Naar Purper:


JE MOET ZEILEN OP DE WIND VAN VANDAAG. DE WIND VAN GISTEREN HELPT JE NIET VOORUIT, DE WIND VAN MORGEN BLIJFT MISSCHIEN WEL UIT! tekst en uitvoering: PURPER

Ik hou van motto's, hoewel ik niet iemand ben die ze zelf verzint. Liever zoek ik naar bestaande motto's die aansluiten bij mijn (manier van) leven. De tekst van Purper is al sinds jaren mijn handelsmerk, maar sinds ons bezoek aan de musical "Soldaat van Oranje" is daar een tweede motto aan toegevoegd: Morgen is Vandaag! Eigenlijk zeggen beide motto's hetzelfde. Geniet nu, leef nu, doe nu!!! En dat blijf ik proberen!!!!!

zondag 2 november 2014

52.96 Lasagne

Tijdens de droomdekendag heb ik een enorme hoeveelheid stroken van overhemdstof gekregen. En het is de bedoeling om daar weer prachtige droomdekens van te maken. Een eerste opzet is al gemaakt tijdens de droomdekendag, door blokken te maken van de stroken.



Een prachtig effect, maar dat kost relatief gezien veel stof, want veel resten, dus zocht ik een andere oplossing. En die oplossing vond ik al op de droomdekendag zelf, want daar waren lasagnaquilts te zien. En na wat speuren op internet vond ik dit.

En dus zat er niets anders op dan stroken tellen. En dan had ik ook nog stroken in twee maten. Maar eerst zorgen dat ik genoeg stroken zou hebben om de blokkenquilt af te maken. Dus tellen, tellen, tellen. Manlief schreef de getallen op, het was dus weer echt teamwork, en zo kwam ik tot de conclusie dat ik naast de blokkenquilt van deze stroken nog twee lasagnaquilt kon maken.

Stapeltjes tellen...

Na het tellen van de stroken, sorteerde ik de kleuren. Eén met veel roze, dus een meisjesquilt, één met veel blauw, dus een jongensquilt en de blokkenquilt kan alle kanten op.

En ik zal heel eerlijk zijn, de blokkenquilt vind ik eigenlijk niet zo leuk om te maken (ik maak hem natuurlijk wel af), maar nu ben ik begonnen met de lasagnaquilt.

 Op kleur gesorteerde stroken.
 
 In een tas, zodat ik ze "blind" kan pakken.
 
Met mezelf afgesproken dat ik de stroken "blind" uit de tas pak. Ik ben een beetje een controlfreak, dus dit is best moeilijk. De enige uitzondering die ik mag maken van mezelf is dat ik niet twee stroken van dezelfde kleur aan elkaar mag zetten. Ik troost me met de gedachte dat het eindresultaat toch niet te voorspellen is. Met een strook van zo'n 60 meter, moet je wel een heel goed timmermansoog hebben om dat te kunnen voorspellen...


 
 Een klein stukje van de strook.

En toen was de accu van mijn fototoestel leeg. Op verder resultaat moeten jullie dus nog even wachten.....

Geen opmerkingen: