan toegevoegd: Morgen is Vandaag! Eigenlijk zeggen beide motto's hetzelfde. Geniet nu, leef nu, doe nu!!! En dat blijf ik proberen!!!!!

vrijdag 3 november 2023

52.427 KreaDoe

Vandaag ging ik met Dochterlief naar de KreaDoe. Ze moest er wat lessen voor skippen, maar dat had ze er graag voor over. We gingen met de trein, Dochterlief reist gratis en ik betaalde de volle mep. We wilden niet wachten tot ik gebruik kon maken van de meereiskorting, dan waren we in onze ogen te laat in Utrecht.

Na een voorspoedige treinreis bereikten we de Jaarbeurs en konden we los. We waren er net voor de officiële opening en Dochterlief maakte een sprong van schrik toen de confettikanonnen afgingen. Als eerste gingen we uit op nieuwe waxstempels en nieuwe waxkleurtjes, dat stond bij ons beiden op het lijstje.
 
 
Toen was het tijd voor de eerste workshop, iets met keeping memories oftewel foto's op een andere manier verwerken en bewaren. We maakten envelopjes om foto's in te bewaren, maar er waren ook andere mogelijkheden om foto's te verwerken. Helaas was er eigenlijk gewoon te weinig tijd om alles te proberen. Wel vonden we het envelopjes maken zo leuk, dat ik toch maar weer wat geld uitgaf.



Na deze workshop besloten we om te gaan zwerven, we hadden nog een workshop gepland aan het einde van de dag en verder hadden we niets vastgelegd. Er zijn genoeg kramen om te bekijken en ook genoeg workshops waar je zo kan aanschuiven. Dat aanschuiven deden we al snel weer, we schilderden een bordje. Onvoorstelbaar hoe zen je daarvan wordt in zo'n volle hal.










Het bordje mocht drogen bij de stand, zodat wij onze handen vrij hadden om verder te kijken en te genieten. Na een hapje en een drankje gingen we langs bij het drankenmeisje en natuurlijk gingen we daar niet met lege handen weg. Vooral de droplikeur en de dropsiroop vielen bij ons erg in de smaak, maar ik viel ook voor de kaneelsiroop.

Sommige kramen liepen we snel voorbij, andere beleven we lang of kort hangen. Bij SerDani bleven we wat langer hangen. In eerste instantie vanwege de enorme DenDennis die daar stond.
 


 
We raakten in gesprek en toen kregen we het verhaal van de Durbie te horen. De Durbie is een gehaakte vervanging voor een  stressbal, met name bedoeld voor kinderen en jongeren die het nodig hebben om te "friemelen" met hun handen. Deze Durbie is lekker zacht en kun je inknijpen, en ook met de ledematen kun ook lekker "friemelen" en dat zonder geluidsoverlast. Dochterlief en ik waren op slag verliefd en kochten allebei een pakketje voor slechts €5. Ik mag ze allebei in elkaar gaan maken. Daarna werden we nog verliefd op een heleboel andere dingen, maar de financiën lieten het niet toe om alles te kopen. 
 
We besloten de dag met een workshop hout branden. Het valt nog niet mee om dat te doen. Nu had ik ook een beetje pech met de brander die ik kreeg, want die was beschadigd en had een hele dikke punt. Het laatste fijne werk deed Dochterlief dan ook voor mij.




Toen we klaar waren met deze workshop moesten we de Jaarbeurs verlaten, de beursdag was voorbij. Omdat we een groot deel van de dag in de patatlucht hadden doorgebracht, haalden we op het station nog snel een patatje voor we in de trein stapten. Op naar huis.

We hadden met de Wandelkerel overlegd dat hij die trein uit Enschede zou nemen, die hem in staat stelde om in Zwolle bij ons aan te sluiten. Er was een soort stoelendans met auto's geweest, waardoor mijn auto thuis stond en de auto van Manlief op het station. Manlief kon hem dus niet ophalen. Helaas liep alles anders dan gepland. Vanaf Amersfoort lag alle treinverkeer richting Zwolle eruit. Dochterlief en ik moesten omrijden via Deventer. Dat leverde ons ruim een uur vertraging op. De Wandelkerel was daardoor dus ruim een uur eerder in Meppel dan wij. Gelukkig wist hij iemand te regelen om hem op te halen, want een uur wachten in het donker en de kou was niet waar hij op zat te wachten.

Dochterlief en ik waren blij dat we weer thuis waren, al hadden we ondanks de vertraging een heerlijke dag gehad.

Geen opmerkingen: