Alles zat mee en nog voor de middag waren we op de camping. Het Nijmeegse gevoel begon al te komen bij het oversteken van de Waalbrug en toen even later het spandoek van de camping in zicht kwam, kriebelde het nog meer.
Het was even passen en meten om al onze spullen een plaatsje te geven, maar het lukte. Hoe we dat vanaf donderdag gaan oplossen als Paps en Dochterlief ook komen, zien we dan wel weer. Er gaan tenslotte veel makke schapen in een hok.
Na even relaxen vertrokken we richting de Wedren om in te schrijven. Mams zou daarna vertrekken richting Lent om deel te nemen aan de parade. Zij had twee etappes van de stertochten gelopen en mocht daarom meedoen. De Wandelkerel en ik zouden ons wel vermaken tot de parade arriveerde op de Wedren. Allereerst had de Wandelkerel nog maar één passende korte broek en zelfs bij die broek kon er gediscussieerd worden over de term passend. Het werd voor ons dus of winkelen of genieten van de sfeer op de Wedren. Maar eerst inschrijven.
Dat inschrijven viel even tegen, het was erg druk, zeker gezien het feit dat het zondag was. Maar het wachten werd beloond, we werden alle drie voorzien van het bandje. En dit jaar was die voor het eerst geel.
We kregen ook een waardebon voor een goodie-bag en we hadden alle drie een 100-ste editie startkaarthoesje besteld. Ook die moest worden opgehaald. Net toen we stonden te bespreken hoe we dat zouden gaan regelen, werd Mams gebeld. Of ze al bijna in Lent was. We hadden zo lang in de rij gestaan dat het later was dan we dachten. Mams vertrok dus snel naar het station om daar de trein naar Lent te nemen. De Wandelkerel en ik gingen dus maar op zoek naar de plaatsen waar we de zaken konden ophalen. We staken de Wedren een paar keer over, vonden de juiste plekken en trakteerden onszelf toen op een zak patat. Net toen we ons af stonden te vragen wat we nu zouden gaan doen, nog even snel op jacht naar korte broeken of op de Wedren blijven, zagen we mevrouw Sjeik staan. Zij had met de scootmobiel een mooi plekje vooraan weten te bemachtigen.
Natuurlijk gingen we haar begroeten en even later sloot de Sjeik zelf zich ook bij ons aan. En zo schoot de tijd al aardig op. De korte broeken schoven we door naar de volgende dag. De Wandelkerel werd een beetje ongedurig, dus hij ging nog even op Pokemonjacht, terwijl ik rustig bleef wachten. Ondertussen kwamen er veel meer wandelvrienden voorbij en het was een komen en gaan van mensen. Net voor de parade bij ons was, sloot de Wandelkerel zich weer aan. Langs de kant maakte ik vele foto's.
Wandelmams deed onderweg hetzelfde.
Daarna volgde de officiële opening van de 100-ste Vierdaagse. Helaas was het zo druk, dat we besloten om, met de sjeik en mevrouw Sjeik richting de fietsen te lopen. Tussen de starthokken kregen we wel alles mee van de opening en toen eerst het Wilhelmus en daarna het Vierdaagse klonk stonden we toch even stil.
We namen afscheid van de Sjeik en mevrouw Sjeik en vertrokken weer richting camping. Daar was een barbecue georganiseerd en daar schoven we aan. Daarna brachten we een rustige avond door voor de caravan. Niet al te laat gingen we naar bed, we hebben nog wat voor de boeg komende week.
Maandagmorgen hadden we een heerlijk ontbijt, met verse aardbeien, en toen ging ik koken. Ik zorgde dat het eten voor dinsdagavond en woensdagavond al zo ver klaar was, dat het hooguit 10 minuten zou duren om het eten die avond te bereiden. Na een kwartier rook het heerlijk en we kregen dan ook veel commentaar van de buren.
Nadat het eten klaar was, gingen we naar Nijmegen. Eerst korte broeken kopen, daarna de vaste ontmoeting met wandelvrienden uit het hele land. Super om al die bekenden weer te zien, bij te kletsen en elkaars verhalen te horen. Na een poosje namen we afscheid om weer richting camping te gaan.
Ineens bedachten we dat we nog boodschappen moesten doen en draaiden om richting de supermarkt. Voorzien van de ontbrekende fourage voor de komende dagen liepen we weer richting fietsen. En nu zagen we dat de lopers van de ereronde op het punt stonden om te vertrekken. Omdat daar een paar bekenden bij zaten, wilden Mams en ik die uitzwaaien. De Wandelkerel was het zat, dus hij vertrok, met een deel van de boodschappen, richting camping, wij bleven nog even.
Na het uitzwaaien vertrokken ook Mams en ik richting camping. En na het eten volgde het gewone, zenuwachtige, tafereel. Spullen bij elkaar zoeken (Wat moet er ook alweer mee?), waterzakken vullen en koel leggen, blijft het morgen langer koud en drinkbaar, tape knippen en natuurlijk plakken, controlekaart in de hoes doen en deze aan de broek vast maken, alles nog een keer controleren en dan bedenken dat de controlekaart en een portemonnee het belangrijkste zijn. De rest is handig, maar niet onmisbaar.
De Wandelkerel schuift zijn tentje in en Mams en ik de caravan. We zetten twee wekkers, zekerheid voor alles en dan moeten we er maar klaar voor zijn: De 100ste editie van de Vierdaagse!!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten