"Pap, Pa-ap, telefoon!"
"Hallo, met Manlief." "Hallo, met F. Ik wil u iets vertellen en het is misschien een beetje vreemd verhaal, maar u woont toch in dat mooie Drentse dorpje?" "Ja, daar woon ik." "En er zit bij u in de buurt toch een chocolatier?" "Ja, dat klopt." "Nou, het zit zo. Ik heb via Facebook een prijs gewonnen bij die chocolatier, een chocoladeletter van 600 gram, versierd met allerlei lekkers. Maar ik woon 200 kilometer bij u vandaan en ik vind het te ver om heen en weer te rijden voor een chocoladeletter. En nu kwam ik via via bij uw vrouw terecht. Zouden jullie die letter willen ophalen?" "Ophalen, en dan?" ".Nou, dan is hij voor jullie, hij moet persoonlijk opgehaald worden en voor mij is dat niet te doen, dus als jullie hem willen, geef ik aan de chocolatier door dat jullie hem komen halen." "Ehhh, ja, dat is goed. Bedankt."
"Hallo-o, ik ben thuis! Hoe is het hier?" "Ja, prima, maar ik heb vandaag zo'n raar telefoontje gehad." "Raar telefoontje, hoezo?" "Nou er was ene F en die heeft een chocoladeletter gewonnen bij de chocolatier, maar zij kan hem niet ophalen, dus wij mogen hem hebben. Ken jij ene F.S. te L.?" "Nee, die ken ik niet." "Nou, zij jou wel via, via. Je mag haar prijs ophalen." "OK, maar ik snap er niks van." "Ik ook niet, maar zo'n chocoladeletter is nooit weg."
En om zeker te weten dat het verhaal van de chocoladeletter klopte, belden we nog even met de chocolatier. En het verhaal klopte. En nu ligt er bij ons op het aanrecht iets om van te watertanden.
Dus lieve F.S. te L. hierbij willen we je heel hartelijk bedanken voor deze gift. Al snappen we er nog steeds niks van.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten