52.177 Droomdekens in de maak

Het was weer tijd voor de landelijke Droomdekenmaakdag en daarom vertrokken Dochterlief en ik vanmorgen om 8 uur al richting Wandelmams. En met zijn drieën reden we door naar Zwolle om Aly op te halen. En naast alle benodigdheden voor het maken van droomdekens ook nog eens drie vuilniszakken vol met kant en klare dekens. En toen zat de auto wel vol.

We reden door naar Soest, waar we dit jaar verwacht werden in het Hilton Hotel, een nieuwe locatie. Bij aankomst was het al een drukte van belang. Er liepen dames af en aan met naaimachines, stoffen, naaikoffers en kant en klare dekens. We volgden de meute en kwamen in een mooie lichte zaal. Hier rolden we snoertjes uit, stelden naaimachines op en gingen aan het werk.

Nou ja, voor even. Al snel was het tijd voor een welkomstwoord. Daarna volgde een verloting, waarbij een overnachting in het hotel werd verloot. Jammer genoeg viel die niet op ons lot. Wel won Dochterlief een fleecedeken en Mms een stoffenpakket. Na nog wat huishoudelijke mededelingen, konden we echt van start.

Ik moest de rand van mijn droomdeken nog vast zetten. Ik kreeg hulp van Mams. We kunnen heel goed samen aan een deken werken, omdat zij links is en ik rechts ben. We gaan dus allebei een andere kant op tijdens het vastzetten. Ook werkt Mams sneller dan dat ik doe en dat maakte de kans dat de deken vandaag ook echt af kwam veel groter. Maar voor het zover was, werden we alweer uitgenodigd voor de lunch. En daar waren we na het vroege opstaan wel aan toe. We kregen een heerlijk kopje soep en er was een grote verscheidenheid aan broodjes. Heerlijk.

Bij terugkomst was het alweer een drukte van belang in de zaal.

Mams en ik gingen verder met het vastzetten van de rand en net na de lunch was de deken dan ook klaar. Die kon worden ingeleverd. Trots op het resultaat.

Dochterlief was ondertussen druk bezig met haar top. Die kleurige, fleurige met de poppetjes. Ze kon niet echt opschieten, want ze werd constant aangesproken. Gelukkig kan ze daar nu wel tegen, eerder irriteerde haar dat mateloos, want het hield haar op. Nu kletst ze gezellig mee. En ondanks het oponthoud kreeg ze haar top af.

Helaas was er geen ruimte om de top te dubbelen. Oftewel de tyssenvulling achterkantstof en top door te rijgen, zodat deze 3 lagen gequilt kunnen worden. Ze moest dus iets anders verzinnen. Omdat er verder geen klusjes meer waren, ging ze lekker zitten tekenen. En ook tijdens deze activiteit had ze veel aanspraak.

Omdat zij ging tekenen, kon ik weer bij mijn naaimachine, we hadden samen maar één machine meegenomen. Ik ging dus nog maar even stroken naaien. Dit hield ik vol tot het tijd was voor de show and tell.

En hieronder een greep uit de ingeleverde dekens.

Helaas was de auto op de terugweg niet echt leger. We hadden heel veel stoffen geshopt op de stoffenmarkt en we kregen 60 droomdekens mee voor het verzendpunt in Drenthe. Vol ideeën en met een blij gevoel kwamen we weer thuis.

Wat voelt het toch goed om goed te doen!!!