Samen

De afgelopen 5 jaar zijn Manlief en ik vele samen op pad geweest. Samen naar de neuroloog, samen naar de uroloog, samen naar de revalidatiearts, samen op zoek naar een rollator, samen op zoek naar een scootmobile, samen op zoek naar een aangepaste auto, samen ......... Alles wat we samen deden stond in het teken van de ziekte van Manlief.

Maar het afgelopen half jaar gaat het zo goed met Manlief dat we nu een keer samen een weekendje weggingen. En daarom vertrokken we vrijdagmorgen met zijn tweeën richting Limburg. Omdat Manlief natuurlijk nog niet gezond is en één van de zaken waar hij tegen aanloopt de vermoeidheid is, hadden we een bungalow gehuurd op de Weerterbergen. Als Manlief dan ging liggen, kon ik tenminste ook gewoon mijn gang gaan. een hotelkamer kent dan toch wel flink wat beperkingen.

Kort voor vertrek besloten we om de toegangskaarten die de Wandelkerel en ik tijdens de N4D hadden gekregen voor het bevrijdingsmuseum in Groesbeek te gaan verzilveren. En dus ging de rit eerst richting Groesbeek. Eenmaal daar aangekomen waren we beide toe aan een sanitaire stop en de voorzieningen voor Manlief waren prima in orde. Een enthousiaste vrijwilliger gaf ons uitleg over de indeling van het museum en toen konden we de boel gaan bekijken.

Er is ongelooflijk vele te zien. Zoveel dat we soms ook even een stukje oversloegen, omdat er zo verschrikkelijk veel informatie wordt gegeven, dat onze hoofden een beetje overvol raakten. Toen we bij het museumrestaurant kwamen, trakteerden we onszelf op een bakkie met appeltaart en daarna bezochten we de herdenkingskoepel. En toen werden we toch wel even stil.

Na ons bezoek aan de koepel gingen we nog even naar buiten, want daar was een tijdelijke expositie over de N4D genaamd "Op vrije voeten" die ik natuurlijk graag wilde zien. Manlief kon het niet zo waarderen toen ik het Vierdaagselied meezong, maar verder vond hij het ook ene leuke expositie.

We besloten om binnen nog even een beetje op te warmen voor we weer in de auto zouden stappen. Voor we echter de auto instapten maakten we nog een rondje over het terrein en daar zag ik een markering van het Airborne Marketgardenpad. Deze staat ook nog voor ooit op mijn lijstje.

Na dit bezoek reisden we door naar Limburg, maar de eerste kilometers zag ik veel punten waar ik tijdens de N4D wandel. Ik kreeg alweer een beetje heimwee naar de derde dinsdag van juli.

Eenmaal geïnstalleerd in ons tijdelijke onderkomen, maakten we iets te eten en verder deden we rustig aan. Sterker nog, we lagen voor half 10 op bed.

Zaterdagmorgen, na een uitgebreid ontbijt, kwam keurig op tijd de plaatselijk thuiszorg langs om de kous van Manlief aan te doen en daarna vertrokken we naar Maastricht.

We genoten van het mooie weer, de mooie stad en een prachtige boekwinkel in een oude kerk. Ik had er nog veel langer kunnen rondlopen, maar Manlief is iets minder gek op boeken dan ik, dus ik hield me in.

Ondertussen hadden we trek gekregen en streken we neer op een terras op het Vrijthof. Genieten!!!!

Goed gevuld maakten we nog een rondje over het Vrijthof voor we weer richting auto gingen. Ineens hoorden we een lawaai onder de rolstoel vandaan komen. De voetsteun bleek te zijn losgeschoten. Ik pakte hem op en kwam tot de conclusie dat de schroeven waarschijnlijk waren los gerammeld op de keien van Maastricht. En natuurlijk geen gereedschap in de tas. De HEMA was vlakbij en daar bood een fietsreparatieset uitkomst. Eerst betalen, toen knutselen.

Op weg naar de auto kwamen we langs Onze Lieve Vrouwekerk en daar stak ik een kaarsje aan voor we verder gingen.

Deze twee dagen hadden veel van Manlief gevergd, zodat hij zondag vooral rust wilde. En dus was de zondag deze keer een echte rustdag voor ons.

Maandag reisden we weer naar huis. We hadden een heerlijk weekend met zijn tweeën en een herhaling sluiten we niet uit.