Het einde van het schooljaar nadert en dat brengt altijd drukte met zich mee. Naast alle gewone zaken, is er zoveel extra te doen. Denk hierbij aan de methode voor volgend jaar, contacten met ouders en leerlingen over de laatste opdrachten die moeten worden ingeleverd, leerlingen die graag op school willen blijven om opdrachten in te halen onder begeleiding, inhaaltoetsen nakijken (losse toetsen nakijken kost altijd meer tijd dan dertig keer dezelfde toets nakijken), voorbereidingen voor de eerste weken van het volgend schooljaar (zeker als je een leerjaar of niveau krijgt dat je dit jaar geen les gaf), overleg met collega's en tienduizend andere dingen om een jaar af te sluiten en weer op te starten.
Dit jaar ligt er wat extra druk op mij, die druk heb ik overigens volledig aan mijzelf te danken, want dit jaar mocht ik mijn verlofuren inzetten voor de N4D. Daar ben ik natuurlijk enorm dankbaar voor en ik neem die extra drukte dan ook met liefde voor lief.
Ik leef op dit moment dus op lijstjes en communicatie. En stiekem geniet ik daar volop van, op de een of andere manier gedij ik goed onder druk. Al tijdens de lerarenopleiding schreef ik mijn beste artikelen, gedichten en verhalen op het laatste moment. Daar moet ik wel de kanttekening bij plaatsen dat er zich dan in mijn hoofd al allerlei processen hadden afgespeeld en ik de tekst al meerdere keren geschreven had.
En eigenlijk werkt mijn hoofd nog op dezelfde manier, al die dingen die op mijn lijstje staan, spelen bij tijd en wijle door mijn hoofd en dan ontstaan er al ideeën en oplossingen. Dat is dus ook de reden dat ik bij elke week in mijn bu-jo een takenlijst heb staan. Allereerst vergeet ik zo niets en ten tweede kijk ik regelmatig vooruit en gaat mijn hoofd dus aan het werk. Het enige is dat ik, als er veel op het lijstje staat, moeite heb om mijn hoofd uit te zetten, maar dan zijn er altijd nog boeken, lekker lezen in bed voor ik ga slapen.
Ondertussen zie ik dat ik behoorlijk ben afgedwaald van de titel van dit blog, ik wilde echt iets schrijven over de laatste (drukke) loodjes van het schooljaar, maar het werd een inkijkje in hoe mijn hoofd (soms) werkt. Ook niks mis mee.
En wat die laatste drukke loodjes betreft, die doe ik altijd met liefde voor mijn leerlingen en soms krijg je dan een pareltje waar je weer jaren op kan teren, een appje van een moeder van een mentorleerling die ik inderdaad met moeite over heb geschopt......
Wat heb ik toch een fantastisch vak!!!!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten