Peperbustocht Zwolle

In verband met de verjaardag van een neefje op zaterdag werd er dit weekend op zondag gewandeld. En deze keer niet alleen in het gezelschap van Wandelmams, maar ook Dochterlief ging mee. De Wandelkerel moest helaas verstek laten gaan, hij is door een scooterrijder van zijn fiets gereden en heeft daar een scheurtje in de aanhechting van de achillespees aan de kuitspier aan over gehouden. Rust dus voor hem, minimaal twee weken geen intensieve belasting, dus ook geen voetbal.

Zwolle is krap een half uur rijden en we zouden het vandaag bij 20 km houden, dus ik stond pas tegen half 9 bij Mams op de stoep. Na een voorspoedige reis vertrokken we net na 9 uur voor een stukkie wandelen.

Vanaf het Wandelhonk liepen we een klein stukje door de stad, onder andere langs Dinoland, maar al snel kwamen we in een park terecht. En hier was het genieten, de zon kwam door en die zorgde voor mooie plaatjes. We moesten nog even wachten op Dochterlief, ze had een hunebed in haar schoen, maar ondanks die korte stop hadden we het tempo er lekker in.

Na het park kwamen we op de dijk langs de IJssel. We zagen de rode spoorbrug en aan de overkant in de verte lag Hattem. We genoten zo van het uitzicht dat we bijna geen foto's hebben gemaakt op dat stuk. toen we dijk weer verlieten, kreeg Dochterlief het op de heupen, wij hadden het nakijken. Jeetje, wat liep dat meisje makkelijk. We zagen haar weer terug bij de eerste rust. Deze zat bij een kinderboerderij, na zo'n 5 km lopen. Mams en ik maakten gebruik van het toilet en Dochterlief gebruikte die tijd om iets te eten. Wandelen maakte haar hongerig.

Via een fietspad, met prachtige knotwilgen, een wandelpad en een stukje woonwijk kwamen we weer op de tijd terecht. Dit keer was het de bedoeling dat we het pad helemaal uit zouden lopen. Aan het einde van het pad, was een splitsing met de 30 km. Dochterlief ging snel in de richting van de 20 km, zodat mams en ik ons niet meer konden bedenken. Niet dat we dat wilden, 20 km was meer dan genoeg vandaag. Na verloop van tijd kwam de tweede rust in zicht. Een bijzondere locatie deze keer, verpleeghuis de Zandhove. Hier waren alle wandelaars van harte welkom in het restaurant. En deze keer lieten we ons verleiden tot een heerlijk broodje bal! We vonden een plakje buiten, in de zon en uit de wind, en daar was het echt heerlijk zitten.

Vanaf hier was het nog zo'n 8,5 km te gaan. Ik liet mijn jas direct uit, omdat ik het voor de rust al warm had. Mams en Dochterlief lieten hun jas nog even aan. Ik maakte nog een schaduwfoto van ons drieën en dat was maar goed ook, want vlak daarna versnelde Dochterlief weer en we zagen haar niet eerder weer terug dan in het Wandelhonk.

Ondertussen kreeg Mams het ook warm en dus deed ze haar jas uit. Dat kostte wat moeite en uiteindelijk stonden we maar even stil om in alle rust haar jas in haar rugzak te doen. Na het getob met de jas bereikten we al snel de oude spoorbrug en na deze spoorbrug kwamen we in het oudere deel van Zwolle.

Eerst langs de Sassenpoort, vervolgens door het stadspark en langs museum de Fundatie om uiteindelijk uit te komen in een verborgen steegje. En hoewel wij al vaak in Zwolle zijn geweest, kenden we dit steegje nog niet, een leuke verrassing dus. Na dit steegje kwamen we bij de naamgever van deze wandeling, de Peperbus.

Vanaf de Peperbus was het nog een klein stukje naar het Wandelhonk. Ergens misten we nog een pijl, maar gelukkig wisten we de weg. In het Wandelhonk dronken we nog even iets en toen was het tijd om weer naar huis te gaan. Een prachtige wandeling op een prachtige voorjaarsdag.