Londen

Soms heb je een mazzeltje in je leven en dat was nu voor mij het geval. Via mijn werk kreeg ik de kans om de Michaela Community School in Londen te bezoeken en omdat de bezoekuren van deze school van 11.15 tot 13.55 uur zijn, moesten mijn collega's en ik wel een dag van tevoren vertrekken. Dat gaf osn dus de gelegenheid om een dag de toerist uit te hangen in Londen.

We maakten een programma, met ruimte voor onverwachte zaken en andere ideeën, en vertrokken op donderdagmorgen mooi op tijd richting Londen. En dan is het voordeel van het tijdsverschil dat we in Londen landden op een tijdstip dat voor onze vertrektijd uit Amsterdam lag.

 

Onze eerst rit met het openbaar vervoer op Engelse bodem bracht ons naar station St. Pancras-Kings Cross en op Kings Cross-station ligt perron 9¾, waar de trein naar Zweinstein vertrekt. Voor mij als Harry Potter-fan een plek waar ik heen moest natuurlijk.

Ik ging, samen met collega E, keurig in de rij staan om daar op de foto te gaan, zodat ik ook de oversteek naar perron 9¾ kon maken. Ik zo blij als een kind, mijn collega M (absoluut geen HP-fan) een ervaring rijker.

 

Vervolgens kochten we een metrokaart voor twee dagen en daarna zochten we ons hotel op om onze spullen te dumpen voor we verder gingen met toeristje spelen. We sliepen in de buurt van Wembley Stadium, we deden dus een heen en weertje met de metro.

 

 

We dwaalden door de stad, zochten een pub om even te zitten, maar belandden uiteindelijk in een cocktailbar, het kan raar lopen.

Voor de avond hadden we kaartjes voor de musical Dirty Dancing, maar voor we daar heen gingen, was het tijd om te eten. Het werd een sjiek broodje hamburger, erg lekker, zolang we het maar niet hebben over de prijs.

De musical was geweldig, mede door het Engelse publiek. Niks niet netjes applaudisseren, maar juichen, joelen en commentaar geven, een totaal andere beleving dan in de Nederlandse theaters.

Het was na middernacht voor ik mijn Kingsizebed lag. Overigens had Johnny Castle uit de musical mij best gezelschap mogen houden, plek genoeg......

Vrijdagochtend hadden we alle tijd, de Michaela Community School staat vlakbij Wembley en we konden daar pas om 11.15 uur terecht. We genoten dus uitgebreid van het ontbijt voor we de school gingen bezoeken.

Over het bezoek aan de school kan ik uren vertellen. Het is bijzonder hoe de leerlingen daar "gedrild" zijn om te leren. Ik heb onvoldoende kennis om te bepalen wat er typisch Engels is en wat er typisch Michaela is, maar ik denk niet dat het onderwijs op deze manier in Nederland snel een kans zal krijgen. 

Waar ik wel van overtuigd ben geraakt is dat leerlingen baat hebben bij eenduidigheid in de lessen en dat docenten meer onderling moeten afstemmen wat werkt en wat niet.

Toen wij de school verlieten, hadden we genoeg te bepraten, we zaten vol indrukken van alles wat we gezien en gehoord hadden, maar in de metro lukte het bijpraten niet echt, dat deden we in een pub in Notting Hill.

Daarna namen we de tijd om door Notting Hill te dwalen, het was jammer dat het weer niet helemaal meewerkte, maar het was zeker de moeite waard.

Collega E en ik wilden nog graag naar House of MinaLima, maar de rij buiten was te lang om daar nog een bezoek te kunnen brengen. Het was tijd om naar het vliegveld te gaan.

Na twee heel volle dagen kwam ik na middernacht weer thuis. Veel gezien, veel gedaan en vooral veel om over na denken met betrekking tot onderwijs.