En ik heb op handwerkgebied echt niet stil gezeten. Meerdere dagen heb ik gewerkt aan een droomdeken, die ik 1 oktober op de landelijke droomdekenmaakdag hoop in te leveren, gewerkt. En dat deed ik niet alleen. Ik had regelmatig gezelschap.
De eerste mini-droomdekendag was op 10 september. Deze dag ging ik met Mams en Dochterlief aan de slag. Ik had nog een top liggen die niet helemaal in verhouding was. De breedte was te smal ten opzichte van de lengte. Met behulp van overhemdstroken, die Mams nog ergens vandaan toverde, zorgde ik ervoor dat de verhouding weer klopte.
In de grote lappenmand vond ik een mooie achterkant, een panel dat ik ooit bij het grote Zweedse warenhuis kocht. Door het aanzetten van de stroken aan de zijkant van de top, was de achterkant ook net te smal. Die kreeg dus ook een mooi randje.
Op de top wilde ik nog een applicatie maken en toen ik in de grote lappenmand zocht naar een achterkant, vond ik daar ook een geschikte applicatie. Ook deze is in het verleden aangeschaft bij dat grote Zweedse warenhuis.
Om de applicaties goed vaste te zetten, ging ik op zoek naar vliesofix, maar die was niet meer te vinden. Na een zoektocht van een half uur bedacht ik me dat Dochterlief die had opgemaakt bij het maken van haar vorige droomdeken. Ik kon dus niet verder met deze deken.
Mams had een zakje overhemdstroken gevonden in de grote lappenmand en was daar mee bezig. En binnen een dag had ze een top in elkaar zitten.
Mams vond dat deze top wel wat weghad van een zwembad, dus nu op zoek naar applicaties van zwemmers. Maar dat was geen klusje meer voor deze dag, het was ondertussen al vijf uur geweest.
Dochterlief had de avond voorafgaand aan deze mini-droomdekendag een feestje gehad en ze had een stapel huiswerk van hier tot Tokio. Haar bijdrage was vandaag dus niet zo groot. Maar dat geeft helemaal niets. Het is hobby wat we doen. Zij zette de laatste stroken van haar top aan elkaar.
Daarna ging zij leren en ik strijken. Volgens mij was ze blij met excuus van het huiswerk, strijken is ook niet haar hobby. Na het strijken legde ik de stroken uit, zodat de kleuren klopten en er genoeg variatie in de "zwarte" stroken zat. Daarna de boel netjes opgerold, zodat ze de volgende keer de boel makkelijk aan elkaar kan zetten.
Na deze klusjes had ik nog tijd genoeg om een paar blokken te maken op verzoek van de organisatie van de droomdekenmaakdag. Iedere deelnemer wordt gevraagd om twee blokken te maken volgens een bepaald patroon. Van die blokken kan dan ook weer een top gemaakt worden. Omdat wij met zijn drieën komen, maakte ik zes blokken.
En toen was deze dag voorbij. Een week later gingen Dochterlief en ik weer verder. Wandelmams kon helaas niet aansluiten, Paps had net een nieuwe knie gekregen, dus ze was thuis hard nodig. Maar we kregen wel gezelschap van mevrouw Sjeik, die alles wilde weten over droomdekens.
Ik had ondertussen vliesofix en kon dus de applicaties op de voorkant en het droomdekenlogo op de achterkant bevestigen. Het logo zette ik vast met een siersteekje.
Daarna streek ik de applicaties op de voorkant en toen was het tijd om te rijgen.
Nadat ik de applicaties had vastgezet, vond ik dat de voor- en achterkant nog niet voldoende aan elkaar vastzaten. Ik tekende twee cirkels met dezelfde grootte als de applicaties op de top en stikte die zo door. Toen zat de boel een stuk beter vast.
Het lukte me om de deken zo ver af te maken dat ik alleen de rand nog maar vast hoef te zetten. En dat is handwerk.
Dochterlief ging verder met haar top en mevrouw Sjeik had geen naaimachine bij zich. Maar ze vertrok wel met voldoende materiaal om thuis een droomdeken te kunnen maken.
En meneer Sjeik? Die vermaakte zich met de Wandelkerel. Mannen blijven jongetjes.........
Geen opmerkingen:
Een reactie posten