Romke van den Bergtocht, Steenwijk

Na het ontstaan van mijn scheenbeenblessure bleven mijn wandelactiviteiten beperkt tot een rondje strand in Zandvoort. Vandaag werd het dus tijd voor een serieuzere test. Op aanraden van de fysio hield ik het bij een rondje van 15 km en daarvoor ging ik naar Steenwijk. Ik mocht vanaf kwart over negen starten en mooi op tijd kwam ik bij startlocatie. Het inschrijven verliep vlot, zodat ik ook mooi op tijd op pad kon. Tenminste dat leek zo. Toen ik mijn GPS opstartte bleken de instelling op hol te zijn. Hij stond op miles per hour in plaats van kilometers per uur. Ik heb dus nog een minuut of tien staan klooien om alles weer op orde te krijgen, maar toen ik dus echt op pad.

Al binnen de eerste kilometer ging het ven mis. Ik miste een paar pijlen. En niet allen ik miste ze. Toen ik met behulp van de routebeschrijving en mijn telefoon de juiste route weer had gevonden, zag ik in de verte nog een wandelaar heen en weer lopen. Ik wist zijn aandacht te trekken en zo kwam ook hij weer op de juiste route terecht.

Langs de rand van Steenwijk werden we richting de Woldberg gestuurd. En och, daar heb ik al heel wat voetstappen liggen. Tijdens de avondvierdaagses van Steenwijk en natuurlijk de Kennedymars die daar jaren georganiseerd werd. En ook op een mooie zondagmiddag wilden we dara nog wel eens aan de wandel gaan voor Manlief ziek werd. Het is ook een supermooi gebied. En ook nu genoot ik met volle teugen. Voor ik het wist had ik er 5 km opzitten en bereikte ik de rust bij Fredeshiem. Omdat dit de enig rust was tijdens de 15 km, nam ik hier een pauze. Tijd voor een toiletbezoek en daarna een kopje thee.

Na de rust ging het verder over de Woldberg. Ik kwam op veel bekende plekken, maar gelukkig ook nog op een stuk waar ik nog nooit geweest was. En dat blijf ik bijzonder vinden. Gebieden waar ik al veel gelopen heb, blijken toch ook nog verborgen plekjes te hebben. Lang leve de lokale routebouwers.

Het bekende terrein kwam weer in beeld bij het hoogste punt van de Woldberg. Een bankje, een informatie bord en in de verte de Steenwieker Toorn.

Vanaf dit punt kon ik, gezien het aantal kilometers op mijn GPS, de route terug voorspellen, allemaal bekend terrein. Mijn voorspelling klopte en zo liep ik terug naar de startlocatie. Bij terugkomst liet ik mijn boekje stempelen en daarna ging ik snel huiswaarts. Mooi op tijd om de wedstrijd van de Wandelkerel bij te wonen.

De Wandelkerel won de tweede helft met 2-1, helaas werd de eerste helft met 0-7 verloren.