Ruim een jaar geleden kwam er een nieuwe bank in huis. Daar zijn we nog steeds heel blij mee, maar de meeste kussenhoesjes die we hadden werden door mij afgekeurd. Wel kregen we bij de bank nog twee kussens, dus dachten Manlief en ik dat dat wel zou voldoen. Maar nu een jaar later, zijn we tot de conclusie gekomen dat we toch her en der een kussen missen. En dus moest ik aan de slag.
Bij het grootste woonwarenhuis had ik in het verleden al kussenvullingen gekocht, dus daar moest het formaat van de hoes op worden aangepast. De hoes moet 65x65 cm worden. Ik besloot de hoezen aan te passen aan de eerder gemaakt overtrekken voor de krukjes.
Deze keer besloot ik de lasagne-methode toe te passen. Ik zou een lap van 67x132 cm maken en daarvoor moest ik even rekenen. Samen met manlief controleerde ik de rekensom en volgens ons moest het kloppen. En zo ging ik aan de gang.
Stroken jeansstof bij elkaar zoeken, stroken aan elkaar stikken en af en toe de lengte nameten, ik gebruikte namelijk stroken van verschillende lengte.
En eindelijk, na een lange tijd stroken aan elkaar zetten, had ik de juiste lengte bereikt en was het tijd om de strook in de lengte aan elkaar te zetten. Dat was best een lang eind en ik was dan ook blij toen ik het einde bereikte en de boel kon open knippen. De volgende lengte aan elkaar zetten ging al veel sneller, toen had ik het idee dat ik de eerste hoes misschien nog wel dezelfde avond af kon krijgen.
Toen had ik dus 4 stroken breed. De volgende stap naar 8 stroken breed was ook zo gemaakt en toen ik dit weer op elkaar legde, kwam ik ineens tot de ontdekking dat mijn theorie niet klopte met de praktijk. Niet dat de gemaakt rekensom niet klopte, ik had een andere fout gemaakt.
Een lap die 65 cm breed moet worden en uit stroken van 5 cm bestaat, wordt 13 stroken breed. Als je 8 stroken dubbel doet kom je op....... juist 16. En dan is mijn lap te breed en de lengte juist te kort. Hier moest ik even over nadenken. Ik nam de maat van de lap die ik nu heb, maakte foto's en besloot dat ik er voor nu mee zou stoppen. Maar even een paar nachtjes slapen om een leuke oplossing te vinden.
Ondertussen zijn er drie generaties aan de wandel. En alle drie de generaties hebben hun sporen achtergelaten in Wandelland. Ooit ben ik dit blog begonnen om de wandelvorderingen van generatie 3 bij te houden. Maar het is intussen een kroniek geworden van een een gezin dat in stormachtig weer is beland, maar dat overeind is gebleven en volop geniet van elkaar en het leven. Ik hoop dat jullie mee genieten van de grote en kleine dingen die ons leven leuk maken.
Naar Purper:
JE MOET ZEILEN OP DE WIND VAN VANDAAG. DE WIND VAN GISTEREN HELPT JE NIET VOORUIT, DE WIND VAN MORGEN BLIJFT MISSCHIEN WEL UIT! tekst en uitvoering: PURPER
Ik hou van motto's, hoewel ik niet iemand ben die ze zelf verzint. Liever zoek ik naar bestaande motto's die aansluiten bij mijn (manier van) leven. De tekst van Purper is al sinds jaren mijn handelsmerk, maar sinds ons bezoek aan de musical "Soldaat van Oranje" is daar een tweede motto aan toegevoegd: Morgen is Vandaag! Eigenlijk zeggen beide motto's hetzelfde. Geniet nu, leef nu, doe nu!!! En dat blijf ik proberen!!!!!
Ik hou van motto's, hoewel ik niet iemand ben die ze zelf verzint. Liever zoek ik naar bestaande motto's die aansluiten bij mijn (manier van) leven. De tekst van Purper is al sinds jaren mijn handelsmerk, maar sinds ons bezoek aan de musical "Soldaat van Oranje" is daar een tweede motto aan toegevoegd: Morgen is Vandaag! Eigenlijk zeggen beide motto's hetzelfde. Geniet nu, leef nu, doe nu!!! En dat blijf ik proberen!!!!!
dinsdag 13 januari 2015
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten