Hier was het al goed vol met wandelaars, zodat ik rustig aanschoof in de rij voor de inschrijving. Wandelmams stoeide nog wat met haar veters en ik besloot om nog even naar het toilet te gaan voor we van start zouden gaan. Dat was echter slecht getimed, want hoewel het nog geen negen uur was, stonden de ongeduldige wandelaars al tot ver in de zaal in de rij om maar zo snel mogelijk te kunnen vertrekken. Mensen die naar binnen wilden kregen nog net ruimte, maar anderen die naar het toilet wilden, zoals ik dus, werden geblokkeerd omdat men dacht dat ik wilde "voordringen". Zelfs toen ik zei dat ik alleen maar naar het toilet wilde, waren er nog schampere reacties, zoals "Ja, ja, en dan door naar buiten." Daar heb ik verder maar niet op gereageerd. Toen ik terug kwam van het toilet ging Mams ook nog even en toen konden we, direct achter de laatste wandelaar in de rij aan, vertrekken. Pfffff, wat maken mensen zich toch druk om een paar minuten eerder te kunnen vertrekken.
Helaas laat de locatie van het Wandelhonk niet toe dat de route vanaf het allereerste begin mooi is. Er moet altijd een stukje door industriegebied, langs de Veehallen of langs verwaarloosde huizen gelopen worden. Deze keer werd het industriegebied. Maar dat vergaten we snel, want na het oversteken van een fantastische loopbrug, liepen we over de Hasselterdijk langs het water. Met aan de linkerkant mooie dijkhuizen en rechts de verbinding tussen de IJssel en het Zwarte Water. En met ons timmermansoog zagen we dat het schip aan de linkerkant precies door het sluisje moest kunnen om het water aan de rechterkant te bereiken.
We verlieten de dijk om langs de wijk Stadshagen te wandelen. Even later staken we het water weer over en doken we een fietstunnel in om aan de andere kant de stad weer te verlaten via een fietspad. De route kwam mij bekend voor, maar ik heb al vele wandelingen vanuit Zwolle gelopen, dus op zich was dat niet vreemd. Pas toen we het Westerveldsebos inliepen wist ik het zeker. Deze route had ik eerder gelopen. En na enig speurwerk blijkt dat te kloppen. In november 2011 liep ik hier met de Wandelkerel (toen nog het Wandelmannetje) vijftien kilometer. Wandelmams en ik gingen nu voor de 25 km, dus ook voor mij was er iets nieuws te zien.
Na het Westerveldsebos splitste de route zich en begon voor mij het nieuwe gedeelte. En dat was de moeite waard. We liepen om een grote plas (de Wijde Aa) heen, doorkruisten een woonwijk voor mensen met een ruim budget om vervolgens weer in een stuk bos terecht te komen.
Ondertussen begonnen we te verlangen naar de rust. Deze was op bijna 15 km en na een langere periode niet wandelen is dat best ver (vinden wij). Na nog een slinger door een woonwijk was het dan eindelijk zo ver. En dan was er ook nog snert. Een superrust dus...
Na een rust van zo'n twintig minuten vervolgden we onze weg. De route stuurde ons nu voornamelijk door stad Zwolle, maar dat hadden we bijna niet in de gaten. Hoewel de auto's constant op de achtergrond aanwezig waren, gaf de omgeving een totaal ander beeld. Veel groen, smalle paadjes en park.
En tegen het einde van de tocht eindelijk de Peperbus. En dan als toetje nog een viaduct met prachtige graffiti. En dan eindelijk ook de finish. We kunnen weer 25 km bijschrijven. Heerlijk gewandeld, met fantastisch weer. Ik vraag mij af of het echt wel november is....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten