In augustus plaatste ik een blog met de titel Pffff............. over onze ervaringen met de verzekeringsarts van het UWV. Omdat wij, ondanks onze goede ervaringen met de arbeidsdeskundige, een vervelend gevoel bleven houden over het gesprek met de verzekeringsarts besloten we om een klacht in te dienen. Wij hoopten dat we over de manier van communiceren van deze arts konden praten, zodat andere mensen dit gesprek met een prettiger gevoel konden afsluiten.
Na een week of wat werd Manlief gebeld door een man van het UWV die onze klacht behandelde. Zijn voorstel was om samen met hem in gesprek te gaan met de arts. Dat vonden wij een prima idee. De afspraak liet even op zich wachten, omdat er van beide kanten veel vrijdagen bezet waren, maar vanmorgen was het zover. En dus zaten Manlief en ik om 9.00 uur in de auto richting het UWV-kantoor.
Keurig op tijd werden wij ontvangen en voorzien van een bakkie begon het gesprek. Helaas voor ons verliep het gesprek op precies dezelfde manier als het eerste gesprek. Ten eerste was de arts gepikeerd, omdat wij een klacht hadden ingediend. We hadden ook gewoon contact met hem kunnen opnemen als ons iets dwars zat. Tja, dat had gekund, maar wij hadden niet het idee dat we daar iets mee zouden bereiken. En helaas werd dat idee bewaarheid.
Op elke vraag verschool de arts zich achter de regels en procedures. Hoe vaak wij vandaag niet gehoord hebben dat hij juridisch gezien nou eenmaal zo moet handelen en dat de regels nu eenmaal zo zijn. Wij hebben samen niet genoeg vingers om dat te kunnen tellen en dat in een uur tijd. Op mijn opmerking dat regels en procedures ook te volgen zijn met een meer menselijke maatstaf, begon hij het riedeltje simpelweg weer opnieuw af te spelen.
De mediator voelde aan wat wij bedoelden en probeerde ook door te dringen tot de arts, maar hij bleef stug volhouden dat zijn taak nou eenmaal was om ........ en daar ging het verhaal nog een keer. Uiteindelijk werd Manlief kwaad en lukte het mij nog net om te voorkomen dat hij echt uit zijn slof zou schieten. Ik besloot om nog één keer te proberen tot deze arts door te dringen en haalde een voorbeeld uit mijn eigen werk aan:
Mijn taak is om mijn leerlingen aan een diploma van de middelbare school te helpen. Maar als een leerling huilend bij komt, zeg ik niet dat het niet uitmaakt, omdat mijn taak is om hem aan een diploma te helpen. Nee, ik luister en probeer samen met de leerling een oplossing te vinden. En pas dan gaan we weer denken aan dat einddoel.
Maar niets drong door. De arts vond dat hij niets verkeerd had gedaan, hij had zich aan de regels gehouden en daarmee was het klaar. En toen was het voor ons ook klaar. De mediator vroeg of het gesprek volgens ons goed was verlopen. Waarop wij aangaven dat het gesprek verhelderend was geweest, maar dat het zeker niet had opgeleverd waar wij op gehoopt hadden.
Jammer dat iemand die zoveel macht heeft over de toekomst van mensen, zowel qua gezondheid als financieel, zo weinig empathie bezit. De regels en procedures zijn heilig en de mens daarachter is van ondergeschikt belang. Helaas is de kans aanwezig dat wij deze man in de toekomst weer tegen komen, als Manlief herkeurd moet worden. Ik kan er nu al tegenop zien......
Geen opmerkingen:
Een reactie posten