Toen Albert er om 5 over half 9 nog niet was, besloten we om maar op pad te gaan. Wel keken we nog even of hij er niet per ongelijk net aan kwam lopen, maar dat was helaas ook niet het geval. Zo gingen we dus met zijn vieren op pad. Na een kilometer lopen, kwamen we weer op de parkeerplaats uit, een rondje van de zaak dus. Er kwamen nog steeds auto's aanrijden, het beloofde dus een druk bezochte wandeling te worden.
Na het rondje van de zaak liepen we al snel op een schelpenpad, waar we achter elkaar moesten lopen. Dat weerhield ons er niet van om gewoon door te kletsen. Het gesprek ging overal en nergens over. Serieuze zaken, grappen, actualiteit en dan weer een relativerende opmerking. En het allerbelangrijkste, we hadden gewoon lol.
Bij een prachtig beschilderde schuur stonden we even stil. Zo leuk om te zien dat er foto's werden gemaakt. Een enkeling van ons vond het wel sneu voor de koe dat hij nu al buiten liep, het was nog maar 3 graden boven 0. (Dat was dus het niveau van de dag zo ongeveer.)
Al snel bereikten we de eerste controle-/rustpost. Hier werd het toilet bezocht en we melden ons netjes af, maar we besloten om wel door te lopen naar de volgende rust. Rusten na 6 km was ons iets te vroeg.
Na deze rust werden we al snel het bos ingestuurd. Het paadje leek wel een bergweg met haarspeldbochten, we deden niets anders dan heen en weer slingeren en op een gegeven moment moest er zelfs even gedaald en geklommen worden, hoewel die daling in vergelijking met een bergweg niets voorstelde. Het tunneltje dat we even later moesten nemen, was meer dalen en klimmen.
Uiteindelijk kwamen we uit in Beetsterzwaag, waar de tweede rust- en controlepost was. Hier gingen we wel even zitten, we waren toe aan een bakkie. De inhoud van het bakkie varieerde, koffie, cappuccino, thee en warme chocolademelk (die niet zo warm was). Net toen we onze jassen weer aantrokken, kwam Albert binnen, hij besloot om zich bij ons aan te sluiten en zo gingen we met zijn vijven verder. Mams en ik kwamen tot de conclusie dat de Sjeik niet echt zijn naam meer eer aandeed, er waren meer mannen dan vrouwen. Gelukkig vond niemand dat een probleem, het gezelschap was prima zo.
Met zijn vijven begonnen we aan de tweede helft van de tocht, het ging nu richting Lauswolt. In het bos ontdekten we een aantal bomen waarin een houtsnede was gemaakt. We stonden dus regelmatig stil om dit te bekijken. Soms was het even puzzelen om te ontdekken wat het nou precies voorstelde, iets met vogels en een luit, toch Ate? Ook vroegen we ons af hoeveel last een boom hier nou van zou hebben. Een antwoord op die vraag vonden we niet, misschien dat de Wandelkerel raad weet....
De volgende rustpost waren we eerder geweest en toen hadden Mams en ik heerlijke mosterdsoep gegeten, we hoopten dus dat die er nu ook was. En we werden niet teleurgesteld. Alle vijf genoten we van een heerlijk kom mosterdsoep. De fourage werd nog aangevuld met een beetje eigen voorraad en toen konden we goed gevuld weer verder.
Het laatste stukje vloog onder onze schoenen door en net voor de finish werden we door Ate uitgenodigd om bij hem thuis een bakkie te doen, hij woont (bijna) aan de route. De uitnodiging werd enthousiast aanvaard en zo zaten we even later bij Ate thuis aan de tafel. Mevrouw Ate schoof ook aan en zo beleefden we een genoeglijk half uur.
Ate leidde ons weer naar de juiste route en zo konden we ons 5 minuten later afmelden. Er bleken 811 deelnemers te zijn geweest en de opbrengst, zo'n 5000 euro werd geschonken aan de Voedselbank. Naast een mooie tocht, dus ook een fantastische opbrengt.
We gingen ieder weer onze eigen weg. Ate liep de 5 minuten weer terug naar huis en de rest stapte in de auto om de eindbestemming in één van de drie noordelijke provincies te bereiken. Het was een prachtige wandeltocht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten