Naar Purper:


JE MOET ZEILEN OP DE WIND VAN VANDAAG. DE WIND VAN GISTEREN HELPT JE NIET VOORUIT, DE WIND VAN MORGEN BLIJFT MISSCHIEN WEL UIT! tekst en uitvoering: PURPER

Ik hou van motto's, hoewel ik niet iemand ben die ze zelf verzint. Liever zoek ik naar bestaande motto's die aansluiten bij mijn (manier van) leven. De tekst van Purper is al sinds jaren mijn handelsmerk, maar sinds ons bezoek aan de musical "Soldaat van Oranje" is daar een tweede motto aan toegevoegd: Morgen is Vandaag! Eigenlijk zeggen beide motto's hetzelfde. Geniet nu, leef nu, doe nu!!! En dat blijf ik proberen!!!!!

zaterdag 29 november 2014

TROTS

Deze week was een topweek. Niet qua werk, want druk, drukker, drukst. Met klassen op werkweek en dus veel invaluren. En dus onbekende klassen en onbekende vakken. Maar gelukkig ook goede berichten van de werkweekgangers en dat maakt veel van de drukte goed.

Maar thuis was het een week met een vlag en wimpel. Allereerst omdat Manlief donderdag is geslaagd voor zijn rijtest. Dat betekent dat hij zeer binnenkort mag auto rijden in een auto met handgas- en handrembediening. We moeten nog wachten op het CBR, die moet ons de juiste papieren toesturen, en dan moeten we naar het gemeentehuis om een nieuw rijbewijs aan te vragen, waarop de juiste code staat. Een aangepaste auto staat al op ons te wachten bij de garage.

Dochterlief heeft de kofferbak al geïnspecteerd, haar keeperstas past er in, dus de auto is goedgekeurd. Nu maar hopen dat het CBR opschiet, dan kan ze de kofferbak ook in de praktijk testen.

Daarnaast zijn Manlief en ik ongelooflijk trots op de Wandelkerel. Hij had afgelopen vrijdag een feestje van een klasgenoot. Deze jongen werd vijftien jaar en had ook een aantal oudere jongens uitgenodigd. De ouders van zijn klasgenoot hadden eerder een feestje gevierd met de oudere zus van deze jongen en hadden toen alcohol verboden. Na afloop van dat feestje vonden ze diverse lege flessen van alcoholhoudende dranken in de bosjes, dus nu geen alcoholverbod, maar mondjesmaat alcohol, met ouderlijk toezicht.

Ik haalde de Wandelkerel op van het feestje en vroeg hem, in de auto op weg naar huis, hoe het was geweest. Hij had het prima naar zijn zin gehad, maar..... En toen stopte hij. Ik wachtte even af. Hij zuchtte, hij zuchtte nog eens en toen besloot ik om hem uit zijn lijden te verlossen. "Heb jij ook alcohol gedronken Kerel?" Nog een diepe zucht... "Ja mam, ik heb ook alcohol gedronken." "O. wat dan?" Zucht, zucht.... "Ik heb één slok gewoon bier gedronken. Die oudere jongens bleven maar zeuren dat ik alcohol moest drinken, dus toen zei ik dat ik één slok zou nemen, als ze dan maar ophielden met zeuren." Nog een diepe zucht, een onzekere bik in mijn richting. "En, vond je het lekker?" Nou hij vond het best wel lekker, maar na die ene slok was hij overgestapt op bier 0.0. "Want mam, ik moet morgen gewoon voetballen en ik ben nog maar veertien, dus ik wil nog helemaal geen alcohol. En weet je, toen vroegen ze ook nog of ik niet een trek een van een sigaret wilde nemen. Nou toen kon ik in ieder geval zeggen dat ik astma heb en dat ik dat dus niet wilde. En toen zeurden ze daar in ieder geval niet meer over."

Nou de autoverlichting was eigenlijk overbodig, ik gaf al genoeg licht. Van pure trots!!! En dat heb ik hem gezegd. "Man, wat ben jij stoer! Want weet je, je bent pas echt stoer als je beslissingen neemt die tegen de groep in gaan. En dat je een slokje bier hebt genomen om van het gezeur af te zijn, snap ik. Maar je hebt daarna je grens getrokken en dan ben je een kanjer."


En toen gaven we samen licht. Ik van trots en hij, hij eigenlijk ook.


Geen opmerkingen: