Naar Purper:


JE MOET ZEILEN OP DE WIND VAN VANDAAG. DE WIND VAN GISTEREN HELPT JE NIET VOORUIT, DE WIND VAN MORGEN BLIJFT MISSCHIEN WEL UIT! tekst en uitvoering: PURPER

Ik hou van motto's, hoewel ik niet iemand ben die ze zelf verzint. Liever zoek ik naar bestaande motto's die aansluiten bij mijn (manier van) leven. De tekst van Purper is al sinds jaren mijn handelsmerk, maar sinds ons bezoek aan de musical "Soldaat van Oranje" is daar een tweede motto aan toegevoegd: Morgen is Vandaag! Eigenlijk zeggen beide motto's hetzelfde. Geniet nu, leef nu, doe nu!!! En dat blijf ik proberen!!!!!

zondag 20 oktober 2013

52.67 Iets nieuws en 52.68 Iets ouds....

Tot mijn grote verbazing bleek dat ik afgelopen week geen 52 had geplaatst, terwijl ik zaterdag de 12e vol overgave 2 patronen had uitgeraderd. Het eerste patroon kwam voort uit pure noodzaak. Na het opschonen, uitruimen en nakijken van de winterkleding van schatjes bleven er voor zowel de Wandelkerel als Dochterlief bedroevend weinig sweaters over. Voor allebei welgeteld 1!!!

Met alle kleding die te klein was maakten we andere mensen weer blij en Dochterlief kreeg ook weer 2 vuilniszakken vol kleding terug, waar ze enorm blij mee was, maar waar geen sweaters bij zaten en dus moest er met het oog op de dalende temperaturen enige actie ondernomen worden. De hoogste nood zat bij een winterjas voor Dochterlief en na enig speuren vonden we er 1 die voldeed aan haar wensen (geen zwarte of grijze jas, wel een capuchon en het liefst een bontrandje) en die ook nog binnen mijn budget paste. De duurste jas die we tegenkwamen was 989,95 euro, tja, dat was net iets meer dan ik wilde uitgeven...

De Wandelkerel was hard toe aan een ander paar schoenen. Ik had al gevraagd of zijn schoenen niet langzaam aan vervanging toe waren, het beste was er voor mij duidelijk af, al vond hij dat ze prima voldeden, want ze zaten nog lekker. Dat duurde tot de eerste regenbui tijdens de fietstocht naar school. De hele dag met natte voeten rondlopen is geen pretje en dus wist ik hem te overhalen om toch maar met mij de stad in te gaan voor nieuwe schoenen. Snap jij dat je van zulke schoenen natte voeten krijgt????




Ik wel. En zo werd de grootste nood op kledinggebied verholpen, maar de kwestie sweaters was hiermee nog niet opgelost. En met beide schatjes had ik wel her en der gekeken, maar of de sweater voldeed niet aan de eisen en als dat wel het geval was, hing er een prijskaartje aan waar deze moeder haar veto over uitsprak. En zo kwam het verzoek of ik dan maar zelf een sweater wilde maken, liefst met capuchon. Natuurlijk schatjes....

En zo raderde ik het patroon voor een "hoodie" uit. En, in dit geval, gelukkig voor mij hebben de schatjes dezelfde maat, dus ik ben met 1 keer raderen klaar....



Het 2e patroon dat ik uitraderde betreft een belofte. Nichtje N heeft gevraagd of ik een spijkerbroektas voor haar wil maken, net zo iets als Dochterlief heeft. En daarom bracht ze al voor de zomervakantie een stapel spijkerbroeken. Daarnaast is ze gek van de jeansknuffels die ik in het verleden heb gemaakt, dus of ik dan ook een jeansknuffel voor haar wilde maken van de restanten, ehhhh een olifantenjeansknuffel om precies te zijn!!! Natuurlijk lieve N. En dus ging ik op zoek naar een olifantenbeest....
En die vond ik hier.... En zo kon ik na wat plak en knip werk ook dit patroon uitraderen. En zo waren de voorbereidingen voor iets nieuws afgerond. De spijkerbroektas maak ik uit het blote hoofd, afhankelijk van de spijkerbroek die voorhanden is.




Afgelopen vrijdag hielden Wandelmams en ik een fröbeldag. Eerst bezochten we een stoffenwinkel, op zoek naar voering voor in de capuchons van de sweaters van de schatjes en daarna bezochten we een quiltwinkel in de buurt. Eenmaal thuis was het tijd voor de lunch en daarna was het voor ons tijd om aan de slag te gaan. In eerste instantie wilde ik verder gaan met het afmaken van de droomdeken van Dochterlief. Maar op de droomdekenmaakdag hadden we een logo gekregen voor op de deken en voor ik die kon bevestigen moest ik er, ter versteviging, vlieseline achter strijken.


 En ik had allen nog maar zwarte vlieseline, terwijl ik wit nodig had, dus op naar plan B. En plan B was om verder te gaan met de capuchon sweaters van de schatjes, maar de voering voor de capuchons zat nog in de wasmachine, dus ook daar zou ik niet ver mee komen. Mams was ondertussen begonnen aan haar droomdeken en ik wist even niet wat ik moest doen. Dus ik dook de stapel achterstallige klusjes ik en daar vond ik een deken, die ooit de eerste stappen tot het quilten voor mij heeft ingeluid. Na die eerste stappen was de deken geen uitdaging meer. Maar nu besloot ik dat de tijd van stof vergaren voorbij was en dat het mogelijk moest zijn, om voor het weekend voorbij was, deze deken in gebruik te nemen. En het is gelukt. We zijn een heerlijke, comfortabele, zachte fleecedeken rijker in dit gezin...



En er is één gezinslid dat de deken al heeft goedgekeurd.... Ik ben bang dat deze deken de komende vakantieweek regelmatig onderdeel van discussie is!!!


Geen opmerkingen: