Tocht om de Noord, Van Groningen naar Zoutkamp

Ging gisteren het licht iets eerder uit, vandaag ging de wekker iets later af. Behoorlijk uitgerust konden Mams en ik dus beginnen aan deze dag. Na het aankleden en de rituelen die horen bij het opstaan, pakken we ook gelijk onze koffers in. Onze hotelkamer moet leeg, omdat we vanavond weer naar huis gaan. Gelukkig mogen we onze koffers tijdelijk stallen bij Liana en haar ega. We kloppen, zoals afgesproken, om half 6 op de deur, maar er gebeurt eerst niets. Na nog een keer kloppen komt Liana met een slaperig hoofd aan de deur. Ze had de wekker iets later gezet. En nu hebben wij haar wakker gemaakt. Nou ja, het was toch tijd om op de staan. Na de afgifte van de koffers vertrekken we naar de ontbijtzaal, waar de andere leden van het gezelschap treffen. Even later sluit Liana ook aan. Ook nu vertrekt er  één wandelaar op de fiets en stappen er 5 in een auto. Deze keer zonder koffie.

Eenmaal bij de startlocatie staat er een rij tot buiten aan toe. We sluiten keurig aan, omdat we ons Raisbewies van vandaag nog moeten ophalen. Wandelaars die eerst naar Zoutkamp zijn gereisd en daar de bus hebben genomen, moeten nog een stempel krijgen op hun Raisbewies. Dat levert wat verwarring op, omdat er maar één rij staat. En wat maken sommige mensen zich dan ongelooflijk druk. Van heilige verontwaardiging tot scheldpartijen tot verwensingen aan de organisatie. En dat voor hooguit een paar minuten "tijdsverlies" op een wandeltocht van 40 km.

Eenmaal in bezit van het felbegeerde Raisbewies, voorzien van stempel, worden de sanitaire voorzieningen nog met een bezoek vereerd en dan gaan we toch echt los, de opkomende zon tegemoet.

Kilometers lang lopen we door het weidse land van Groningen. We zien af en toe markeringen van het Pieterpad en dan is het duidelijk te merken dat je tussen de wandelaars loopt. ""Toen ik hier liep......." Veel wandelaars hebben dit pad (deels) gelopen. Ondertussen heeft Mams er een sport van gemaakt om de naambordjes van de vele buurtschappen waar we door lopen te fotograferen. Nog nooit van gehoord.

De zon klimt steeds hoger en ook dat levert mooie plaatjes op. Na een sanitaire stop op een raceplee valt het gezelschap wat uit elkaar, maar even later staat een ander weer stil en komen we elkaar toch weer tegen. In het gezelschap van Mams en Martin loop ik Garnwerd binnen. En hier willen we wel koffie drinken. Bij een buurthuis vinden we een plekje eb Martin gaat koffie halen. Helaas, de koffie is op en het duurt nog zeker een kwartier voor er weer koffie is. Dat duurt ons te lang. We horen van het publiek dat er verderop ook koffie wordt geschonken, dus lopen we door. In Garnwerd is genoeg te zien. We bewonderen een kerkje en als we naar buiten lopen, sluit Robert zich bij ons aan. N ahet kerkje slingeren we door prachtige straatjes en steegjes. In de verte horen we muziek en die muziek blijkt te zijn bij een café. Hè, hè, koffie. (En voor mij thee!)

Terwijl we in de rij staan druppelt de rest van het gezelschap ook binnen. We vinden een plekje op het nog lege terras en daar zorgt Dirk voor een beetje huppelwater in de koffie/thee. Huppelend verder dus, straks na de rust.

Na deze rust ging het verder door de weilanden. Gras, gras, gras en gras. Liana besloot om off-route te gaan en het gras te verruilen voor de weg. Aike, Carola, Mams en ik sloten ons aan. We hadden even genoeg gras onder onze voeten gehad. Eenmaal weer op on-route ging het verder over de weg en daar werden we ingehaald door de afdeling Friesland. We bereikten Winsum en daar kreeg ik het moeilijk. We werden namelijk door het kinderboekenhuis gestuurd. Tja, kinderboeken en ik...... Toen Mams en ik het kinderboekenhuis verlieten, was de rest van het gezelschap dan ook verdwenen. Gelukkig vonden we hen even later weer terug op een terras. Opnieuw koffie-thee met huppelwater van Dirk. Hier kreeg ook het toilet bijzondere aandacht. Er hingen allerlei spreuken aan de muur en één ervan deed ons erg aan Martin denken.

Na deze rust volgde een prachtig stuk Groningen. Via een slingerend fietspad opnieuw door het weidse Groningse landschap. Eerst nog even kaas proeven bij de kaasboerderij en dan weer door. Onderweg zijn er diverse dingen te zien en te proeven. Mams en ik horen een eind achter ons Aike, Martin en Robert zingen en al zingend komen ze steeds dichterbij. Met zijn vijven lopen we verder en komen we de tuin van een steenhouwerij. Hier zijn een aantal bijzondere objecten te zien. De leukste vinden wij de steen die we zien bij het verlaten van de tuin. Aike is neergestreken op een bankje in de tuin en met zijn vieren lopen we door tot Warfhuizen. In het dorpshuis daar strijken we neer voor een flesje fris en na verloop van tijd sluit de rest zich weer aan.

In volgorde waarin we binnen gekomen zijn vertrekken we ook weer. Samen met Martin, Robert en Mams vertrek ik voor de laatste loodjes, 13 km in dit geval. We worden getrakteerd op een appeltje, lopen door een indoor speeltuin, die we geheel aan ons voorbij laten gaan en wandelen door tot Zuurdijk. Hier hebben de dorpsbewoners hun best gedaan om de wandelaar te verrassen. En dat is gelukt. tot en met het rondje over de begraafplaats toe.

Als we de begraafplaats afkomen, treffen we Liana, Aike en Carola. Zij weten nog niet of ze door willen lopen. Wij wel, wij lopen door, op naar de finish!!! Maar eerst naar Houwerzijl, waar we de theefabriek passeren. Hoewel het er erg gezellig en aanlokkelijk uitziet, lopen we toch door. Ik sla dit adres op in mijn geheugen (en nu ook hier), omdat het mij zeker het bezoeken waard lijkt.

Na Houwerzijl volgt een landweg en dan een dijk. Vanaf die dijk zien we Zoutkamp liggen. De finish komt in zicht!!! We moeten nog een blokkie om, via een stukje bos, maar dat is genieten. Het is daar heerlijk koel vergeleken met de hitte op de dijk. Via de haven en de visrokerij komen we in het visserijmuseum en hier zijn de gebakken visjes zo goed als klaar. daar wachten we even op. Zitten we toch nog even, net voor de finish. Maar ja, die vis is te lekker om over te slaan.

Vanaf het visserijmuseum is het echt nog maar een klein stukje naar de finish. We beklimmen nog een vervelende trap, maken twee bochten en dan zijn we er echt, de finish!!! Ik ben blij toe. er zit een vervelende blaar op de buitenkant van linkerhiel en nu kan ik mijn schoenen verwisselen voor de meegereisde slippers.

We nemen onze pronkjewail in ontvangst en sluiten aan in de rij voor het stamppotbuffet. Ondanks de hoge temperaturen smaakt het prima. Terwijl we zitten te eten, komt ook de rest van gezelschap binnen, al dan niet met blaren.

Na de nodige finishdrankjes en de heerlijke stamppot is het tijd om op te stappen. We nemen afscheid van een deel van het gezelschap, die in een andere auto vertrekken en Mams brengt Charlotte naar het hotel, waar wij onze koffers ophalen van de kamer van Liana. Daarna brengen we Liana (fiets) en Aike (auto) naar de startlocatie, zodat iedereen weer op de plaats van bestemming kan komen.

Mams en ik halen onderweg nog een toetje in de vorm van een milkshake en dan rijden we naar Drenthe. Het was weer een prachtig weekend in Groningen. Met dank aan de organisatie, het prachtige weer en natuurlijk het aangename gezelschap. Volgend jaar weer?????