Vandaag stond Exloo, om specifieker te zijn de firma Schutrups, op het programma. Ik moest voor controle naar de podoloog, Dochterlief moest ook voor controle naar de podoloog en ze had nieuwe schoenen nodig en ook Manlief had nieuwe schoenen nodig. Dit klinkt heel simpel, maar dat was het niet.
Dochterlief moest om negen uur aanwezig zijn voor haar afspraak, dat betekent om acht uur in de auto. Dat is voor Manlief veel te vroeg, Hij slaapt zeker tien uur per nacht en daarna heeft zijn lijf tijd nodig om op gang te komen. Ik had een afspraak om elf uur en Dochterlief moest om twaalf uur in Leeuwarden zijn om te werken. Het werd dus een soort stoelendans met auto's. Ik vertrok om acht uur met Dochterlief in mijn auto naar Exloo, Manlief zou proberen om tussen negen en half tien in zijn auto stappen, zodat Dochterlief daarna met zijn auto weer naar Leeuwarden kon rijden. Het lukte allemaal wonderwel.
Met de steunzolen van Dochterlief was niet zoveel aan de hand, met haar enkel des te meer. Sinds ze haar enkel verzwikte in Egmond blijft het sukkelen, na geringe belasting ontstaat er pijn en de enkel is erg instabiel. De podoloog vermoedt dat er toch ergens een scheurtje in het bot heeft gezeten, al was er op de foto niets te zien, en dat de banden een opdonder hebben gekregen. Stevige (wandel)schoenen en fysiotherapie was het advies. Die stevige schoenen lukte, al was het wel even slikken dat ze nu ook van die oerdegelijke wandelschoenen heeft, en de fysiotherapie gaat ze in gang zetten. Nu maar hopen dat de enkel snel beter wordt.
Net nadat Dochterlief was geslaagd, kwam Manlief aan. We hielpen hem in de rolstoel en na een snelle blik op de nieuwe schoenen van zijn dochter, stapte die dochter in zijn auto en ging ze ervandoor.
Nu was het de beurt aan Manlief. Hij heeft een paar wandelschoenen met spalken als hij veel steun nodig heeft bij het lopen, bijvoorbeeld bij de fysiotherapeut of als we ergens heen gaan en hij een klein stukje moet lopen. Voor in huis heeft hij een paar lage schoenen die makkelijk aan en uit moeten kunnen, zonder dat ze ergens halverwege uitvallen. Dat laatste paar is hard aan vervanging toe, de zolen zijn afgesleten, ze vallen regelmatig uit en de neuzen zijn zo kaal dat er niet meer tegenop te poetsen is.
Ook voor Manlief vonden we een geschikt paar, al zijn het wel "oude-mannen-schoenen", maar ja, hij beweegt ook als een oude man....
Daarna was het tijd voor mijn afspraak bij de podoloog, er was een kleine aanpassing nodig aan mijn nieuwe zolen en toen dat geregeld was, genoten Manlief en ik nog van een bakkie en een kletspraatje en toen konden we, tevreden, weer naar huis.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten